Z działalnością Tomka Beksińskiego spotkałem się stosunkowo późno, bo dopiero w latach 1998-1999, gdy na łamach „Tylko Rocka” przedstawiał swoje felietony z cyklu „Opowieści z krypty”. I muszę przyznać, że bardzo mi odpowiadał taki sposób pisania oraz poczucie humoru i sarkazm ich autora. Następnie zwróciłem uwagę na tłumaczenia filmów (głównie Bondów oraz Monty Pythona), gdzie w mojej opinii bardzo trafnie zostały przetłumaczone różnego rodzaju gry słowne, itp. Już na tej podstawie można było stwierdzić, że bohater książki Wiesława Weissa jest postacią interesującą.

Niestety, nie miałem okazji słuchać na żywo audycji Tomka w radiu. Dzięki jednak audycjom, nagrywanym i udostępnianym w internecie, mogłem nadrobić zaległości. I tak, słuchając archiwalnych nagrań „Trójki pod księżycem” poznałem wiele zespołów z kręgu mroczniejszej muzyki, m. in. Devil Doll, Deine Lakaien, Incubus Succubus, XIII Stoleti czy Legendary Pink Dots.

Potem była książka Magdaleny Grzebałkowskiej, następnie film Jana P. Matuszyńskiego. I tak doszedłem do książki „Tomek Beksiński. Portret prawdziwy”. Tomek Beksiński został tu przedstawiony w nieco innym świetle niż we wspomnianej wyżej książce „Portret podwójny” czy filmie „Ostatnia rodzina”. Czy przedstawia go takim, jaki był? Tak przynamniej twierdzi Wiesław Weiss. Podczas pracy nad książką dotarł on do wielu osób z otoczenia Tomka, ponadto sam znał go osobiście. Jest tu bardzo szczegółowo przedstawione jego życie – począwszy od dzieciństwa, przez młodość, karierę zawodową jako dziennikarz muzyczny i tłumacz filmów, po kolejne zawody miłosne i próby samobójcze. Muszę przyznać, że dopiero po przeczytaniu książki w pełni zrozumiałem przekaz wspomnianych na początku recenzji „Opowieści z krypty” czy niektórych audycji radiowych. Po zaznajomieniu się zatem z twórczością Tomka Beksińskiego i uzupełnieniu tej wiedzy lekturą „Portretu prawdziwego” wyłania się pełen obraz - człowieka wrażliwego, całkowicie oddanego swojej pasji, który jednak do końca był przystosowany do życia w społeczeństwie i nie pasował do współczesnego mu świata. I choćby dlatego warto po tę książkę sięgnąć. Polecam.

Z działalnością Tomka Beksińskiego spotkałem się stosunkowo późno, bo dopiero w latach 1998-1999, gdy na łamach „Tylko Rocka” przedstawiał swoje felietony z cyklu „Opowieści z krypty”. I muszę przyznać, że bardzo mi odpowiadał taki sposób pisania oraz poczucie humoru i sarkazm ich autora. Następnie zwróciłem uwagę na tłumaczenia filmów (głównie Bondów oraz Monty Pythona),...