Jak zwykle Pani Moran tak prowadzi fabułę i wprowadza nas w świat bohaterów , że historia porywa od pierwszej do ostatniej strony.

Jak zwykle Pani Moran tak prowadzi fabułę i wprowadza nas w świat bohaterów , że historia porywa od pierwszej do ostatniej strony.

Za sprawą wspaniałej powieści „Nefertiti” Michelle Moran na jakiś czas przeniosłam się ponownie do świata starożytnego Egiptu a dokładnie na dwór Amenhotepa IV, który po koronacji przyjął imię Echnaton na cześć boga słońca Atona. Towarzyszką faraona, jego królową, matką szóstki córek, wsparciem, doradczynią a w końcu współwladczynią była piękna, ambitna i często bezwzględna Nefertiti, jego kuzynka.

Narracja prowadzona jest przez przyrodnią siostrę Nefertiti- Mutnodżmet. To z jej perspektywy poznajemy historię. Dowiadujemy się o dorastaniu obu sióstr w Achmim, ich przeprowadzce do Teb, o małżeństwie Nefertiti oraz szale Echnatona, który owładnięty wizją stworzenia nowego państwa najpierw pomaga bratu i ojcu odejść na tamten świat, detronizuje dotychczasowe bóstwa, z Amonem na czele, niszczy jego kapłanów i wynosi na ołtarze nieznanego ludowi boga Atona. To właśnie jemu buduje świątynie a w końcu całe wielkie i pełne przepychu miasto na pustyni – Amarnę. Miasto to ma stać się symbolem potęgi i władzy a nawet boskiej mocy samego Echnatona i jego dumnej, próżnej i ambitnej żony.

Intrygi pary królewskiej, ich ślepota na los całego kraju, krótkowzroczność, pycha oraz nieznajomość ludu doprowadzają do strasznego końca, którego nikt nie mógł przewidzieć.

Powieść Moran to nie książka ściśle historyczna. Pewne fakty zostały tu zmienione, pewne historie dopowiedziane. Zresztą wiele spraw po dziś dzień nie zostało wyjaśnionych i na zawsze zostały one już zasypane piaskami Egiptu. Autorka jednak stworzyła książkę fascynującą, wciągającą i trzymającą w napięciu, która wspaniale przedstawia życie dworskie, układy, konszachty, gry polityczne. Pokazuje też trudną sytuację rodziny królewskiej, która w obliczu nieobliczalności Echnatona i świadomości spustoszeń, jakie jego rządy mogą przynieść, jest zmuszona grać na dwa fronty. Natomiast Nefertiti została przedstawiona jako ta, dla której władza jest wartością najwyższą a jej spryt i umiejętności dopasowywania się do sytuacji pozwalają jej przez długi czas tę władzę utrzymać oraz stać się jedną z najpotężniejszych kobiet w historii Egiptu.

Ta książka i historie tam przedstawione naprawdę przenoszą czytelnika w inny świat. Niby inny ale tak naprawdę człowiek pozostaje wciąż ten sam a jego natura i dążenia wcale tak się nie zmieniają. Różnią się tylko okoliczności i możliwości.

Bardzo polecam ❤️
Zapraszam na: https://swiatymiedzykartkami.pl

Za sprawą wspaniałej powieści „Nefertiti” Michelle Moran na jakiś czas przeniosłam się ponownie do świata starożytnego Egiptu a dokładnie na dwór Amenhotepa IV, który po koronacji przyjął imię Echnaton na cześć boga słońca Atona. Towarzyszką faraona, jego królową, matką szóstki córek, wsparciem, doradczynią a w końcu współwladczynią była piękna, ambitna i często bezwzględna...

To moja 2 książka Moran, ta jednak mnie rozczarowała.
Po przeczytaniu Heretyckiej królowej miałam jakieś całkiem inne wyobrażenie Nefertiti, która tam po wielokroć była wspominana. Tutaj w większości sytuacji jest przedstawiona jako rozkapryszona i zawistna osoba. A okres w którym samodzielnie sprawowała władze, gdzie powinno zostać pokazane jaką faktycznie była wlasczynią został całkowicie pominięty.
Bardziej mamy tutaj tez opisane życie na dworze z perspektywy rodziny królewskiej niż samą Nefertiti. Przez to, że wydarzenia są opisywane z perspektywy przyrodniej siostry wiele spraw zostało pominiętych.
Pozostając w tematyce Egiptu będę chciała przeczytać jeszcze Córka Kleopatry. Mimo rozczarowania tą książką jestem jeszcze ciekawa dalszych książkę Moran.

To moja 2 książka Moran, ta jednak mnie rozczarowała.
Po przeczytaniu Heretyckiej królowej miałam jakieś całkiem inne wyobrażenie Nefertiti, która tam po wielokroć była wspominana. Tutaj w większości sytuacji jest przedstawiona jako rozkapryszona i zawistna osoba. A okres w którym samodzielnie sprawowała władze, gdzie powinno zostać pokazane jaką faktycznie była wlasczynią...

Pieknie i lekko napisana historia starożytnego Egiptu oraz rządów Nefertiti.

Pieknie i lekko napisana historia starożytnego Egiptu oraz rządów Nefertiti.

To przepięknie napisana i niezwykle wciągająca książka dzięki której w czasie weekendu przeniosłam się do Starożytnego Egiptu. To historia życie mitannijskiej księżniczki, której imię znaczy „ta piękna” i która to od urodzenia była przeznaczona faraonowi. Piękna i charyzmatyczna kobieta zostaje pierwszą małżonką Echnatona z którym miała 6 córek. Nefertiti udaje się zdobyć bezgraniczną miłość faraona i serca poddanych. Sama urosła w ich oczach do rangi bogini, a jako jedyna królowa w historii Egiptu została przedstawiana na nielicznych zachowanych płaskorzeźbach w pozach zarezerwowanych dla faraonów, np. zwyciężania lub upokarzania wrogów Egiptu. Jej podobizna ukazana była w każdym zakątku kraju, po to, jak sama twierdziła aby dzieci ją zapamiętały, aż piasek zniknie z Egiptu, a piramidy rozsypią się w proch i w pył. Warto dodać, że była ona także macochą Tutanchamona, późniejszego faraona, syna ze związku Echnatona i jego drugorzędnej żony Kiji. Tę arcyciekawą opowieść o życiu przedstawia czytelnikowi jej młodsza o dwa lata siostra Mutnodżmet. Ta z oczami kota, która umiała słuchać była mądrzejsza, i której nie ominął Horusowy tron. Bardzo interesująca lektura, którą oczywiście polecam.

To przepięknie napisana i niezwykle wciągająca książka dzięki której w czasie weekendu przeniosłam się do Starożytnego Egiptu. To historia życie mitannijskiej księżniczki, której imię znaczy „ta piękna” i która to od urodzenia była przeznaczona faraonowi. Piękna i charyzmatyczna kobieta zostaje pierwszą małżonką Echnatona z którym miała 6 córek. Nefertiti udaje się zdobyć...

Nefertiti – jedna z najbardziej obecnie znanych królowych Egiptu, żona faraona Amenchotepa IV, zwanego Echnatonem, została tytułową bohaterką kolejnej powieści Michelle Moran. „Nefertiti” to moje trzecie spotkanie z twórczością autorki (po „Córce Kleopatry” oraz „Madame Tussaund”). Powieści historyczne, te trzymające się ściśle faktów, jak i te nieco zbeletryzowane, nigdy nie należały do mojego ulubionego gatunku literackiego, jednak od czasu lektury „Córki Kleopatry” Michelle Moran zdobyła moje serce, a po jej utwory sięgam w ciemno.

Egipt. XIV w. p. n. e. Umiera książę Totmes – prawowitym spadkobiercą korony egipskiej zostaje więc jego brat Amenchotep. Aby złagodzić porywczość syna, Królowa Teje żeni go z piękną Nefertiti. Ich wspólne rządy, a przede wszystkim wywyższenie jednego boga – Amona ponad wszystkich innych, doprowadzą do szeregu problemów.

Powieści Michelle Moran posiadają jedną cechę, która sprawia, że po jednej jedynej przygodzie z twórczością autorki można przepaść – są niezwykle realistyczne. Pomimo tego, że autorka umieszcza akcję niejednokrotnie w bardzo odległych czasach (jak choćby w przypadku obecnej „Nefertiti”) czytelnik ma wrażenie jakby przebywał w tym okresie. Niezwykła dbałość o najmniejsze detale, szczegółowy research oraz plastyczny styl oddziałujący na wyobraźnię sprawiają, że sięgając po twórczość autorki dosłownie się odpływa. A ponadto wzbogaca swoją wiedzę na temat zwyczajów, wierzeń oraz życia codziennego we wcześniejszych wiekach, co niewątpliwie stanowi dodatkowy atut. Michelle Moran, choć w swoim dorobku ma jedynie 7 powieści (w tym 6 przetłumaczonych na język Polski) to są to powieści bogate treściowo. Nie dziwi więc fakt licznych przekładów językowych.

W „Nefertiti” poznajemy egipski dwór wraz z licznymi intrygami knunymi przez jego mieszkańców. Narracja jest nieco niespecyficzna – można byłoby się spodziewać poznawania tej historii z perspektywy głównej bohaterki – w końcu to ona stanowi źródło tak inspiracji autorki jak i sedno fabuły, jednak historia opowiedziana jest z perspektywy Mutnodżmet – siostry Nefertiti, której przemianę obserwujemy: z początkowo nieśmiałej i trzymającej się w cieniu dziewczynki w silną, dorosłą kobietę, która zna swoje potrzeby i pragnienia. Dogłębna kreacja głównych postaci również nie pozostaje bez wpływu na odbiór całości utworu. Nie tylko przemianę Mutnodżmet obserwujemy, lecz także powolny upadek Amenhotepa oraz rozwijającą się zazdrość i żądzę władzy Nefertiti. Język powieści odpowiada współczesnemu, co z jednej strony wzmaga wrażenie realności, jednak z drugiej strony powieść osadzoną w czasach starożytnych chciałoby się czytać w języku nieco zarchaizowanym.

„Nefertiti” to kolejna wciągająca powieść Michelle Moran. Choć ze wszystkich trzech dotychczas przeze mnie przeczytanych moim numerem 1 nadal pozostaje „Córka Kleopatry”, „Nefertiti” także należy się uznanie.

Polecam.

Nefertiti – jedna z najbardziej obecnie znanych królowych Egiptu, żona faraona Amenchotepa IV, zwanego Echnatonem, została tytułową bohaterką kolejnej powieści Michelle Moran. „Nefertiti” to moje trzecie spotkanie z twórczością autorki (po „Córce Kleopatry” oraz „Madame Tussaund”). Powieści historyczne, te trzymające się ściśle faktów, jak i te nieco zbeletryzowane, nigdy...

Będąc dzieckiem chciałam być archeologiem. Zostałam kim innym. Jednak tematyka starożytnych ludów nadal mnie interesuje. Jeśli mam chęć i chce poszerzyć wiedzę, czytam książki historyczne. Jeśli oczekuje rozrywki, czytam takie książki jak ta oraz jak "Córka Kleopatry" . W tle historia, to nic, że troszkę naciągana i zbeletryzowana - w końcu to nie podręcznik, kto zechce, uzupełni wiedzę w innych źródłach. Oceniając powieść, powiem, że wszystko się tu spina, są ciekawe wątki, jest dynamika. Czytając wierzysz, że tak było naprawdę (może tak było?:). Książka jest wciągająca, warta poświęconego czasu i motywuje do poszerzenia wiedzy.

Będąc dzieckiem chciałam być archeologiem. Zostałam kim innym. Jednak tematyka starożytnych ludów nadal mnie interesuje. Jeśli mam chęć i chce poszerzyć wiedzę, czytam książki historyczne. Jeśli oczekuje rozrywki, czytam takie książki jak ta oraz jak "Córka Kleopatry" . W tle historia, to nic, że troszkę naciągana i zbeletryzowana - w końcu to nie podręcznik, kto zechce,...

Jeśli istnieje taki gatunek literatury jak kobieca powieść historyczna to ta książka doskonale wpisuje się w jej kanon. Nie chcę tutaj budować jakiś sztucznych ram dla kogo jest a dla kogo nie ale tak jakoś mi się skojarzyło ;)
Ciekawa książka, i jak widzę po twórczości autorki doskonale pani Moran obraca się wokół ciekawych historii kobiet starożytności ale nie tylko. Fajnie nakreślone tło historyczne oraz postacie a także cała historia tworzą spójną i ciekawą całość

Jeśli istnieje taki gatunek literatury jak kobieca powieść historyczna to ta książka doskonale wpisuje się w jej kanon. Nie chcę tutaj budować jakiś sztucznych ram dla kogo jest a dla kogo nie ale tak jakoś mi się skojarzyło ;)
Ciekawa książka, i jak widzę po twórczości autorki doskonale pani Moran obraca się wokół ciekawych historii kobiet starożytności ale nie tylko....

Nie dotrwałam do końca, ponieważ do złudzenia przypominała mi "Kochanice króla". Historia ciekawa, ale cały czas miałam wrażenie, że znowu czytam książkę Philippy... Piąteczka za to, że przybliżyła mi historię Egiptu.

Nie dotrwałam do końca, ponieważ do złudzenia przypominała mi "Kochanice króla". Historia ciekawa, ale cały czas miałam wrażenie, że znowu czytam książkę Philippy... Piąteczka za to, że przybliżyła mi historię Egiptu.

Kolejna przygoda w starożytnym Egipcie.
Świetna książka, na pewno dorównująca "Hatszepsut", pod pewnymi względami może nawet lepsza? Bardzo podobał mi się trudny do oceny portret psychologiczny głównej bohaterki - Hatszepsut była przedstawiona przez Kassalę trochę za słodko. Charakter Nefertiti nie jest łatwo ocenić. Nie była jednak na pewno tak do końca milutką kobietką. Poza tym narracja jest prowadzona z punktu widzenia siostry Nefertiti , ciekawy pomysł, który wzbogaca fabułę i możliwość oglądu sytuacji z innej perspektywy niż para królewska. Natomiast polska pisarka wyprzedza Michelle Moran pod względem "uduchowienia" swojej prozy, pokazania głębi religii i właśnie duchowości starożytnych Egipcjan.
Generalnie - bardzo dobra książka. I już za chwilę sięgam po "Heretycką królową"- opowieść o córce Mutnodjemet.

Kolejna przygoda w starożytnym Egipcie.
Świetna książka, na pewno dorównująca "Hatszepsut", pod pewnymi względami może nawet lepsza? Bardzo podobał mi się trudny do oceny portret psychologiczny głównej bohaterki - Hatszepsut była przedstawiona przez Kassalę trochę za słodko. Charakter Nefertiti nie jest łatwo ocenić. Nie była jednak na pewno tak do końca milutką kobietką....