Przeczytałam tylko dlatego, że była to moja lektura na studia. Mamy tutaj mnóstwo opisów przerażonej Marianny, które zmieniają się w niezły strumień świadomości. Dla mnie jednak niestety momentami zbyt wyolbrzymiony i trudno było mi uwierzyć, że dziewczynka ma takie myśli. Poza tym to nie pamiętam o czym była, trudno się skupić i łatwo uciekałam myślami gdzie indziej, ponieważ powieść nie była dla mnie na tyle ciekawa, abym o niej myślała podczas innych czynności.

Przeczytałam tylko dlatego, że była to moja lektura na studia. Mamy tutaj mnóstwo opisów przerażonej Marianny, które zmieniają się w niezły strumień świadomości. Dla mnie jednak niestety momentami zbyt wyolbrzymiony i trudno było mi uwierzyć, że dziewczynka ma takie myśli. Poza tym to nie pamiętam o czym była, trudno się skupić i łatwo uciekałam myślami gdzie indziej,...

"Absolutna amnezja" kolejna ciężka książka. Trudno się połapać o co w niej chodzi. Absolutna amnezja świata patriarchalno - totalitarnego wobec kobiet.
"Absolutna amnezja", czyli proza kobieca / literatura feministyczna / tematy kobiece w literaturze. W krytycznym spojrzeniu Ewy Chudoby jest to po prostu literatura queerowa. Absolutna amnezja wydana w ’95 roku wywołała prawdziwą burzę. Odnosi się do wątku feministycznego i swoistego rozliczenia z czasem PRL.
Zauważyłam, że narracja się zupełnie rozsypała. Nie wiem, czym mówi dziewczynka czy dojrzała kobieta. Do kogo mówi i po co? Użycie ważnego tematu pod względem egzystencjalnym lub historycznym, a tym samym naruszenie społecznego tabu. Co więcej, to próba wskazania i obalenia stereotypowego postrzegania kobiet. „Perspektywa lesbijska zostaje umieszczona w otoczeniu innych, ważkich tematów, które ją przesłaniają”.
Krzysztof Varga zauważa: „Można nazwać tę powieść klinicznym przypadkiem »literatury menstruacyjnej« [...] Tego piętna Filipiak wyzbyć się nie może i chyba nie chce, a jak na mój męsko-świńsko-szowinistyczny gust to szkoda, bo ta warstwa ideologiczna dobrze książce nie robi”.
Jaka jest rola kobiety w książce? Kobieta miała wydać na świat dziecko, które za pomocą odpowiednich technik padało ofiarą absolutnej amnezji i stawało się kolejnym reprezentantem społeczeństwa tego opresyjnego systemu.
Dla całej książki jest kluczowa postać pani profesor – Mistrzyni. Prowadzi ona seminarium z kobiecej transgresji. Prządka uczęszcza na to seminarium i zarzuca profesor, że ta była zbyt zajęta pisaniem artykułu naukowego o nieżyjącej artystce-wariatce, by poświęcić czas na poznanie twórczości jej żyjących podopiecznych.
"Absolutna amnezja" to też powieść o inicjacji. Zarówno jako socjalizacja w płeć, której poddawane są dziewczynki (czego dowodem ma być np. funkcjonowanie w świecie przedstawionym Policji Menstruacyjne). Jak i socjalizacja w społeczeństwo, której poddawane są wszystkie dzieci w świecie przedstawionym (działalność szkoły, która ma za zadanie wywołać u nich absolutną amnezję).
Nawiązanie do tradycji romantycznej – Dzieci widzą i czują więcej, są otwarte na to, co nadprzyrodzone (rozmowy Marianny ze zmarłą babką Aldoną, przemienienie Turka w anioła),świat dorosłych musi jednak zabić w nich duchowość i wrażliwość, przede wszystkim za pomocą systemu edukacji.
Postać Prządki – jest ona zwyczajnie znudzona schematycznością i pospolitością mężczyzn. Kobiety stanowią dla niej wyzwanie i wydają się ciekawsze.
Postać Ifigenii – naznacza Mariannę i wprowadza dwa bardzo ważne wątki kulturowe. Po pierwsze, szaleństwo i ofiarę kobiety. Po drugie, przepracowuje w feministycznym duchu wiele społeczno-kulturowych fantazmatów i mitów. Realizują się one w wypracowaniach Marianny, w których wciela się w różne postacie kobiet.
Postać Lisiak – można powiedzieć, że kończy marnie – zostaje zabrana do szpitala psychiatrycznego. Dlaczego? Podczas szkolnej akademii z okazji Dnia Kobiet wygłasza wręcz absurdalną mowę o tym, że kobieta jest Dupą. Musi mieć znak przynależności do konkretnego mężczyzny, bez tego bowiem jest nikim. Po tej mowie, Lisiak rozdaje tradycyjne goździki i zostaje zabrana do szpitala psychiatrycznego. Kobiety w Absolutnej amnezji są naznaczone szaleństwem. I Lisiak, i Prządka, która wiele razy miała próby samobójcze.
Relacje miłosne i erotyczne pomiędzy kobietami stają się reakcją na obcość i brak porozumienia z mężczyznami, jednak taki wybór kobiety w szerszej perspektywie nie ma najmniejszego znaczenia, gdyż jest ona niewidzialna dla patriarchalno-totalitarnego systemu. Co więcej, absolutna amnezja i panujący ustrój polityczny uniemożliwiają zaistnienie lesbijskiego kontinuum. Widać to także w relacji Krystyny (matka, opozycjonistka walcząca z systemem) z Marianną.
"Lektura powieści uwzględniająca perspektywę homotekstualną dopełnia i niewątpliwie pogłębia odbiór Absolutnej amnezji, uwzględniając przy tym postulaty samej autorki. Taki model odbioru byłby więc swoistym działaniem subwersywnym względem patriarchalnej i heteroseksualnej kultury".

"Absolutna amnezja" kolejna ciężka książka. Trudno się połapać o co w niej chodzi. Absolutna amnezja świata patriarchalno - totalitarnego wobec kobiet.
"Absolutna amnezja", czyli proza kobieca / literatura feministyczna / tematy kobiece w literaturze. W krytycznym spojrzeniu Ewy Chudoby jest to po prostu literatura queerowa. Absolutna amnezja wydana w ’95 roku wywołała...

Trudna, wiodąca zarówno na manowce, jak i na pokuszenie, aby czytać dalej.

Nie mogłam się w niej połapać. Wątki idą po sobie, za sobą, razem i osobno, przeplatają się i omijają. Prawdziwy misz masz. Niewiele z tej książki wyciągnęłam w trakcie czytania, tak naprawdę o większości faktów, które wydarzyły się w życiu głównej bohaterki mogę powiedzieć dopiero po przeczytaniu całości, gdy mózg spokojnie już przetrawił to, przez co przeszedł. Nie mogę jednak tej opowieści odmówić istotnych wartości feministycznych, społecznych.

Książka nie z tych najłatwiejszych, ale myślę, że warta sięgnięcia.

Trudna, wiodąca zarówno na manowce, jak i na pokuszenie, aby czytać dalej.

Nie mogłam się w niej połapać. Wątki idą po sobie, za sobą, razem i osobno, przeplatają się i omijają. Prawdziwy misz masz. Niewiele z tej książki wyciągnęłam w trakcie czytania, tak naprawdę o większości faktów, które wydarzyły się w życiu głównej bohaterki mogę powiedzieć dopiero po przeczytaniu...

Książka ważna, potrzebna. Sam styl pisania Filipiak jest cudowny, "chwytliwy". Nieuchwytne jest dla mnie, jak na razie, zakończenie książki, ostatnie kilkadziesiąt stron w ogóle zdaje się rozmywać... Filipiak utkała niesamowitą książkę i szuka odbiorcy-pająka, który postanowi rzucić się w pajęczą nić skojarzeń, w której nie wszystko musi być oczywiste i nazwane.

Książka ważna, potrzebna. Sam styl pisania Filipiak jest cudowny, "chwytliwy". Nieuchwytne jest dla mnie, jak na razie, zakończenie książki, ostatnie kilkadziesiąt stron w ogóle zdaje się rozmywać... Filipiak utkała niesamowitą książkę i szuka odbiorcy-pająka, który postanowi rzucić się w pajęczą nić skojarzeń, w której nie wszystko musi być oczywiste i nazwane.

Feministyczna grafomania

Feministyczna grafomania

Bardzo ciekawa,spójna, z dobrym pomysłem narracyjnym. Najważniejsze nie jest to co narratorka odpowiada, ale jak to opowiada.

Bardzo ciekawa,spójna, z dobrym pomysłem narracyjnym. Najważniejsze nie jest to co narratorka odpowiada, ale jak to opowiada.

Zaczęłam czytać z zainteresowaniem i to zainteresowanie nie opuszczało mnie przez kilkadziesiąt stron, ale później przyszła myśl, że ta książka chce opowiedzieć (zdecydowanie) za dużo historii jednocześnie.

Zaczęłam czytać z zainteresowaniem i to zainteresowanie nie opuszczało mnie przez kilkadziesiąt stron, ale później przyszła myśl, że ta książka chce opowiedzieć (zdecydowanie) za dużo historii jednocześnie.

To już klasyka...

To już klasyka...

Książka na miarę epokowej prozy. Trójmiejskie dzieciństwo w odczarowanym, prędzej zaklętym zamęcie szkoły, traum całej rodziny, niezrozumiałego i steatralizowanego wychowania zostało ujęte w nieliniowej, niekiedy urywanej narracji, a lesbijskie wątki podświadomie wydobywają się spod skorupy ułożenia w bezhołowiu i bełkocie, by uspokoić i tak przytępione emocje, by oświetlić zszarzałe kominy, polityczne pościgi, totalitarne konwenanse.

Książka na miarę epokowej prozy. Trójmiejskie dzieciństwo w odczarowanym, prędzej zaklętym zamęcie szkoły, traum całej rodziny, niezrozumiałego i steatralizowanego wychowania zostało ujęte w nieliniowej, niekiedy urywanej narracji, a lesbijskie wątki podświadomie wydobywają się spod skorupy ułożenia w bezhołowiu i bełkocie, by uspokoić i tak przytępione emocje, by oświetlić...

Książka nudna i często, przez panujący w niej chaos, niezrozumiała. Absolutna amnezja, to jedna z gorzej wydanych książek jakie w życiu mogłem przeczytać, można znaleźć w niej wiele błędów, w tym ortograficznych, wspomniany wcześniej chaos utrudnia odczytanie. Zresztą nie ma co się dziwić, skoro sam redaktor nie chciał się podpisać pod tym całym BAŁAGANEM. Widać w niej niewykorzystany potencjał, ale autorka jak i edytor z każdą kolejną stroną chyba stwierdzali, że nie warto próbować robić z tego książki. Zresztą sporo opinii daje do zrozumienia, że nie warto czytać tego, czego sam osobiście nie nazwałbym książką, a co najwyżej dłuuugim wypracowaniem. Z całym szacunkiem do wszystkich wydawnictw, szczególnie tych niszowych, sprawdzajcie dokładnie TWORY, które wydajecie. Paranoja!
Uwaga spoiler: Książka po zakończeniu czytania, świetnie nadaje się na podpałkę do pieca, płonie wprost proporcjonalnie do irytacji, która pojawia się w trakcie czytania kolejnych stron ;) Nie polecam

Książka nudna i często, przez panujący w niej chaos, niezrozumiała. Absolutna amnezja, to jedna z gorzej wydanych książek jakie w życiu mogłem przeczytać, można znaleźć w niej wiele błędów, w tym ortograficznych, wspomniany wcześniej chaos utrudnia odczytanie. Zresztą nie ma co się dziwić, skoro sam redaktor nie chciał się podpisać pod tym całym BAŁAGANEM. Widać w niej...