Ta książka mnie nie zachwyciła. Być może dlatego, że rozbuchałam moje oczekiwania co do niej przez świetne recenzje, jej nagrody (Booker, Orange), a także przez wywiad z autorką w "Książkach". Byłam przygotowana na coś świeżego, nowego i ciekawego.

Tymczasem inspiracja "Howards End" E.M. Forstera okazała się dla mnie zbyt daleko idąca. Z początku to mnie nawet zaciekawiło: list Jeroma do ojca, identycznie jak list Helen do jej siostry, zawiadamiał o rychłym małżeństwie z nie do końca pożądaną partią. Koncepcja, którą wzięłam za zabawną, znużyła mnie. Profesor Belsey zbyt bardzo przypomina ciotkę panien Schelel, najstarszy z braci Kippsów - najstarszego Wilcoxa, a cały finał z oddaniem cennego obrazu przez zmarłą panią Kipps był już dla mnie gwoździem do trumny tej powieści.

Nie chcę być źle zrozumiana: "O pięknie" jest dobrze napisana. Nawet interesująco jest czytać współczesne "Howards End" pogłębione o doznania, które dla bohaterów Forstera były zabronione. Dużym plusem jest nawiązanie do prac Rembrandta - dzięki tej książce przejrzałam sobie jego obrazy i się nad nimi zastanowiłam.
Po prostu oczekiwałam innej historii: własnej. Nie pogłębiania "Howards End", tłumaczenia go współczesnym czytelnikom. Ale po Zadie Smith jeszcze sięgnę. Na pewno.

Ta książka mnie nie zachwyciła. Być może dlatego, że rozbuchałam moje oczekiwania co do niej przez świetne recenzje, jej nagrody (Booker, Orange), a także przez wywiad z autorką w "Książkach". Byłam przygotowana na coś świeżego, nowego i ciekawego.

Tymczasem inspiracja "Howards End" E.M. Forstera okazała się dla mnie zbyt daleko idąca. Z początku to mnie nawet...