Akcja powieści zaczyna się ok. 1038 roku. Główną postacią jest Kazimierz (Odnowiciel) syn Mieszka II Lamberta, który wbrew matce (Rycheza) i niektórym możnowładcom, nie chce przejąć władzy, nie chcąc złamać obietnicy złożonej ojcu. Po wygnaniu Rychezy, postanawia dołączyć do niej, po drodze dowiadując się o śmierci Bolesława. Autor opisuje uczucia, targające Kazimierzem. Z jednej strony odczuwa gniew z powodu wygnania matki, z drugiej żal mu opuszczonej Ojczyzny, która podupada od śmierci Mieszka. W końcu za namową możnowładców i z pomocą niemieckiego cesarza, wraca do kraju. W międzyczasie, część ziem została spustoszona najazdem czeskim (zniszczenie Gniezna, utrata Śląska), a inne zostały zagarnięte przez samozwańczych władców.
Kazimierz podejmuje wysiłek, zmierzający do ponownego zjednoczenia ziem i odbudowy państwa. Akcja powieści kończy się w 1047 roku, po bitwie, w której zginął samozwańczy władca Mazowsza Mojsław (Masław) i Mazowsze zostało włączone w skład państwa polskiego.
Autor powieści skupia się na początkowym okresie panowania Kazimierza, pomijając kilkanaście pozostałych lat, podobnie jak miało to miejsce w przypadku Bolesława Chrobrego (wcześniejsze części cyklu). Powieść ciekawa, chociaż moim zdaniem trochę słabsza niż początkowe tomy.

Akcja powieści zaczyna się ok. 1038 roku. Główną postacią jest Kazimierz (Odnowiciel) syn Mieszka II Lamberta, który wbrew matce (Rycheza) i niektórym możnowładcom, nie chce przejąć władzy, nie chcąc złamać obietnicy złożonej ojcu. Po wygnaniu Rychezy, postanawia dołączyć do niej, po drodze dowiadując się o śmierci Bolesława. Autor opisuje uczucia, targające Kazimierzem. Z...