Wróciłam do "Szkiców piórkiem" po latach, tym razem w formie audiobooka (świetnie czyta go Adam Ferency, jeden z moich ulubionych lektorów i aktorów).

Pamiętnikarskie zapiski Bobkowskiego to nie tylko opis wojennej rzeczywistości w okupowanej Francji. To także, a może nawet przede wszystkim, głębokie refleksje na różne tematy - sztuka, literatura, polityka, historia, religia, etyka...

Czyta się te rozważania z wielką przyjemnością i uwagą, gdyż autor pisze mądrze, elokwentnie, erudycyjnie, umie spojrzeć na poruszane problemy w złożony sposób i gładko przechodzi od jednego tematu do drugiego, nie szczędzi też krytyki zarówno Francuzom, jak i Polakom.

Mistrzowsko łączy się w tej książce potoczny styl ze stylem wysokim. Mamy tu też mieszankę powagi i poczucia humoru, zwłaszcza gdy Bobkowski charakteryzuje znajomych i nieznajomych. Jest i miejsce na wzruszenia oraz liryczny rys we fragmentach dotyczących ukochanej.

Słuchanie tej książki było dla mnie wielką ucztą duchową. To literatura, do której chce się wracać.

Na marginesie: nasunęło mi się zestawienie z wypromowaną ostatnio książką Kuby Wojewódzkiego - jak niebo i ziemia. Porównanie wypada tak druzgocąco dla pajacującego celebryty, że daruję sobie mocniejsze słowa.

Wróciłam do "Szkiców piórkiem" po latach, tym razem w formie audiobooka (świetnie czyta go Adam Ferency, jeden z moich ulubionych lektorów i aktorów).

Pamiętnikarskie zapiski Bobkowskiego to nie tylko opis wojennej rzeczywistości w okupowanej Francji. To także, a może nawet przede wszystkim, głębokie refleksje na różne tematy - sztuka, literatura, polityka, historia,...