Ból

Można powiedzieć, że to historia nieszczęśliwej kobiety, która w sumie nie wie, czego chce od życia i daje się wszystkim dookoła nieświadomie manipulować. Ale fakt, że jest to opowieść napisana w sposób tak melodramatyczny, pozbawiony szerszego kontekstu społeczno-historycznego (dostajemy tylko urywki życia w Izraelu — zamachy, obowiązkowa służba wojskowa), a sama bohaterka w połowie książki zaczyna irytować na potęgę, sprawia, że jednak tej książki nie polecam.

Pełną recenzję można przeczytać na blogu Redhead in Wonderland:
https://redhead-in-wonderland.blogspot.com/2021/01/bol.html

Można powiedzieć, że to historia nieszczęśliwej kobiety, która w sumie nie wie, czego chce od życia i daje się wszystkim dookoła nieświadomie manipulować. Ale fakt, że jest to opowieść napisana w sposób tak melodramatyczny, pozbawiony szerszego kontekstu społeczno-historycznego (dostajemy tylko urywki życia w Izraelu — zamachy, obowiązkowa służba wojskowa), a sama bohaterka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W moim odczuciu książka jest porządna. Napisana w sposób piękny - może nie do każdego przemówi, może opisów, powtarzających się rozważań jest za dużo, a zdania może miejscami zdecydowanie przydługie i chociaż się zgadzam, to według mnie tak właśnie często wyglądają nasze ludzkie przemyślenia.

Autorka poruszyła banalny temat kłopotów rodzinnych, który przeplata nam się wszędzie, ale najwyraźniej nie można go wyczerpać, bo zwyczajnie nie przestajemy mieć kłopotów w rodzinie, w małżeństwie i to jest zwyczajnie temat uniwersalny. Ciężko mi powiedzieć, czy Shalev poruszyła go w jakiś nowy sposób, natomiast opisała to wszystko miejscami tak poruszająco i emocjonalnie, że z pewnością książka jest w stanie porwać dużą ilość osób. Czy porwała mnie? Ciężko powiedzieć, chociaż bardziej skłaniam się w kierunku na nie.

Na pewno jednak wywołała we mnie emocje, a chyba czasami niczego więcej mi nie trzeba. Główna bohaterka irytowała mnie, sprawiała mi wręcz fizyczny ból swoimi pretensjami i wypominaniem spraw sprzed lat, tym, że żyła przeszłością i swoją infantylną miłością (opis tej "miłości" może oczarować, ale uprzedzam, że może się też zachcieć od tego wymiotować). Doszło nawet do takiej sytuacji, kiedy miałam jej dość na tyle, że miałam książki nie skończyć. Po jakimś czasie jednak zdałam sobie sprawę, że bohaterka irytowała mnie na tyle właśnie dlatego, że była... ludzka. Niestety, ale tacy właśnie jesteśmy, a przynajmniej część z nas. To może być zarówno wada jak i zaleta tej książki, zależy od punktu widzenia. W każdym razie postać według mnie dobrze wykreowana.

Na pewno jednak muszę napomknąć, że fabularnie jakoś coś mi nie styka. Ten wątek miłości z przeszłości, nagle córa w jakieś sekcie, nie wiadomo skąd, jak na co i po co, oczywiście szef sekty na pierwszym spotkaniu wyjawia cały swój plan, miłość z przeszłości nagle gdzieś w ogóle znika i jest olewana przez główną bohaterkę (a nie zapominajmy, że prawie przez niego umarła), córa też jakoś łatwo idzie w stronę wyjścia z sekty i powrotu do rodzinki, a przynajmniej to sugeruje nam koniec. Dla mnie wygląda to tak, jakby aktorka zaczęła pisać romans, nagle wpadł jej pomysł z jakąś sektą, którego nie omieszkała się umieścić, chociaż wygląda na to, że bez wnikliwego zapoznania się z problemem, i rezygnuje z romansu dosyć nagle.

Książka ma wady i zalety, nie przeczytałabym jej drugi raz, ale przy tym też nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

W moim odczuciu książka jest porządna. Napisana w sposób piękny - może nie do każdego przemówi, może opisów, powtarzających się rozważań jest za dużo, a zdania może miejscami zdecydowanie przydługie i chociaż się zgadzam, to według mnie tak właśnie często wyglądają nasze ludzkie przemyślenia.

Autorka poruszyła banalny temat kłopotów rodzinnych, który przeplata nam się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pełena emocji powieść, o splątaniu przeszłości z przeszłością .... im dalej w las tym drzewa cieńsze- sugeruję przeczytać połowę, lub do pierwszej wątpliwości. Niestety płacimy za całość.

Pełena emocji powieść, o splątaniu przeszłości z przeszłością .... im dalej w las tym drzewa cieńsze- sugeruję przeczytać połowę, lub do pierwszej wątpliwości. Niestety płacimy za całość.

Pokaż mimo to

Książka tak intensywna w odbiorze, że trudno się oderwać. Prosta w sumie historia, do streszczenia w dwóch zdaniach, ale przedstawiona w taki przejmujący sposób, że pochłania czytelnika całkowicie.
Oczywiście, nie każdemu z Państwa bliskie będą rozważania i monologi wewnętrzne pani w średnim wieku, z typowymi dla niej dylematami trudnych decyzji do podjęcia, z nieustannymi wyrzutami sumienia w stosunku do dorastających dzieci, walką rosnącego rozdrażnienia i rutynowej czułości w stosunku do starzejącego się męża, z szamotaniną uczuć rozbudzonych przywołaną z dalekiej przeszłości młodzieńczą miłością. Nie jest więc to opowieść dla miłośników historii w stylu "szybcy i wściekli".

Ale, gdyby zechcieli jednak Państwo pochylić się nad tą pozycją, ucieszy was piękny język, narracja pełna aforyzmów, sugestywny portret miłości, głębia przeżyć i emocjonująca walka o odzyskanie zaufania i przyjaźni córki, kosztem utracenia własnego szczęścia.

Książka tak intensywna w odbiorze, że trudno się oderwać. Prosta w sumie historia, do streszczenia w dwóch zdaniach, ale przedstawiona w taki przejmujący sposób, że pochłania czytelnika całkowicie.
Oczywiście, nie każdemu z Państwa bliskie będą rozważania i monologi wewnętrzne pani w średnim wieku, z typowymi dla niej dylematami trudnych decyzji do podjęcia, z nieustannymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Harlequin.
W dodatku z tych słabszych.

Harlequin.
W dodatku z tych słabszych.

Pokaż mimo to

Ciekawa powieść, którą dobrze się czyta.
Zeruya Shalev tworzy portret 45letniej kobiety, która prowadzi poukładane życie, jednak gdy pojawia się mężczyzna, z którym przeżyła swą pierwszą miłość, zdaje się być gotowa postawić wszystko na jedną kartę.
Bohaterowie są dość realistyczni, psychologia postaci rozwinięta, ale i nie-przegadana. Historia wciąga i tworzy w głowie wiele wizji możliwych wydarzeń.
Zakończenie szybkie, dość niespodziewane, niedopowiedziane.

Ciekawa powieść, którą dobrze się czyta.
Zeruya Shalev tworzy portret 45letniej kobiety, która prowadzi poukładane życie, jednak gdy pojawia się mężczyzna, z którym przeżyła swą pierwszą miłość, zdaje się być gotowa postawić wszystko na jedną kartę.
Bohaterowie są dość realistyczni, psychologia postaci rozwinięta, ale i nie-przegadana. Historia wciąga i tworzy w głowie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo wnikliwa książka o relacjach rodzinnych. A przy tym pełna mądrych refleksji na temat tego, co przeżywamy na co dzień

Bardzo wnikliwa książka o relacjach rodzinnych. A przy tym pełna mądrych refleksji na temat tego, co przeżywamy na co dzień

Pokaż mimo to

Ból jest bardzo szerokim pojęciem. Mamy ból głowy i ból złamanego serca. Ból złamanej ręki i bóle fantomowe. Istnieje ból psychogenny i ból zadany przez kogoś. W ogóle istnieje całe spektrum bólu- od lekkiego uczucia dyskomfortu po reakcje tak silne, że nie dające żyć. Autorka książki o takim tytule nie mogła nie wziąć tego pod uwagę. I faktycznie w „Bólu” znajdziemy ból na wielu płaszczyznach. A może i również jego ukojenie.

Poznajemy Iris. Kobieta została ranna w zamachu terrorystycznym i pomimo upływu czasu wciąż odczuwa jego skutki. Podczas wizyty w klinice przypadkowo spotyka swoją młodzieńczą miłość, dla której jest w stanie rzucić wszystko co do tej pory zbudowała: małżeństwo, rodzinę, pracę. Jednak czy Iris będzie w stanie wybaczyć porzucenie? Czy raz zadany ból nie przeminął? I czy kobieta jest w stanie dla swojego szczęścia zadawać rany swoim najbliższym?

Nie wiem czy Zeruya Shalev jest tak jak reklamowano na okładce „najwybitniejszą izraelską pisarką”. „Ból” jest pierwszą książką pisarki, którą miałam przyjemność przeczytać i nie mogę odmówić jej umiejętności tworzenia historii tak prawdziwej i tak przejmującej, że nie można oderwać się od lektury. Mam wrażenie, że miejscami książka była nierówna, niektóre momenty mogły przyprawiać o zdziwienie. Nie zmienia to postaci rzeczy, że książka, tak jak obiecuje nam wydawca, faktycznie może działać terapeutycznie na czytelnika.

Ból jest bardzo szerokim pojęciem. Mamy ból głowy i ból złamanego serca. Ból złamanej ręki i bóle fantomowe. Istnieje ból psychogenny i ból zadany przez kogoś. W ogóle istnieje całe spektrum bólu- od lekkiego uczucia dyskomfortu po reakcje tak silne, że nie dające żyć. Autorka książki o takim tytule nie mogła nie wziąć tego pod uwagę. I faktycznie w „Bólu” znajdziemy ból na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ckliwa opowieść o wyborach, o późnym pogodzeniu się z losem. Nie wiem czy z tej książki wyciągnęłam to co autor szykuje dla czytelnika, bo ciężko mi się utożsamić z bohaterką. Mimo wszystko książkę ocenia jako ciekawą.

Ckliwa opowieść o wyborach, o późnym pogodzeniu się z losem. Nie wiem czy z tej książki wyciągnęłam to co autor szykuje dla czytelnika, bo ciężko mi się utożsamić z bohaterką. Mimo wszystko książkę ocenia jako ciekawą.

Pokaż mimo to

Tytułowy ból jest ukazany w książce na różnych poziomach – od bólu fizycznego, który jest wynikiem obrażeń, aż po ból psychiczny, z którym bohaterka boryka się przez całe dorosłe życie (odrzucenie w młodości przez ukochanego mężczyznę). Wszystko to sprawiło, że Iris jest kobietą zgorzkniałą, być może trochę hipochondryczką, która zatruwa swoim smutkiem wszystkich dookoła.

Czy spotkanie z Ejtanem, miłością swojego życia, mężczyzną który ją porzucił, sprawi, że kobieta odnajdzie sens życia? Czy to będzie nowy początek?

Teoretycznie każdy może sobie dopisać słodkie zakończenie tej historii, ale nie obawiajcie się drodzy czytelnicy – Shalec Zaruya nie serwuje nam tkliwego taniego romansidła, każe raczej zastanowić się nad systemem wartości, nad tym, co w życiu ważne. Łatwo nie będzie, bo jak wiadomo, gdy jedna rzecz zaczyna się układać, wali się wszystko inne.

„Ból” stanowi ciekawe spojrzenie na rodzinę, na więzi, na wyobcowanie i samotność, która mogła zagościć w tej podstawowej komórce społecznej. Powieść, która nie podpowiada prostych rozwiązań, a co za tym idzie nie kreuje cukierkowego świata.

Tytułowy ból jest ukazany w książce na różnych poziomach – od bólu fizycznego, który jest wynikiem obrażeń, aż po ból psychiczny, z którym bohaterka boryka się przez całe dorosłe życie (odrzucenie w młodości przez ukochanego mężczyznę). Wszystko to sprawiło, że Iris jest kobietą zgorzkniałą, być może trochę hipochondryczką, która zatruwa swoim smutkiem wszystkich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to