Pouczająca powieść dla młodzieży, opowiadająca o miłości – nie tylko tej romantycznej oraz lojalności. Wyraźnie widoczna jest krytyka egoizmu i próżności.
Pozycję czyta się różnie. Ciężko przebrnąć przez niektóre fragmenty, zwłaszcza gdy autorka przy każdym wspomnieniu wyżej postawionej postaci powtarza wszystkie towarzyszące jej osobie pozdrowienia.

Pouczająca powieść dla młodzieży, opowiadająca o miłości – nie tylko tej romantycznej oraz lojalności. Wyraźnie widoczna jest krytyka egoizmu i próżności.
Pozycję czyta się różnie. Ciężko przebrnąć przez niektóre fragmenty, zwłaszcza gdy autorka przy każdym wspomnieniu wyżej postawionej postaci powtarza wszystkie towarzyszące jej osobie pozdrowienia.

Przyjemnie napisana, prosta opowieść, która zawiera bardzo ważne i uniwersalne przesłania. Powinna ją przeczytać każda młoda dziewczyna.

Przyjemnie napisana, prosta opowieść, która zawiera bardzo ważne i uniwersalne przesłania. Powinna ją przeczytać każda młoda dziewczyna.

Czytałam tą książkę dawno temu, jeszcze w podstawówce. Bardzo przypadła mi do gustu, gdyż uwielbiam klimat Starożytnego Egiptu.

Czytałam tą książkę dawno temu, jeszcze w podstawówce. Bardzo przypadła mi do gustu, gdyż uwielbiam klimat Starożytnego Egiptu.

Uwielbiam tego typu książki; szczególnie o Egipcie i Babilonii...
Książka, choć mniej więcej wiedziałam czego się spodziewać, zaskoczyła mnie. Pierwszym zaskoczeniem były Ipet, Hapi i Kemet. Nigdy nie słyszałam, żeby starożytny Egipt nazywano w ten sposób, a może i nie zastanawiałam się nad tymi nazwami...
Drugą i chyba największą niespodzianką było to w jaki sposób autorka pisała parę ostatnich stron. Mimo, że nie użyła zbyt wielu słów, dialogi miały w sobie coś czego nigdy dotąd nie znalazłam w innych książkach. Ewa Nowacka pokazała silne uczucie, nawet nie wspominając o nim; nie używając słowa "miłość" i "kocham cię" pokazała, że istnieje coś silniejszego niż śmierć, obawa przed straszliwą klątwą, kara, niebezpieczeństwo i bogactwo. Serca drugiej osoby nie da się przecież kupić, zaskarbić sobie sztabkami złota, srebra; zaszczytami i złudną obietnicą że to jest najważniejsze i nic więcej się już nie liczy... Ta książka niesie w sobie wielkie, choć ukryte przesłanie, który każdy może zrozumieć jak chce...

Uwielbiam tego typu książki; szczególnie o Egipcie i Babilonii...
Książka, choć mniej więcej wiedziałam czego się spodziewać, zaskoczyła mnie. Pierwszym zaskoczeniem były Ipet, Hapi i Kemet. Nigdy nie słyszałam, żeby starożytny Egipt nazywano w ten sposób, a może i nie zastanawiałam się nad tymi nazwami...
Drugą i chyba największą niespodzianką było to w jaki sposób autorka...

Książka nie jest ideałem ale klapą również nie - da się ją przeczytać. Trochę dowiemy się z niej jak dawniej żyli starożytni Egipcjanie.

Książka nie jest ideałem ale klapą również nie - da się ją przeczytać. Trochę dowiemy się z niej jak dawniej żyli starożytni Egipcjanie.