Teksty raz lepsze, raz gorsze, czasem niezrozumiałe, zarówno w warstwie tekstowej, jak i stylistycznej. Gdyby w tym wszystkim choć raz można byłoby się szczerze roześmiać, może uznałabym, że jej przeczytanie nie było całkowitą stratą czasu.

Teksty raz lepsze, raz gorsze, czasem niezrozumiałe, zarówno w warstwie tekstowej, jak i stylistycznej. Gdyby w tym wszystkim choć raz można byłoby się szczerze roześmiać, może uznałabym, że jej przeczytanie nie było całkowitą stratą czasu.

Kilka krótkich esejów do połknięcia w jedną noc. Przyjemna lektura, idealna do pociągu, czy też na spokojny wieczór dla przyjemności.
Woody Allen i na papierze potrafi pokazać swoje niezwykłe przemyślenia i poczucie humoru. Czytając eseje miała przed sobą gotowe obrazy, niemal tak jakbym oglądała jeden z jego filmów. I ta atmosfera opowiadania, także jakby z filmu wzięta, humor i konstrukcja świata.
Naprawdę zachęcam!

Kilka krótkich esejów do połknięcia w jedną noc. Przyjemna lektura, idealna do pociągu, czy też na spokojny wieczór dla przyjemności.
Woody Allen i na papierze potrafi pokazać swoje niezwykłe przemyślenia i poczucie humoru. Czytając eseje miała przed sobą gotowe obrazy, niemal tak jakbym oglądała jeden z jego filmów. I ta atmosfera opowiadania, także jakby z filmu wzięta,...

Abstrakcyjna, niezrozumiała, męcząca, całkiem inna niż twórczość filmowa. Za dużo odwołań do popkultury amerykańskiej, ozdobników jidysz. Zmęczyłam jakoś ale była to trochę strata czasu.

Abstrakcyjna, niezrozumiała, męcząca, całkiem inna niż twórczość filmowa. Za dużo odwołań do popkultury amerykańskiej, ozdobników jidysz. Zmęczyłam jakoś ale była to trochę strata czasu.

Raczej rozczarowanie. Jestem miłośnikiem prawie bezkrytycznym filmów Allena jednak "Czysta anarchia" do mnie nie trafia...

Raczej rozczarowanie. Jestem miłośnikiem prawie bezkrytycznym filmów Allena jednak "Czysta anarchia" do mnie nie trafia...

#bezbek

#bezbek

Nie wiedziałam, czego się po tej książce spodziewać, bo na okładce nie ma nic poza nazwiskiem autora i tytułem, a przeczytałam ją, bo dostałam ją w prezencie.
Mam wrażenie, że te opowiadania są w sporej części trochę zbyt amerykańskie dla mnie. Poza tym w pierwszej chwili kompletnie nie czułam poczucia humoru autora.
Kiedy już przeczytałam wszystkie i zastanowiłam się nad tym tak całościowo, to przyszło mi do głowy, że te opowiadania są z tego samego rodzaju, co "Nos" Mikołaja Gogola - tzn. biorą coś z prawdziwego życia i doprowadzają to do absurdu.
Ostatecznie więc czytało się całkiem ciekawie, chociaż niespecjalnie podobał mi się sam styl pisania tego autora.

Nie wiedziałam, czego się po tej książce spodziewać, bo na okładce nie ma nic poza nazwiskiem autora i tytułem, a przeczytałam ją, bo dostałam ją w prezencie.
Mam wrażenie, że te opowiadania są w sporej części trochę zbyt amerykańskie dla mnie. Poza tym w pierwszej chwili kompletnie nie czułam poczucia humoru autora.
Kiedy już przeczytałam wszystkie i zastanowiłam się nad...

Lubię filmy Allena, choć od paru lat jego neurotyczna magia traci swój blask, "Czysta Anarchia" to moje pierwsze spotkanie z reżyserem jako pisarzem. Książka jest niewielka jednak często po prostu nudzi. Jest abstrakcyjnie, satyrycznie i neurotycznie, ale też wtórnie i matowo, brakuje elementu charyzmatycznego. Lektura typu "best of" jak dla mnie, ale może komuś się spodoba.

Lubię filmy Allena, choć od paru lat jego neurotyczna magia traci swój blask, "Czysta Anarchia" to moje pierwsze spotkanie z reżyserem jako pisarzem. Książka jest niewielka jednak często po prostu nudzi. Jest abstrakcyjnie, satyrycznie i neurotycznie, ale też wtórnie i matowo, brakuje elementu charyzmatycznego. Lektura typu "best of" jak dla mnie, ale może komuś się...

Abstrakcyjna, pełna odwołań do kultury amerykańskiej lektura. Zbiór opowiadań, które przyprawiają o zawrót głowy, a jednak bawią i pokazują świat w krzywym, nieco ironicznym zwierciadle. Abstrakcja goni abstrakcję. Zdecydowanie ciekawe co też kryje w głowie Woody Allen.

Abstrakcyjna, pełna odwołań do kultury amerykańskiej lektura. Zbiór opowiadań, które przyprawiają o zawrót głowy, a jednak bawią i pokazują świat w krzywym, nieco ironicznym zwierciadle. Abstrakcja goni abstrakcję. Zdecydowanie ciekawe co też kryje w głowie Woody Allen.

,,Powstaje wszakże wielkie pytanie filozoficzne:
Jeżeli życie nie ma sensu, co począć z zupą alfabetową? "

,,Powstaje wszakże wielkie pytanie filozoficzne:
Jeżeli życie nie ma sensu, co począć z zupą alfabetową? "

Pomysł, klimat, otoczka. Dla mnie super!

Pomysł, klimat, otoczka. Dla mnie super!