Ból

już nie mogę sobie wyobrazić mojego świata bez książek Shalev. już jestem przygotowana na przejście od głębokiej irytacji na bohaterkę do katharsis. czuję i podążam za wiwisekcją kobiecego strumienia świadomości. niespełnienie, pogoń za wyobrażeniami versus zwykłe życie. dojrzewa bohaterka, dojrzewa autorka. wierna tematom. wierna stylowi. drąży i rozwija się w obrębie niepowtarzalnego języka, przeżyć, formy. jedyna w swoim rodzaju. charakterystyczna. uparta. wytrwała. zostawia z poczuciem dotknięcia prawdy.

już nie mogę sobie wyobrazić mojego świata bez książek Shalev. już jestem przygotowana na przejście od głębokiej irytacji na bohaterkę do katharsis. czuję i podążam za wiwisekcją kobiecego strumienia świadomości. niespełnienie, pogoń za wyobrażeniami versus zwykłe życie. dojrzewa bohaterka, dojrzewa autorka. wierna tematom. wierna stylowi. drąży i rozwija się w obrębie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Myślę o tej książce dwojako. Z jednej strony bardzo mnie urzekła. Słuchałam jej ochoczo, z namysłem. Chciałam do niej wracać. Podobała mi się głębia, monologi wewnętrzne, opisy uczuć i emocji. Nie polubiłam się natomiast z główną bohaterką. Nie trafiła do mnie jej "pustka emocjonalna", jej histeria, jej decyzje i wybory. Odczuwałam pewną sprzeczność w tym, co czuje, co robi, dlaczego tak czuje i dlaczego tak robi. Plus to kim była i kim jest. W jaki sposób mówi w dialogach i w jaki sposób mówi w monologach. Główną bohaterką "Bólu" jest Iris, która przed laty ucierpiała w wypadku. Ten wypadek stanowi punkt odniesienia dla tytułowego bólu. A tego bólu jest więcej. Jest ból egzystencjalny. Jest ból matczyny. Jest ból porzuconej młodej dziewczyny, jaką kiedyś była. Jest ból braku rodzica. Jest ból (pozornego) braku męża. Generalnie boli Iris, oj boli. I między tymi bólami Iris przypadkiem spotyka swoją dawną miłość (tak, tak - to ten, co ją porzucił). I jeszcze między tym nowym starym romansem pojawią się problemy u córki. Wielowymiarowa jest to powieść, która jednak w pewnym momencie gubi trochę początkową głębię i idzie w kierunku taniej sensacji, która jak rozumiem miała być punktem zapalnym dla bohaterki, ale jakoś mi to tam nie zagrało. Na pewno jednak sięgnę po inne książki autorki, bo bo fajnie pisze, fajnie poświęca uwagę kobiecie i fajnie rozkłada jej emocje na czynniki pierwsze. A ja lubię takie płynące, uzewnętrzniające się monologi, czasem lekko o niczym, ale za to bardzo prawdziwe. Mimo że nie do końca sympatyzowałam z bohaterką to jej wierzyłam. A to jest dobra prognoza na inne pozycje

Myślę o tej książce dwojako. Z jednej strony bardzo mnie urzekła. Słuchałam jej ochoczo, z namysłem. Chciałam do niej wracać. Podobała mi się głębia, monologi wewnętrzne, opisy uczuć i emocji. Nie polubiłam się natomiast z główną bohaterką. Nie trafiła do mnie jej "pustka emocjonalna", jej histeria, jej decyzje i wybory. Odczuwałam pewną sprzeczność w tym, co czuje, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Może byłoby lepiej, gdyby przestała udawać, że jest czymś więcej niż tylko romansem.

Może byłoby lepiej, gdyby przestała udawać, że jest czymś więcej niż tylko romansem.

Pokaż mimo to

Ta książka to gęsto utkane rodzaje bólu, podzielone na czynniki pierwsze, opisane w bardzo sugestywny, różnorodny, ekspresyjny sposób. Ta książka jest przesycona dokładnymi opisami przeżyć, rozmyślań, cierpienia. Autorka używa wielu wykwintnych słów, wprowadza koloryt i podkręcenie każdego wyrazu, zdania, akapitu i rozdziału. Piękny i przebogaty język a do tego doskonałe tłumaczenie to walory tej książki. Ogólny temat rozdzielania trudnych przeżyć na maleńkie cząsteczki, wracania do przeszłości jest trudny i może boleć także czytelnika. Nie jest to książka łatwa i przyjemna, ale zdecydowanie warto ją przeczytać, bo jest wyjątkowa tematycznie. Ten tytułowy "Ból" miejscami wypływa z tekstu i trafia w bolesne lub niezagojone miejsca w czytelniku. Jest to uczucie zniewalające, przenikające, paraliżujące. Ból, którego opis zajął autorce ponad czterysta stron, nie nudzi, ale daje do myślenia, czasami mnie irytował, czasami złościł, czasami pogrążał w smutku albo we współczuciu. Ból na każdym poziomie, wszystkiego w ciele, duszy i emocjach. Autorka opisała cały ogrom różnego rodzaju bólu, począwszy od bólu dzieciństwa, poczucia braku miłości, czasu, opieki, śmierci bliskich i straty w ogóle,. Dalej to ból porzucenia przez ukochanego, rozczarowania partnerem, dzieckiem, aż po ból fizycznego cierpienia, zranionego serca i ból pamięci. Ból nasycony.

Bohaterką jest czterdziestokilkuletnia, świetna pedagog, dyrektor szkoły, zorganizowana, zapracowana, spełniająca się na tym polu. Żona i matka córki i syna. Cała czwórka stanowi w zasadzie przeciętną rodzinę, chyba się kochającą i dbającą o siebie. Niestety to tylko pozory, pod kolejnymi warstwami skrywają się nie spełnione tęsknoty, miłość, żal, strach i przeszywający ból fizyczny i emocjonalny. W sercu ciągła burza z piorunami, brak uspokojenia. Z każdym rozdziałem wychodzą kolejne składniki wydarzeń z różnych okresów życia bohaterki, które przynoszą hiobowe wieści. Nie radzi sobie w relacji z córką, z mężem oddalili się bardzo daleko, syn jest, ale zabiegany. Ból narasta, potrzebuje pomocy i w tym najgorszym, wydawałoby się momencie, spotyka dawną miłość. Rozpoczyna się szaleństwo uczuć, kłamstw, niedopowiedzeń, burza myśli i informacji. Spadło to na nią jak grom, nagle ból fizyczny wycisza się. Co z tym odnowieniem starej relacji zrobi bohaterka, warto się dowiedzieć. Na prawdę warto zanurzyć się w tą książkę.

Ta książka to gęsto utkane rodzaje bólu, podzielone na czynniki pierwsze, opisane w bardzo sugestywny, różnorodny, ekspresyjny sposób. Ta książka jest przesycona dokładnymi opisami przeżyć, rozmyślań, cierpienia. Autorka używa wielu wykwintnych słów, wprowadza koloryt i podkręcenie każdego wyrazu, zdania, akapitu i rozdziału. Piękny i przebogaty język a do tego doskonałe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna opowieść, pierwszy raz czytałam książkę tej autorki. Niby zwykła opowieść, a taka niezwykła! pełna emocji, które są mi kompletnie obce, ale opisane tak, jakby były moimi.. zachwycona jestem portretami, ważnymi sprawami jakie autorka porusza, a zakończenie mnie zaskoczyło totalnie, obstawiałam inne... sporo nauki o relacjach w rodzinie, skłania do przemyśleń. Trudna literatura, ale łatwa i przyjemna już mi się znudziła. Polecam!!!

Piękna opowieść, pierwszy raz czytałam książkę tej autorki. Niby zwykła opowieść, a taka niezwykła! pełna emocji, które są mi kompletnie obce, ale opisane tak, jakby były moimi.. zachwycona jestem portretami, ważnymi sprawami jakie autorka porusza, a zakończenie mnie zaskoczyło totalnie, obstawiałam inne... sporo nauki o relacjach w rodzinie, skłania do przemyśleń. Trudna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No nie porwała mnie szczególnie ta historia. Rodzina, jakich wiele. Mąż, żona i dwoje dzieci. Wspomnienie zamach, którego ofiarą stała się Iris 10 lat wcześniej budzi w niej falę bólu. Trafia do kliniki, gdzie spotyka młodzieńczą miłość - Ejtana. Uczucie odżywa i Iris jest skłonna poświęcić swój spokój rodzinny dla tego związku. Wówczas okazuje się, że jej córka Alma jest pod wpływem człowieka, który prowadzi coś na kształt sekty.
Drażniła mnie główna bohaterka tym rozhisteryzowaniem, tym miotaniem się ciągłym. Trudno mi jakoś było uzyskać spójność postaci - przykładnej pani dyrektor z sukcesami z jej życiem wewnętrznym.

No nie porwała mnie szczególnie ta historia. Rodzina, jakich wiele. Mąż, żona i dwoje dzieci. Wspomnienie zamach, którego ofiarą stała się Iris 10 lat wcześniej budzi w niej falę bólu. Trafia do kliniki, gdzie spotyka młodzieńczą miłość - Ejtana. Uczucie odżywa i Iris jest skłonna poświęcić swój spokój rodzinny dla tego związku. Wówczas okazuje się, że jej córka Alma jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"(...) nadal nie obudziła się po operacji trwającej blisko trzydzieści lat, teraz okazuje się zaś, że to wszystko było na darmo, bezskutecznie zespoły chirurgów starały się usunąć go z jej organizmu, powrócił i w okamgnieniu wypełnił próżnię, której nie zdołało zapełnić nic"

I tyle ode mnie o książce, nie napiszę nic więcej, bo w każdej mojej komórce się ból pałęta, krąży pod skórą gotowy wypłynąć w każdej chwili. Podobnie jak Życie miłosne, Ból czytałam przesiąknięta treścią do cna. Rachunek sumienia zrobiony po stokroć. Niezwykle absorbująca książka, która niesie czytelnika w głąb minionego życia, zmuszając do refleksji, porównań, kalkulacji, zadumy.

"(...) nadal nie obudziła się po operacji trwającej blisko trzydzieści lat, teraz okazuje się zaś, że to wszystko było na darmo, bezskutecznie zespoły chirurgów starały się usunąć go z jej organizmu, powrócił i w okamgnieniu wypełnił próżnię, której nie zdołało zapełnić nic"

I tyle ode mnie o książce, nie napiszę nic więcej, bo w każdej mojej komórce się ból pałęta, krąży...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oj, jak bolała mnie ta książka.... bolała na każdy możliwy sposób, fizycznie, mentalnie, duchowo, intelektualnie i jak jeszcze kto chce. Zeruya Shalev ma dar do wyciągania i opisywania sedna, a w tym przypadku wyciągnięcia na powierzchnię kobiecego bólu. Sądzę, że wiele z nas, kobiet, jest dotkniętych wieloma bólami opisanymi w książce, a także, że wiele z nas się do tego nie przyzna, przed innymi, bliskimi, a czasami nawet przed sobą. Jestem wdzięczna autorce za to, że ma odwagę pisać o tym, co boli, że potrafi pokazać zakamarki kobiecej duszy i skłonić do refleksji, a właściwie to na rozważania pozwolić. Dlaczego pozwolić? Bo pisze pięknie, ale jednocześnie prosto, wydobywa z dna to, co istotne, ale zostawia też miejsce na kontemplację. Do tej pory przeczytałam wszystkie książki pani Shalev, które zostały wydane w Polsce i za każdym razem jestem pod ogromnym wrażeniem jej wrażliwości i empatii. Taką literaturę kobiecą bardzo cenię.

Oj, jak bolała mnie ta książka.... bolała na każdy możliwy sposób, fizycznie, mentalnie, duchowo, intelektualnie i jak jeszcze kto chce. Zeruya Shalev ma dar do wyciągania i opisywania sedna, a w tym przypadku wyciągnięcia na powierzchnię kobiecego bólu. Sądzę, że wiele z nas, kobiet, jest dotkniętych wieloma bólami opisanymi w książce, a także, że wiele z nas się do tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

dałabym 6/10 jako w sumie niezła, ale jednocześnie po przeczytaniu mam myśl, że oddam chyba swój zakupiony egzemplarz do biblioteki, ponieważ na swojej półce niespecjalnie jej potrzebuję.

dałabym 6/10 jako w sumie niezła, ale jednocześnie po przeczytaniu mam myśl, że oddam chyba swój zakupiony egzemplarz do biblioteki, ponieważ na swojej półce niespecjalnie jej potrzebuję.

Pokaż mimo to

Przeczytałam tę książkę jakiś czas temu i nie mogłam się zmusić by coś o niej napisać. Chociaż właściwie było w niej wszystko to co co powinna zawierać w miarę dobra współczesna powieść obyczajowa: klarowny i spójny język, dość ciekawa fabuła, niezbyt irytujące postacie i koniecznie problemy egzystencjalne, a jednak trudno mi jest powiedzieć o czym ta książka jest. Oczywiście poza fundamentalnym stwierdzeniem, że stara miłość nie rdzewieje. Długo szukałam jednego słowa, którym mogłabym w jakiś sposób wyrazić tę powieść i olśniło mnie w trakcie smażenia jajek. To słowo, to teflon. stary dobry, niezawodny teflon (no, powiedzmy). Ta powieść jest teflonowa. Dobrze się czyta, łatwo wchodzi, ale nic po niej nie zostaje.

Przeczytałam tę książkę jakiś czas temu i nie mogłam się zmusić by coś o niej napisać. Chociaż właściwie było w niej wszystko to co co powinna zawierać w miarę dobra współczesna powieść obyczajowa: klarowny i spójny język, dość ciekawa fabuła, niezbyt irytujące postacie i koniecznie problemy egzystencjalne, a jednak trudno mi jest powiedzieć o czym ta książka jest....

więcej

mniej

Pokaż mimo to