Prawda jest taka, że gdybym mogła dałabym 11/10. Nie czytałam pierwszego dziennika, ale po tej lekturze znalazł się na mojej liście.
"Dopóki życie trwa" to książka pełna życia, żartów, łez i cudownych przesłań. Nie można się nudzić, nie ma nawet na to czasu, siadając do tej książki trzeba mieć świadomość, że ciężko będzie się od niej oderwać. Uważam, że to pozycja dla każdego w każdym wieku.

"Spytałem Geerta, co to za ryba.
- Srebrna - odpowiedział mój kolega wędkarz.
Nie wiem, czy jeszcze kiedyś pójdę z nim na ryby"

"Widzę pensjonariuszy siedzących przy stoliku pod oknem, czasem z książką, czasem z ręczną robótką, ale najczęściej bez niczego. Trening przed wielką nicością, która niedługo nadejdzie"

Prawda jest taka, że gdybym mogła dałabym 11/10. Nie czytałam pierwszego dziennika, ale po tej lekturze znalazł się na mojej liście.
"Dopóki życie trwa" to książka pełna życia, żartów, łez i cudownych przesłań. Nie można się nudzić, nie ma nawet na to czasu, siadając do tej książki trzeba mieć świadomość, że ciężko będzie się od niej oderwać. Uważam, że to pozycja dla...

.

.

Popłakałam się kilka razy. Nie jest tak śmieszna jak poprzednia, ale i tak cudowna :)

Popłakałam się kilka razy. Nie jest tak śmieszna jak poprzednia, ale i tak cudowna :)

Rozczarowały mnie te ksiazki, myslałem ze bedzie to wisielczy humor, cynizm i ironia znad grobu, a sa 2 babskie pamietniki z najlepszego systemu opiek dla staruszków na świecie pełne afirmacji zycia.
Jest to bardziej opowiesc o najlepszym staruszku na swiecie jak wyobraża go sobie autor, a nie jak jest faktycznie.
Oczywistsze jest tu troche zgryźliwości "zgryźliwi tetrycy dwaj" ale wszystko polane lukrem cudownosci zycia, nawet umiersz w najlepszy sposób, bo pośród przyjaciół, na środkach przeciwbólowych i napojach procentowych! i kiedy chcesz.
Wyszła jeszcze jedna część pamietnika gdzie autor umiera SERIO! będę musiał to kiedys przeczytac.
A teraz wracam do nicnierobienia póki zycie trwa :)

Rozczarowały mnie te ksiazki, myslałem ze bedzie to wisielczy humor, cynizm i ironia znad grobu, a sa 2 babskie pamietniki z najlepszego systemu opiek dla staruszków na świecie pełne afirmacji zycia.
Jest to bardziej opowiesc o najlepszym staruszku na swiecie jak wyobraża go sobie autor, a nie jak jest faktycznie.
Oczywistsze jest tu troche zgryźliwości "zgryźliwi...

Starość w holenderskim domu opieki wygląda pewnie zupełnie inaczej niż w polskim. Dlatego warto przeczytać. Dalej podziwiam poczucie humoru autora. Drugi tom Sekretnego dziennika Hendrika Groena jest bardziej smutny niż pierwszy, ale też polecam.

Starość w holenderskim domu opieki wygląda pewnie zupełnie inaczej niż w polskim. Dlatego warto przeczytać. Dalej podziwiam poczucie humoru autora. Drugi tom Sekretnego dziennika Hendrika Groena jest bardziej smutny niż pierwszy, ale też polecam.

W razie gdyby kogoś interesowały moje wrażenia po lekturze książki, podaję linka: https://youtu.be/j979NKmslU8

W razie gdyby kogoś interesowały moje wrażenia po lekturze książki, podaję linka: https://youtu.be/j979NKmslU8

Strach przed przemijaniem jest z pewnością powszechny, boimy się starości, utraty sprawności, niedołęstwa, samotności. Czytając dziennik Hendrika boimy się trochę mniej. Co więcej, wstępuje w nas nadzieja, że poczucie humoru nie jest zarezerwowane dla młodych, że w bardzo dojrzałym wieku jest szansa na przyjaźń, zabawę, miłość...Że staruszek również ma prawo być zgryźliwy, cyniczny i skłonny do wygłupów. Że trzeba za wszelką cenę walczyć z pokusą samotnego przesiadywania przy oknie w pustym pokoju, aktywizować się, póki starcza sił. Książka potrzebna i ważna, dowcip jest w niej orężem przeciwko własnej niemocy.

Strach przed przemijaniem jest z pewnością powszechny, boimy się starości, utraty sprawności, niedołęstwa, samotności. Czytając dziennik Hendrika boimy się trochę mniej. Co więcej, wstępuje w nas nadzieja, że poczucie humoru nie jest zarezerwowane dla młodych, że w bardzo dojrzałym wieku jest szansa na przyjaźń, zabawę, miłość...Że staruszek również ma prawo być zgryźliwy,...

Odrobinę gorsza niż część pierwsza, mniej się śmiałam, ale nie musiałam się zmuszać, żeby doczytać do końca. Taki przeciętniaczek.

Odrobinę gorsza niż część pierwsza, mniej się śmiałam, ale nie musiałam się zmuszać, żeby doczytać do końca. Taki przeciętniaczek.

Czy wesołe jest życie staruszka? Czy życie emeryta w domu spokojnej starości w bogatej Holandii może być spełnieniem marzeń o godnej i wygodnej jesieni życia? Zapis pamiętnikowy przedstawia świat domu starców, którego my wciąż młodzi jeszcze ludzie nie znamy zbyt dokładnie, którego nawet nie bardzo możemy sobie wyobrazić. Bo w zasadzie po co? Nas ten świat jeszcze nie dotyczy. Ale dotyczyć będzie. Na pewno.
Autorem książki jest podobno sam Hendrik Groen (nie będziemy dociekać, czy to prawda),który skończył 83 lata i dolicza każdy kolejny kwartał do swego stażu na tym świecie. W otoczeniu gromadki przyjaciół pensjonariuszy zakłada tajne stowarzyszenie, którego celem jest przetracanie gromadzonych latami oszczędności na ostatnie przyjemności życiowe jakie im jeszcze zostały. Głównie chodzi o doznania kulinarne i degustowanie drogich potraw w egzotycznych restauracjach. Może być przy tym niezły ubaw? Może. Cóż jednak z tego. Oprócz łez ze śmiechu pojawiają się i łzy smutku. Nieuchronność końca towarzyszy tej opowieści przez cały czas.

https://panksiazka.blogspot.com/

Czy wesołe jest życie staruszka? Czy życie emeryta w domu spokojnej starości w bogatej Holandii może być spełnieniem marzeń o godnej i wygodnej jesieni życia? Zapis pamiętnikowy przedstawia świat domu starców, którego my wciąż młodzi jeszcze ludzie nie znamy zbyt dokładnie, którego nawet nie bardzo możemy sobie wyobrazić. Bo w zasadzie po co? Nas ten świat jeszcze nie...

Bezpłciowe, nudne, nic nie wnoszące. Płaski rodzaj dowcipu, którego nie trawię.

Bezpłciowe, nudne, nic nie wnoszące. Płaski rodzaj dowcipu, którego nie trawię.