Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem powieść była bardzo nierówna i najgorzej się przy niej bawiłam z całego cyklu. Coś tu ewidentnie nie kliknęło i bardzo zaburzyło proporcje, ponieważ w książce najciekawsze są ostatnie 150 stron. Trzeba się jednak przekopać i moim zdaniem bardzo wynudzić żeby do nich dotrzeć. Babel jest dystopią i irytuje swoimi durnymi zasadami, wkurza absurdalnym systemem do którego bohaterka musi się przyzwyczaić. Jeśli Dabos chciała nas zirytować, to jej się udało. Jednakże pod koniec dzieją się takie cuda, że nie umiem się na tę powieść gniewać. To ciekawy komentarz, meta tekst, który pokazuje sprawczość pióra oraz obraca koncept Boga na drugą stronę.

Moim zdaniem powieść była bardzo nierówna i najgorzej się przy niej bawiłam z całego cyklu. Coś tu ewidentnie nie kliknęło i bardzo zaburzyło proporcje, ponieważ w książce najciekawsze są ostatnie 150 stron. Trzeba się jednak przekopać i moim zdaniem bardzo wynudzić żeby do nich dotrzeć. Babel jest dystopią i irytuje swoimi durnymi zasadami, wkurza absurdalnym systemem do...

Jest mocniej, brutalniej, lepiej.
Niektóre plottwisty z dupy, ale zabawa po pachy.

Jest mocniej, brutalniej, lepiej.
Niektóre plottwisty z dupy, ale zabawa po pachy.

Pierwsza połowa bardzo przyjemna, czuć gorące powietrze Grecji, zapach dojrzałych fig, słychać dźwięk liry Achillesa. W drugiej połowie jednak coś gaśnie. Wraz z biegiem lat Achilles i Patroklos powinni nabywać charakteru, jednak tak się nie dzieje. Najbardziej cierpi na tym Patroklos, nie do końca odpowiada mi takie wyobrażenie tego bohatera. Ja bardzo jednak lubię historie, w których ludzie starają się walczyć z boskim przeznaczeniem, cudowna jest tutaj namacalność mieszkańców Olimpu. Nie jest dosłowna, ale przejewia się w czynach, płynie wraz z ofiarną krwią, przesuwa się cieniem po murach Troi. I to było w tym wszystkim najciekawsze.

Pierwsza połowa bardzo przyjemna, czuć gorące powietrze Grecji, zapach dojrzałych fig, słychać dźwięk liry Achillesa. W drugiej połowie jednak coś gaśnie. Wraz z biegiem lat Achilles i Patroklos powinni nabywać charakteru, jednak tak się nie dzieje. Najbardziej cierpi na tym Patroklos, nie do końca odpowiada mi takie wyobrażenie tego bohatera. Ja bardzo jednak lubię...