,,Ból" pani Shalev to typowo kobieca literatura, zapewne wiele osób przekona, ale ja nie rozumiem rozterek głównej bohaterki w kontekście Ejtana; być może gdyby chodziło po prostu o zdradę, a nie (bardzo bardzo) dawną miłość (choć ,,obsesja" wydaje mi się trafniejszym opisem uczuć głównej bohaterki), to bym zrozumiała.
Postaci Ejtana i Iris, po prostu do mnie nie przemawiają - Iris, ponieważ jest dorosłą kobietą z mężem i dziećmi, a tęskni z człowiekiem, z którym spędziła rok (!) w wieku siedemnastu lat; a Ejtana, ponieważ jest jak z taniego harlekina (,,- Twoje zdrowie, moja piękna - mówi. - Tęskniłem za tobą, każdy dzień, w którym cię nie widzę, łamie mi serce.").

Powieść ratują relacje Iris z dziećmi oraz z mężem. Gdyby wyciąć z książki wszystkie sceny spotkań Ejtana i Iris, to przyznałabym co najmniej dwie gwiazdki więcej. Dodatkowo końcówka książki (końcowe 1/3 książki dokładniej) zatarło w mojej pamięci niesmak z początku/środka książki.

,,Ból" reklamuje cytat Amosa Oza (którego bardzo lubię): ,,Świetna książka, która kończy się terapeutycznym katharsis.", i muszę przyznać, że ku mojemu zaskoczeniu, przeżyłam moje małe katharsis po zakończeniu lektury. Mimo całej krytyki, z zainteresowaniem sięgnęłabym po inne książki autorki, ponieważ styl mi się podoba, tylko bohaterowie są niefortunni.

,,Ból" pani Shalev to typowo kobieca literatura, zapewne wiele osób przekona, ale ja nie rozumiem rozterek głównej bohaterki w kontekście Ejtana; być może gdyby chodziło po prostu o zdradę, a nie (bardzo bardzo) dawną miłość (choć ,,obsesja" wydaje mi się trafniejszym opisem uczuć głównej bohaterki), to bym zrozumiała.
Postaci Ejtana i Iris, po prostu do mnie nie...