Książkę czytam co roku. Kocham bohaterów. Książka ta zmusza czytelnika do myślenia i do końca nie wiadomo, kto jest mordercą. :-)

Książkę czytam co roku. Kocham bohaterów. Książka ta zmusza czytelnika do myślenia i do końca nie wiadomo, kto jest mordercą. :-)

Lubię okres powstania styczniowego - i szkoda, że jest on tak mało wykorzystywany w naszej literaturze - i nie chodzi mi o książki stricte historyczne.
"Bestia" skojarzyła mi się z filmem "Szwadron" opowiadającym o tym samym okresie. Jest fragment filmu, gdy dragoni palą wieś i gdy dochodzi do walki powstańczej, gdzie akcja nabiera tempa i ogląda się to rzeczywiście nieźle, a potem całość zdycha i nadchodzą nuudy przez resztę filmu.
To samo mamy w tej książce - kilka ciekawych fragmentów, a pomiędzy - nuudy.

Lubię okres powstania styczniowego - i szkoda, że jest on tak mało wykorzystywany w naszej literaturze - i nie chodzi mi o książki stricte historyczne.
"Bestia" skojarzyła mi się z filmem "Szwadron" opowiadającym o tym samym okresie. Jest fragment filmu, gdy dragoni palą wieś i gdy dochodzi do walki powstańczej, gdzie akcja nabiera tempa i ogląda się to rzeczywiście nieźle,...

Pomysł dobry, ale wykonanie... zbyt długo nic się tak naprawdę nie dzieje. Bohaterowie jeżdżą z dworu do dworu, ze wsi do wsi. I nic to nie wnosi do fabuły. Watek nadnaturalny prawie nierozwinięty.

Pomysł dobry, ale wykonanie... zbyt długo nic się tak naprawdę nie dzieje. Bohaterowie jeżdżą z dworu do dworu, ze wsi do wsi. I nic to nie wnosi do fabuły. Watek nadnaturalny prawie nierozwinięty.

Bardzo przyjemna odmiana. Mieszanka horroru z powieścią historyczną, osadzona gdzieś na Wileńszczyźnie, w realiach dogasającego powstania styczniowego. Klimatyczna, napisana zgrabnie i wartko, okraszona dialogami przeplatanymi niekiedy kwestiami w rosyjskim czy niemieckim, a z rzadka nawet łaciną. Czyta się to po prostu dobrze, tym bardziej że trudno autora złapać na faktograficznych potknięciach czy stosowaniu języka jawnie nieprzystającego do epoki. Aż się chce sięgać po kolejne płody wyobraźni Świerczka.

Nie ma co jednak ukrywać - powieść, zresztą debiutancka - nie jest wolna od wad. Przede wszystkim dość szybko zaczyna ciążyć notoryczne pijaństwo głównych bohaterów. Oczywiście w wojsku rosyjskim XIX wieku pito dużo, ale w "Bestii" jest to posunięte wręcz do absurdu. Drugi problem to stopniowe rozmywanie się intrygi. Tak jakby autor nie zabezpieczył sobie zdarzeń na pełną objętość historii i w pewnym momencie po prostu zaczął puszczać bohaterów od sioła do sioła, byle tylko jeździli, chlali, obijali (bądź wieszali) chłopów i ewentualnie miewali drobne utarczki z kryjącymi się po lasach niedobitkami powstańców. No i oczywiście od czasu do czasu musi dać gardło jakiś Kozak, rozpłatany od szyi po krocze przez domniemanego wilkołaka, łowy na którego były zresztą zaczynem całej intrygi. Po czym następuje pospieszny i trochę płaski finał, wieńczący opowieść w sposób mimo wszystko rozczarowujący.

Nadal jednak uważam książkę za wartą lektury, rzadko bowiem który z rodzimych pisarzy sięga piórem w wiek XIX, dorzucając do tego dodatkowo wątki nadprzyrodzone. Trochę w tym momencie szkoda, że Świerczkowi kariera pisarska jakoś nie wyszła, skoro co książka, to inne wydawnictwo ("Bestia" wyszła w Otwartym, a kolejne powieści ukazały się w Ammicie, Novae Res (!) i Domu Horroru).

Bardzo przyjemna odmiana. Mieszanka horroru z powieścią historyczną, osadzona gdzieś na Wileńszczyźnie, w realiach dogasającego powstania styczniowego. Klimatyczna, napisana zgrabnie i wartko, okraszona dialogami przeplatanymi niekiedy kwestiami w rosyjskim czy niemieckim, a z rzadka nawet łaciną. Czyta się to po prostu dobrze, tym bardziej że trudno autora złapać na...

Książeczka niepokojąco przypominająca najsłynniejszy polski horror filmowy. Przeciętna, choć pewien klimat od czasu do czasu próbuje wypłynąć na powierzchnie. Niestety szybko tonie w zalewie bezcelowej krzątaniny bohaterów po dworkach i lasach wileńszczyzny okraszanych od czasu do czasu mniejszą lub większą masakrą autochtonów oraz częstymi pijatykami trójki mdławych i pomijalnych bohaterów. Do kibelka.

Książeczka niepokojąco przypominająca najsłynniejszy polski horror filmowy. Przeciętna, choć pewien klimat od czasu do czasu próbuje wypłynąć na powierzchnie. Niestety szybko tonie w zalewie bezcelowej krzątaniny bohaterów po dworkach i lasach wileńszczyzny okraszanych od czasu do czasu mniejszą lub większą masakrą autochtonów oraz częstymi pijatykami trójki mdławych i...

„Bestia” to czysta przyjemność czytania. Kto lubi kryminalne historie osadzone w wieku XIX, z elementami nadprzyrodzonymi i jeszcze nie ma w swojej biblioteczce tej pozycji, niech nie zwleka i czym prędzej się zaopatrzy. Marek Świerczek przenosi nas w wir wydarzeń końcówki Powstania Styczniowego, kiedy to oddziały wojsk carskich próbują tłumić bunty i dopaść ostatnie grupy ukrywających się po lasach polskich powstańców. W leśno-bagiennych ostępach, gdzie poszukiwane są ostatnie niedobitki oddziału Krukowskiego mają miejsce wydarzenia niebywałe – wartownicy giną w niewyjaśnionych okolicznościach, a zmasakrowane ciała wskazują na udział w zbrodni siły nieczystej. Do wyjaśnienia zagadki zostaje wysłany kapitan Julian Basowski, charyzmatyczny oficer polski, na służbie cara. Nasz bohater, wraz z grupą swej nieokrzesanej kompanii wyrusza więc na poszukiwania mordercy. Licząc na szybkie rozwiązanie sprawy i rychły powrót na salony petersburskie Julian bierze się do roboty, wierząc że za morderstwami na pewno stoją partyzanci. Jednak jego chłodna i racjonalna postawa zostaje wystawiona na próbę w obliczu zagrożenia, które zdaje się nie być z tego świata.
Głównym atutem tej książki są barwnie zarysowane postacie. Oczywiście sam Julian budzi naszą sympatię i kibicujemy mu od pierwszych kart historii. Podziwiamy jego dumę narodową, honor i uczciwość. Ale oprócz niego, w pamięć na pewno zapadną Murat i Herling, nieodłączni kompani Juliana, którzy mimo ciągot do bitki i popijawy, charakteryzują się oczytaniem i wielką miłością do poezji. Właśnie, poezja! W tej książce jest cała masa cytatów i fragmentów z najpiękniejszych dzieł epoki romantyzmu. To prawdziwa gratka dla czytelnika poznawać te znajome wersy. Ponadto w „Bestii” z łatwością odnalazłam cząstkę ulubionych bohaterów z rosyjskich powieści, więc niewątpliwie proza Dostojewskiego czy Akunina była inspiracją. Ale nie ma tu mowy o powielaniu pomysłów. Historia zawarta w „Bestii” jest oryginalna, zaskakująca i niezwykle wciągająca. Ta powieść trafiła w mój literacki gust w stu procentach. A najbardziej podobało mi się to, że część dialogów była po rosyjsku. To dodawało kolorytu epoce i wiarygodności bohaterom. Na szczęście znam rosyjski, więc nie musiałam odrywać się od czytania i sprawdzać tłumaczeń. Więc dla mnie to był strzał w dziesiątkę, choć pewnie nie dla każdego było to tak wygodne. Świetna książka, na długo pozostanie w mej pamięci.

„Bestia” to czysta przyjemność czytania. Kto lubi kryminalne historie osadzone w wieku XIX, z elementami nadprzyrodzonymi i jeszcze nie ma w swojej biblioteczce tej pozycji, niech nie zwleka i czym prędzej się zaopatrzy. Marek Świerczek przenosi nas w wir wydarzeń końcówki Powstania Styczniowego, kiedy to oddziały wojsk carskich próbują tłumić bunty i dopaść ostatnie grupy...

Zaskoczyła mnie ta powieść. Zaskoczyła pozytywnie. Bardzo sugestywnie oddane realia powstania, różnych postaw ludzkich ... bród, smród i ubóstwo, a w tle niewytłumaczone mordy moskali. Klimat beznadziejności oddany mam wrażenie niesamowicie wiarygodnie. Krytykowane zakończenie uważam za dobre, bez fajerwerków ... ale chyba o to chodziło. Czekam na kolejne książki autora ... mając nadzieję na podobną stylistykę.

Zaskoczyła mnie ta powieść. Zaskoczyła pozytywnie. Bardzo sugestywnie oddane realia powstania, różnych postaw ludzkich ... bród, smród i ubóstwo, a w tle niewytłumaczone mordy moskali. Klimat beznadziejności oddany mam wrażenie niesamowicie wiarygodnie. Krytykowane zakończenie uważam za dobre, bez fajerwerków ... ale chyba o to chodziło. Czekam na kolejne książki autora ......

Świetna, trzymająca w napięciu i mroczna książka. Zdecydowanie polecam!

Świetna, trzymająca w napięciu i mroczna książka. Zdecydowanie polecam!

Nic specjalnego. Ot czytadło jakich wiele: bohaterowie nudni, fabuła nie porywa, zakończenie rozczarowujące. Gwoździem do trumny jest nadmiar poezji i fragmenty po rosyjsku i niemiecku bez ładu i składu pojawiające się w tekście.

Nic specjalnego. Ot czytadło jakich wiele: bohaterowie nudni, fabuła nie porywa, zakończenie rozczarowujące. Gwoździem do trumny jest nadmiar poezji i fragmenty po rosyjsku i niemiecku bez ładu i składu pojawiające się w tekście.

Pierwsze kilkanaście stron wgniotło mnie w fotel, tak realistyczny i mroczny klimat jest w książce wręcz nieprawdopodobny. Niestety wraz z kolejnymi akapitami to uczucie się ulatniało, bohaterowie niby ciekawi i pełni sprzeczności, jednak na końcu brakuje im jakiejś głębi. Pojawiają się infantylne zdarzenia, niezrozumiałe prowadzenie fabuły. Na szczęście dialogi trzymają wysoki poziom w całej powieści. Końcówka i wyjaśnienie sprawy mnie osobiście mocno rozczarowały. Ogromny minus dla wydawnictwa za umieszczenie tłumaczeń obcych zwrotów i zdań na końcu książki. Przy takiej ilości obcojęzycznych wtrąceń należało polskie wersje podawać w przypisach dolnych. Odnajdywanie ich w spisie na końcu książki, wg stron doprowadzało mnie do pasji. W sumie książka jest niezła, ale przy odrobinie większej wytrwałości autora i wydawcy mogła być wybitna.

Pierwsze kilkanaście stron wgniotło mnie w fotel, tak realistyczny i mroczny klimat jest w książce wręcz nieprawdopodobny. Niestety wraz z kolejnymi akapitami to uczucie się ulatniało, bohaterowie niby ciekawi i pełni sprzeczności, jednak na końcu brakuje im jakiejś głębi. Pojawiają się infantylne zdarzenia, niezrozumiałe prowadzenie fabuły. Na szczęście dialogi trzymają...