W upalnej Arizonie zostaje zastrzelona kobieta Carol, która wraz ze zgrają psów mieszkała w przyczepie swojej babci. Po jej śmierci z rąk nieznanego sprawcy, zamknięte psy zdechły z gorąca. Czy Carol zginęła dlatego, że miała przerwać zmowę milczenia? Komu zależało na tym by na zawsze zamknąć jej usta?

A co słychać u Joanny Brady, która prowadzi śledztwo? Bohaterka startuje w wyborach na szeryfa, co wiąże się z uczestnictwem w kampaniach, które zabierają jej prywatny czas. Na dodatek Joanna wraz z drugim mężem spodziewają się dziecka- nowego członka swojej niekonwencjonalnej, ale kochającej rodziny. Dlatego też mamy obraz na kłopoty Joanny, która stara się oddzielić życie prywatne od zawodowego, bo przecież chwil, które mogłaby spędzić z rodziną, nigdy nie odzyska. To jest jednak trudna sprawa, bo bohaterka ma wymagającą pracę, w którą się często osobiście angażuje, traktuje emocjonalnie pewne przypadki, stara się oddać sprawiedliwość skrzywdzonym. Tak jak już w poprzedniej recenzji pisałam, Joanna to kobieta, która ma niezwykłą pracę, ale z drugiej strony jako osoba jest zwyczajna: z wadami, obawami, nie pozbawiona wrażliwości, co wzbudza sympatię u czytelnika.

Można rzec, że tym razem Jance pokusiła się w swojej książce nie tylko o ukazanie tła obyczajowego (sekta, bigamia, działalność Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami i inne) i zagadki kryminalnej, ale też dodała elementy psychologiczne. Już sama historia zamordowanej Carol, daje odpowiedź, jak wygląda życie z bagażem bolesnej przeszłości (obsesje, samotność). Tajemnice z biegiem lat ciążą coraz bardziej, okaleczona psychika niemo woła o pomoc. Zdanie z okładki „krzywda wyrządzona w dzieciństwie prowadzi do zbrodni” moim zdaniem jest mottem, motywem przewodnim tej pozycji- chęć chronienia za wszelką cenę, kochanie ponad życie, prowadzi do scen z osobą, która w pewnym momencie nie ma już nic do stracenia, nawet nadziei.

Tak się zastanawiam, czy nie zdradziłam za dużo, ale koniecznie chciałam wspomnieć o tych kwestiach. Zresztą może co przewidujący czytelnicy domyślą się rozwiązania zagadki (mnie to nie spotkało, choć miałam pewne podejrzenia).

Podsumowując, drugie spotkanie z twórczością Jance uważam za udane. Dobrze skonstruowana zagadka kryminalna, dobre portrety psychologiczne bohaterów plus wątki obyczajowe sprawiły, że bardzo szybko i z zaciekawieniem przeczytałam „Morderczy reportaż”.

Opublikowane również na moim blogu

W upalnej Arizonie zostaje zastrzelona kobieta Carol, która wraz ze zgrają psów mieszkała w przyczepie swojej babci. Po jej śmierci z rąk nieznanego sprawcy, zamknięte psy zdechły z gorąca. Czy Carol zginęła dlatego, że miała przerwać zmowę milczenia? Komu zależało na tym by na zawsze zamknąć jej usta?

A co słychać u Joanny Brady, która prowadzi śledztwo? Bohaterka...

Jesli ta ksiazke zaliczamy do gatunku kryminal,to jest to slaby kryminal,nuzacy,dlugo meczylam te ksiazke,zapamietalam bardziej prace i zycie prywatne pani szeryf,jej walke o awans,jednym slowem slaba pozycja tej malo mi znanej J.A Jance. Ciekawa szata graficzna

Jesli ta ksiazke zaliczamy do gatunku kryminal,to jest to slaby kryminal,nuzacy,dlugo meczylam te ksiazke,zapamietalam bardziej prace i zycie prywatne pani szeryf,jej walke o awans,jednym slowem slaba pozycja tej malo mi znanej J.A Jance. Ciekawa szata graficzna

Podobało mi się. Nie jest to może kryminał wysokich lotów, ale gorący klimat Arizony i pani szeryf Joanna Brady sprawiły, że książkę przeczytałam w dwa wieczory :)

Podobało mi się. Nie jest to może kryminał wysokich lotów, ale gorący klimat Arizony i pani szeryf Joanna Brady sprawiły, że książkę przeczytałam w dwa wieczory :)

„Krzywda wyrządzona w dzieciństwie prowadzi do zbrodni” – głosi opis na okładce. I rzeczywiście książka zaczyna się zbrodnią. Zgadza się też tytuł, bo ofiara gnie, dlatego, że chciała zdradzić pilnie strzeżoną tajemnicę mediom. O tym jest początek książki, kolejne sto pięćdziesiąt stron jest o wszystkim, tylko nie o głównym temacie. Ja rozumiem, że czytelnika trzeba potrzymać w niepewności, a policjanci prowadzący sprawę główną, mają też inne obowiązki i swoje życie, co czasem wkrada się między wersy. Ale w tej książce nic niewnoszących wątków pobocznych, było więcej niż głównego. Odniosłam wrażenie, jakby „Morderczy reportaż” początkowo był opowiadaniem, w środek którego na siłę wciśnięto treść, by zrobić z tego powieść, przy czym to w środku było drugim opowiadaniem… Końcówka oczywiście wraca na główny tor, ale niesmak pozostał…

Więcej na moim blogu: Szufladopółka, ale uprzedzam, że trochę spolieruję :)
szufladopolka.blogspot.com

„Krzywda wyrządzona w dzieciństwie prowadzi do zbrodni” – głosi opis na okładce. I rzeczywiście książka zaczyna się zbrodnią. Zgadza się też tytuł, bo ofiara gnie, dlatego, że chciała zdradzić pilnie strzeżoną tajemnicę mediom. O tym jest początek książki, kolejne sto pięćdziesiąt stron jest o wszystkim, tylko nie o głównym temacie. Ja rozumiem, że czytelnika trzeba...

Głównym tematem książki jest życie prywatne pani szeryf, które niestety nie należy do najbardziej pasjonujących. Sprawy zawodowe toczą się niejako na uboczu. Odniosłam wrażenie, że praca zawodowa pani szeryf polega przede wszystkim na jeżdżeniu samochodem.
Autorka wprowadziła dużo postaci, które wygłaszają jedno lub dwa zdania (i to w dodatku nie dotyczące morderstw). Po co?
Tytuł sugeruje, że jest to bardzo krwawy kryminał. Nic bardziej mylnego. Można się rozczarować.

Głównym tematem książki jest życie prywatne pani szeryf, które niestety nie należy do najbardziej pasjonujących. Sprawy zawodowe toczą się niejako na uboczu. Odniosłam wrażenie, że praca zawodowa pani szeryf polega przede wszystkim na jeżdżeniu samochodem.
Autorka wprowadziła dużo postaci, które wygłaszają jedno lub dwa zdania (i to w dodatku nie dotyczące morderstw). Po...

Już dawno nie zmęczyło mnie tak czytanie. Mało kryminału w tym kryminale, czułam się jakbym czytała niezbyt pasjonującą biografię wymyślonej pani szeryf. Cała książka pełna jest kiepskich, nic nie wnoszących do historii zapychaczy.

Już dawno nie zmęczyło mnie tak czytanie. Mało kryminału w tym kryminale, czułam się jakbym czytała niezbyt pasjonującą biografię wymyślonej pani szeryf. Cała książka pełna jest kiepskich, nic nie wnoszących do historii zapychaczy.

Czytałam książkę mając 21 lat.... lubię intrygi, historie, których zakończeń się nie spodziewam bądź doszukuje w kazdym szczególe i postaci. Książka bardzo mnie wciągnęła A minęło już ponad 15 lat ...jak zamykalam się w pracy W łazience i każdą minutę poswiecalam aby właśnie dokończyć "Morderczy reportaż " ....polecam .... A sama po 15 latach zasiade ponownie do lektury

Czytałam książkę mając 21 lat.... lubię intrygi, historie, których zakończeń się nie spodziewam bądź doszukuje w kazdym szczególe i postaci. Książka bardzo mnie wciągnęła A minęło już ponad 15 lat ...jak zamykalam się w pracy W łazience i każdą minutę poswiecalam aby właśnie dokończyć "Morderczy reportaż " ....polecam .... A sama po 15 latach zasiade ponownie do lektury