Tom Ripley udał się Patricii Highsmith znakomicie – to postać złożona, niejednoznaczna i do końca nieodgadniona, wzbudzająca u czytelnika raczej ambiwalentne odczucia. Początkowo śledzimy człowieka bez właściwości, ot, „małe nic z Bostonu”, które musi zabiegać o uwagę i sympatię innych. Poniekąd dlatego urzeka go styl życia ludzi zamożnych i kulturalnych: są przecież powszechnie szanowani.

Tom jest sierotą, młodzieńcem z nieciekawym życiorysem i kilkoma przekrętami na koncie, toteż nadarzającą się okazję wejścia w kręgi wyższych sfer traktuje jako szansę na diametralną odmianę losu. Szansę wykorzysta – zlecony wyjazd do Włoch pozwoli mu poznać właściwe osoby i rozsmakować się w dolce vita. Tak bardzo mu się ono spodoba, że w obawie przed utratą nowej egzystencji zabije, choć trzeba zaznaczyć, że zbrodnia będzie powodowana przede wszystkim poczuciem odtrącenia i upokorzenia, dopiero później – zazdrością i chęcią wejścia w buty ofiary, dosłownie i w przenośni.

Drogi garnitur prosto z żurnala mody, pióro z inicjałami i portfel od Gucciego dadzą Ripleyowi poczucie własnej wartości i namacalne świadectwo tego, że istnieje, z kolei zdobyte pieniądze pozwolą oddawać się przyjemnościom – zamieszkać w weneckim pałacu, zwiedzić Grecję lub spędzić noc na lekturze Psychologie de l'art Malraux, nie troszcząc się o konieczność wstawania rano do pracy. Bohater Highsmith być może był nikim, ale z pewnością nie jest prostakiem – środki finansowe służą mu do poszerzania horyzontów, nie do zdobywania rzeczy jako takich. A dzięki sprytowi i umiejętności naśladowania innych pierwszorzędnie radzi sobie w nowej skórze.

Tom jednocześnie fascynuje i odstręcza, co moim zdaniem dowodzi talentu autorki w budowaniu postaci. Ripley został doskonale zarysowany od strony psychologicznej i fizycznej – od pierwszego epizodu, w którym nerwowo ogląda się za siebie na ulicy, będziemy poznawać go także poprzez reakcje ciała. Do tego dochodzą znaczące rekwizyty, symboliczne sceny i naturalnie wątek kryminalny, choć dla mnie powieść Highsmith to coś znacznie więcej niż kryminał.

https://czytankianki.blogspot.com/2016/06/utalentowany-pan-ripley.html

Tom Ripley udał się Patricii Highsmith znakomicie – to postać złożona, niejednoznaczna i do końca nieodgadniona, wzbudzająca u czytelnika raczej ambiwalentne odczucia. Początkowo śledzimy człowieka bez właściwości, ot, „małe nic z Bostonu”, które musi zabiegać o uwagę i sympatię innych. Poniekąd dlatego urzeka go styl życia ludzi zamożnych i kulturalnych: są przecież...