Książka opowiada o życiu Hendrika Groena, który jest zgrzybiałym dziadkiem, ale nie zamierza siedzieć bezczynnie, czekając na śmierć. W krótkich, szczerych i bezpretensjonalnych wpisach do dziennika, śledzimy pełen wzlotów i upadków rok z życia Hendrika Groena, przebywającego w domu spokojnej starości w północnej części Amsterdamu. Hendrik powołuje do życia anarchistyczny KLUB JESZCZE ŻYWYCH STARUSZKÓW, a gdy na horyzoncie pojawia się Eefje, idealna druga połówka, pastuje buty, szczotkuje zęby, przygładza resztki czupryny i rusza do boju

Książka opowiada o życiu Hendrika Groena, który jest zgrzybiałym dziadkiem, ale nie zamierza siedzieć bezczynnie, czekając na śmierć. W krótkich, szczerych i bezpretensjonalnych wpisach do dziennika, śledzimy pełen wzlotów i upadków rok z życia Hendrika Groena, przebywającego w domu spokojnej starości w północnej części Amsterdamu. Hendrik powołuje do życia anarchistyczny...

Książka trochę nudna, trochę śmieszna i trochę smutna

Książka trochę nudna, trochę śmieszna i trochę smutna

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałam. Zabawna, mądra, wzruszająca.

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałam. Zabawna, mądra, wzruszająca.

Uwielbiam tę książkę. Nie jest to ani arcydzieło, ani wstrząsający reportaż z domu starców. Za to jest to pochwała życia jako takiego, życia z demencją, życia ze słabnącym ciałem i coraz mniejszą liczbą znajomych. Owszem, można zarzucać, że protagonista jest niesłychanie uprzywilejowany - jego holenderski dom spokojnej starości jest może nie luksusowy, ale zapewnia spokój i wsparcie. A jednak - wobec czasu nie ma przywileju, bohater choruje na depresję, meczy się przy każdej czynności, uważam że pieniądze nie lukrują wystarczająco spraw nieuniknionych.

Uwielbiam tę książkę. Nie jest to ani arcydzieło, ani wstrząsający reportaż z domu starców. Za to jest to pochwała życia jako takiego, życia z demencją, życia ze słabnącym ciałem i coraz mniejszą liczbą znajomych. Owszem, można zarzucać, że protagonista jest niesłychanie uprzywilejowany - jego holenderski dom spokojnej starości jest może nie luksusowy, ale zapewnia spokój i...

Książka to dziennik prowadzony przez pensjonariusza domu spokojnej starości w Holandii.
Jest tutaj miejsce na codzienną prozę życia, na sprzeciw wobec starości i wykluczeniu społecznemu , co może dotyczyć seniorów w każdym kraju. Jest też miejsce na przyjaźń ale i na coś co jest nieuchronne - śmierć. Jak i skąd można czerpać radość w takim miejscu? Jak ważne jest towarzystwo drugiego człowieka? Nawet jeśli jest się mega ekstrawertykiem!
Dziennik prowadzi nas przez różne dni, te lepsze i te gorsze, które zdarzają się przecież każdemu. Pokazuje też jakie terapeutyczne działanie może nieść ze sobą przelewanie myśli na papier.

Książka to dziennik prowadzony przez pensjonariusza domu spokojnej starości w Holandii.
Jest tutaj miejsce na codzienną prozę życia, na sprzeciw wobec starości i wykluczeniu społecznemu , co może dotyczyć seniorów w każdym kraju. Jest też miejsce na przyjaźń ale i na coś co jest nieuchronne - śmierć. Jak i skąd można czerpać radość w takim miejscu? Jak ważne jest...

.

.

Trochę mi mina zrzedla gdy po przeczytaniu dowiedziałam się, że dziennik jest fikcyjny. Niemniej, podejście do życia zaprezentowane w książce godne naśladowania.

Trochę mi mina zrzedla gdy po przeczytaniu dowiedziałam się, że dziennik jest fikcyjny. Niemniej, podejście do życia zaprezentowane w książce godne naśladowania.

Cudowna książka.
Tak właśnie układały mi się myśli starszych osób - nie zgorzkniałych. Piękna prawda o końcówce życia.
A opisy tych zgorzkniałych - w punkt.

Cudowna książka.
Tak właśnie układały mi się myśli starszych osób - nie zgorzkniałych. Piękna prawda o końcówce życia.
A opisy tych zgorzkniałych - w punkt.

Wspaniała książka o (przerażającej) starości i pożegnaniach, a także o szukaniu pozytywnej wersji/interpretacji rzeczywistości, co każdemu może się przydać. Nie mogłem się oderwać, absolutne mistrzostwo, lekkie pióro, wyraziści bohaterowie, i naprawdę godny podziwu dystans do wszystkich "niedogodności". Polecam w szczególności zamiast "poradników" o samorozwoju.

Wspaniała książka o (przerażającej) starości i pożegnaniach, a także o szukaniu pozytywnej wersji/interpretacji rzeczywistości, co każdemu może się przydać. Nie mogłem się oderwać, absolutne mistrzostwo, lekkie pióro, wyraziści bohaterowie, i naprawdę godny podziwu dystans do wszystkich "niedogodności". Polecam w szczególności zamiast "poradników" o...

Bardzo dobra

Bardzo dobra