Polska i radziecka działaczka komunistyczna i pisarka. Córka działacza Polskiej Partii Socjalistycznej, Leona Wasilewskiego. Absolwentka UJ (polonistyka). W okresie międzywojennym pisywała do takich wydawnictw prasowych jak: "Robotnik", "Naprzód", "Płomyk", "Płomyczek" czy "Dziennik Popularny". Działaczka Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). We wrześniu 1939 roku Wasilewska przyjęła obywatelstwo ZSRR. Miała bezpośredni kontakt z Józefem Stalinem. Była także wiceszefową Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN). Po wojnie nie wróciła do Polski. Osiadła we Lwowie, który stał się częścią Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Autorka wielu książek napisanych w tzw. nurcie realizmu socjalistycznego. Wybrane publikacje: "Ojczyzna" (pierwsze wydanie: Towarzystwo Wydawnicze "Rój", 1935),"Tęcza" (Spółdzielnia Wydawnicza "Książka", 1945),"Płomień na bagnach" (KiW, 1949),"Pokój na poddaszu" (pierwsze wydanie: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1954).
Trzykrotnie zamężna: 1. Roman Szymański (1925-08.08.1931),córka Ewa (ur. 1928); 2. Marian Bogatko (1936-1940, jego śmierć); 3. Ołeksandr Kornijczuk (do 29.07.1964, jej śmierć).http://
Nie było o czym mówić-ale wiedzieli, że myślą o jednym. O mamie, której już nie ma. O tym, że mogli być dla niej lepsi wtedy kiedy żyła. Ale...
Nie było o czym mówić-ale wiedzieli, że myślą o jednym. O mamie, której już nie ma. O tym, że mogli być dla niej lepsi wtedy kiedy żyła. Ale że tego nie da się już odrobić, że już nigdy nie będą mogli powiedzieć, jak bardzo ją kochają, jak bardzo są jej wdzięczni za wszystko, co dla nich zrobiła, jak bardzo żałują tylu, tylu rzeczy...
Kiedy sięgamy po przedwojenne książki dla dzieci i młodzieży są to na ogół wznowienia pełnych humoru i ciepła, sentymentalnych powieści Kornela Makuszyńskiego. Pierwszoplanowe role grają w nich najczęściej dzieciaki, którym nie zawsze najlepiej się powodzi, ale też nie żyją w nędzy i nie są zmuszeni do walki o każdy grosz...
Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/05/utwory-dla-modziezy.html
Polska międzywojenna, nadbużańska wieś. Bogaty dwór otoczony biedną wsią. Do dworu należą najlepsze ziemie, lasy, sady, stawy, tartaki, gorzelnie, fornale i służba. Chłopi mają po parę morgów piachu. Dwór ma wszystko, chłopi nie mają nic, chyba, że długi. Oprócz tego głód, nędza i walka o przeżycie z dnia na dzień. Miasto pożera zborze i mięso płacąc tyle, że można zdechnąć z głodu. Los chłopów jest miastu obojętny. Także dwór czeka, żeby ich szlag trafił, bo wykupi ich ziemię. Trwa ukryta wojna. Chłopi pokornie znoszą swój los, ale ich cierpliwość się kończy.