W opowiadaniach Patricii Highsmith w większości niepublikowanych za życia autorki często w ogóle nie ma wątków sensacyjnych. Ale i w nich autorka stworzyła jak pisał Graham Greene specyficzny świat: klaustrofobiczny i irracjonalny, w którym nieodmiennie towarzyszy nam uczucie osobistego zagrożenia . Bohaterowie opowiadań z tego tomu, pochodzących z najwcześniejszego okresu jej twórczości, to zwykli, na pierwszy rzut oka nieciekawi ludzie, których jednak tylko krok dzieli od szaleństwa lub zbrodni. Czytelnik z pewnością doceni elegancki, kunsztowny styl autorki, najdłużej jednak pozostaną w jego pamięci sugestywne, wspaniale nakreślone postacie: uciekinier z Nowego Jorku, Aaron, którego przyjaźń z małą dziewczynką budzi niechęć społeczności sielskiego miasteczka; zagoniona Mildred, pragnąca godnie ugościć siostrę z Cleveland; samotny pan Hildebrandt, czekający w hotelowym barze na kobietę swego życia; młody Meksykanin Alejandro, romansujący z bogatymi turystkami; wzorowa gospodyni, pani Robertson, snująca fantazje na temat spotykanej w parku nieznajomej; półinwalidka Agnes Steinach, stara panna zakochana w młodziutkim pianiście... W opowiadaniach Patricii Highsmith dominuje nastrój pesymizmu. Tym jaśniejszym światłem błyska w nich raz po raz iskierka nadziei.