Norwegian Wood

"Miałem raz dziewczynę, czy też raczej - ona miała mnie
Pokazała mi swój pokój, czyż nie jest ładny, norwegian wood?
Poprosiła, żebym został i usiadł gdziekolwiek,
Wiec rozejrzałem się wokół, ale nigdzie nie dostrzegłem krzesła

Usiadłem więc na dywanie i cierpliwie czekałem na odpowiedni moment, pijąc jej wino
Gadaliśmy do drugiej, po czym oświadczyła "Czas spać"
Powiedziała, że rano idzie do pracy i wybuchnęła śmiechem
Odparłem, że ja do pracy nie idę i wpełzłem do wanny, aby się przespać

A kiedy się obudziłem, jej już nie było, ptaszek odleciał
Wiec rozpaliłem ogień, czyż to nie ładnie, norwegian wood?"

The Beatles

I taki jest klimat tej powieści - łagodny, niby beztroski, a jednak dużo w niej samotności i strachu przed nią. Samobójstwa młodych ludzi, śmierć, ale i dużo seksu. Trzy jakże różne kobiety i on, będący jakby podporą dla nich, sam jednak zagubiony w swych uczuciach, ulegający pożądaniu, lecz chcący być uczciwym i odpowiedzialnym. Świat ludzi normalnych i tych nienormalnych, czujących jakby za bardzo, doświadczonych jakby za mocno, dla których śmierć wpisuje się w życie jak coś normalnego i naturalnego.
Naoko nadal tam żyje, ten las, zapach traw, deszcz...

... isn't it good, norwegian wood?

Norwegian Wood

"Miałem raz dziewczynę, czy też raczej - ona miała mnie
Pokazała mi swój pokój, czyż nie jest ładny, norwegian wood?
Poprosiła, żebym został i usiadł gdziekolwiek,
Wiec rozejrzałem się wokół, ale nigdzie nie dostrzegłem krzesła

Usiadłem więc na dywanie i cierpliwie czekałem na odpowiedni moment, pijąc jej wino
Gadaliśmy do drugiej, po czym oświadczyła...