Włodzimierz Odojewski
- Pisze książki: literatura piękna, powieść historyczna, historia, nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.), albumy, czasopisma
- Urodzony: 14 czerwca 1930
- Zmarły: 20 lipca 2016
Włodzimierz Odojewski (ur. 14 czerwca 1930 w Poznaniu, zm. 20 lipca 2016 w Piasecznie), pisarz, od 1971 na emigracji. Jest synem muzyka; liceum skończył w Szczecinie, studiował ekonomię i socjologię w Poznaniu (ukończył w 1953). Należy do tzw. pokolenia "Współczesności" – w 1951 debiutował powieścią Wyspa ocalenia, zaprezentowaną na falach Polskiego Radia. Publikował utwory w tygodniku "Ziemia i Morze" w latach 1956-1957. Od 1959 w Warszawie, był m.in. kierownikiem Studia Współczesnego Teatru Polskiego Radia (od 1961). Stracił pracę w radiu po wydarzeniach marca 1968, w 1971 wyjechał na stałe z Polski. Osiadł w Niemczech Zachodnich, gdzie został szefem działu kulturalno-literackiego Radia Wolna Europa. Otrzymał wiele wyróżnień literackich, m.in. nagrodę młodych im. Tadeusza Borowskiego (1951), Nagrodę Kościelskich (1966), nagrodę Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie i londyńskich "Wiadomości" (1973), Nagrodę Jurzykowskiego (1974), nagrodę Szwedzkiego Komitetu Katyńskiego (1976). Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Najbardziej znany utwór Odojewskiego, Zasypie wszystko, zawieje... (Paryż 1973), ukazuje losy kuzynów - polskiego dziedzica, który powodowany koniecznością i poczuciem obowiązku zaciąga się do partyzantki polskiej i młodego dowódcy ukraińskiego oddziału partyzanckiego, który zostaje partyzantem przechodząc głęboką przemianą ku lokalnemu patriotyzmowi. Historia ta zaprezentowana jest na tle dramatycznych wydarzeń z wojennej historii stosunków polsko-ukraińskich, zwłaszcza tzw. ludobójstwa wołyńskiego. W powieści tej pojawia się także niezwykle wstrząsająco opisany wątek katyński. Doświadczenia głównego bohatera - zwłaszcza uczucia - opisane są z użyciem tzw. strumienia świadomości. Odojewski stosuje tu często technikę literacką polegającą na próbie oddania strumienia świadomości. Kresom ukraińskim Odojewski poświęcił także wcześniejsze powieści Wyspa ocalenia (Warszawa 1966) i Zmierzch świata (Warszawa 1962). W innych utworach - m.in. Miejsca nawiedzone (Łódź 1959), Kwarantanna (Warszawa 1960), Czas odwrócony (Warszawa 1965) - dominuje wątek wspomnień i przemijania.
7,1 / 10
- 654 przeczytało książki autora
- 1 233 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Na spotkanie szczęścia iść należy z czystym sumieniem i nigdy nie oglądać się za siebie, gdy wszystko zostało już zmięte i podeptane".
Na spotkanie szczęścia iść należy z czystym sumieniem i nigdy nie oglądać się za siebie, gdy wszystko zostało już zmięte i podeptane".
Ludzie dopiero po latach zdobywają tę wiedzę, czy potrafią ze sobą żyć, czy tworzą jedność. Przedtem zazwyczaj jest trochę złudzeń i tylko seks. Myślą, że on stanowi wszystko i wszystko załatwia, a potem okazuje się, że bardzo niewiele…
Ludzie dopiero po latach zdobywają tę wiedzę, czy potrafią ze sobą żyć, czy tworzą jedność. Przedtem zazwyczaj jest trochę złudzeń i tylko s...
Rozwiń ZwińOn jednak nie mówił na to nic. Czuł tylko przywierającą coraz mocniej do jego ciała leżącą dziewczynę, jakby ich ciał nie dzieliła tkanina kocy, jakby nie dzieliło ich nic, i już wiedział, że to jej ciało weźmie go kiedyś w siebie i po paru chwilach i paru poruszeniach wstrząśnie nim całym do najgłębszej głębi, wszystkimi jego nerwami, tkankami, skórą, kośćmi, mózgiem, myślami, i chwilę potrzyma go w sobie, zaspokajając to najbardziej odwieczne łaknienie szczęścia, które się zawsze w sobie nosi nawet w największym ukryciu albo nawet o tym nic nie wiedząc, wstrząśnie i na chwilę odbierze przytomność, a potem uspokoi, nadając sens istnieniu w bezsensie otaczającego świata. I całym sobą zmienił się w oczekiwaniu tej chwili, nawet jeżeli miała być daleka.
On jednak nie mówił na to nic. Czuł tylko przywierającą coraz mocniej do jego ciała leżącą dziewczynę, jakby ich ciał nie dzieliła tkanina k...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE