Po raz pierwszy spotkałam się z Dehnelem, oglądając wywiad z nim udziale; wydał mi się pretensjonalnym, stylizowanym na paniczyka, w śmiesznej muszce. Poza tym jego mieszkanie świadczyło o tym, że ma wyjątkowo kiczowaty i słaby gust, polecałbym mu odejście od tego niesmacznego, barokowego przepychu i wybranie czegoś bardziej "minimalistycznego". (Grzechem jest mieć tak beznadziejnie urządzone mieszkanie mając tyle pieniędzy!).

W jego wywiadzie jego najbardziej głębokimi słowami, były te, że poezja jest jak wtyczka (sic!). A oglądając jego zdjęcia w wyszukiwarce można się nieźle pośmiać, bo na niektórych wygląda jak Toliboski z Nocy i dni, a w swojej rozchełstanej koszuli jak Tołstoj.

Potem usłyszałam, że jest jednym z najzdolniejszych polskich poetów młodego poeta, klasycyzujących (w ogóle nie wiem o co chodzi z tym "klasycyzującym" - dla mnie to słaba podróba wielkiej klasy pisarzy). Jego arrasy, brzydkie obrazy stylizowane na XIXw. nie robią na mnie wrażenia. Jego poezja również mi się nie podoba.

Ale to nie jest powód, dla którego nie warto zajrzeć do jego książek! Kto wie, czy Mickiewicz podobnie nie wyglądał (równie "ekscentrycznie")? Może te "objawienie", to prawdziwy rarytas?

Ale jego książki są równie pretensjonalne jak on sam.
Nie polecam, nawet jak się bardzo nudzi.

Po raz pierwszy spotkałam się z Dehnelem, oglądając wywiad z nim udziale; wydał mi się pretensjonalnym, stylizowanym na paniczyka, w śmiesznej muszce. Poza tym jego mieszkanie świadczyło o tym, że ma wyjątkowo kiczowaty i słaby gust, polecałbym mu odejście od tego niesmacznego, barokowego przepychu i wybranie czegoś bardziej "minimalistycznego". (Grzechem jest mieć tak...