Znakomita książka. Arcydzieło dotyczące okresu krucjat. Mimo wieku książka nadal aktualna. Dla zainteresowanych tym okresem historii książka z cyklu must read

Znakomita książka. Arcydzieło dotyczące okresu krucjat. Mimo wieku książka nadal aktualna. Dla zainteresowanych tym okresem historii książka z cyklu must read

Jedna z ulubionych. Przeczytane trzy razy. Po prostu Runciman

Jedna z ulubionych. Przeczytane trzy razy. Po prostu Runciman

Jestem pod wielkim wrażeniem tego 3 tomowego dzieła. Runciman zadziwia wielką ilością nazwisk, faktów, wniosków. Obdziera też całą historię Wypraw Krzyżowych z mitu w jaki obrósł na przestrzeni lat, że szlachetni rycerze ratowali prześladowanych chrześcijan przed złymi muzułmanami. W książce znajdziemy wiele niesamowitych historii ociekających krwią, zdradami, mordami, przesadnymi ambicjami, odwagą, chciwością oraz głupotą i krótkowzrocznością. Mimo sporej objętości czyta się jednym tchem. Polecam.

Jestem pod wielkim wrażeniem tego 3 tomowego dzieła. Runciman zadziwia wielką ilością nazwisk, faktów, wniosków. Obdziera też całą historię Wypraw Krzyżowych z mitu w jaki obrósł na przestrzeni lat, że szlachetni rycerze ratowali prześladowanych chrześcijan przed złymi muzułmanami. W książce znajdziemy wiele niesamowitych historii ociekających krwią, zdradami, mordami,...

27 października roku 1147, po blisko czteromiesięcznym oblężeniu, Lizbona wreszcie padła. Zakończyło się 400-letnie panowanie Maurów w tym mieście. W dziejach rekonkwisty to ledwie epizod, wszak trwała od trzystu lat i miała potrwać następnych trzysta; w historii Portugalii wydarzenie ważne, bo w końcu to stolica kraju. Jednak tak naprawdę zdobycie Lizbony, patrząc na Europę jako całość, to był sukces nie lada, bo… jedyny trwały. W dwustuletnich „dziejach wypraw krzyżowych” (licząc od pierwszej krucjaty do upadku Akki) fortuna niejednokrotnie sprzyjała krzyżowcom, ale ten jeden raz, tylko ten raz się od nich nie odwróciła.
Zagadką pozostaje, jakim cudem król Alfons I Zdobywca przekonał Anglików, Szkotów, Normanów, Flamandów itd., by miast płynąć w nieznane ku Ziemi Świętej, gdzie wokół piaski, upał, a powietrze niezdrowe poszukali sławy, bijąc Maurów w zielonej Portugalii. Jakoś jednak tego dokonał, na swą i swego królestwa pomyślność, a już przypadkowo - pomyślnie wpływając na los wielu krzyżowców; bowiem dla większości innych, którzy ruszyli w drogę do Ziemi Świętej razem z królem Francji Ludwikiem VII czy niemieckim cesarzem Konradem III, uczestnicząc w II wyprawie krzyżowej, była to droga w jedną stronę…
„Dzieje wypraw krzyżowych” Stevena Runcimana – KONIECZNIE.

PS.
Może gdyby nie wyprawy krzyżowe w Europie nie byłoby katedr? Ale tego się nie dowiemy…

27 października roku 1147, po blisko czteromiesięcznym oblężeniu, Lizbona wreszcie padła. Zakończyło się 400-letnie panowanie Maurów w tym mieście. W dziejach rekonkwisty to ledwie epizod, wszak trwała od trzystu lat i miała potrwać następnych trzysta; w historii Portugalii wydarzenie ważne, bo w końcu to stolica kraju. Jednak tak naprawdę zdobycie Lizbony, patrząc na...

Absolutny Kanon jeśli chodzi o Wyprawy Krzyżowe. Jest wiele książek na ten temat ale Runcimana nic nie pobije. Rzetelne opracowanie źródeł nie tylko zachodnich ale także i tych z drugiej strony ,,bariery". Prawdziwie monumentalne dzieło po które trzeba sięgnąć jeśli chce się zacząć przygodę z Krucjatami.

Absolutny Kanon jeśli chodzi o Wyprawy Krzyżowe. Jest wiele książek na ten temat ale Runcimana nic nie pobije. Rzetelne opracowanie źródeł nie tylko zachodnich ale także i tych z drugiej strony ,,bariery". Prawdziwie monumentalne dzieło po które trzeba sięgnąć jeśli chce się zacząć przygodę z Krucjatami.

Przeczytałem przy okazji pisania pracy zaliczeniowej. Runciman świetnie napisał te książki. Gdy tylko będę mógł na pewno wrócę do jego twórczości.

Przeczytałem przy okazji pisania pracy zaliczeniowej. Runciman świetnie napisał te książki. Gdy tylko będę mógł na pewno wrócę do jego twórczości.

Cóż dużo mówić. Trzytomowa cegła to najlepsze omówienie tematu krucjat, jakie zdarzyło mi się czytać.

Wydanie PIW-u znakomite: oprawa mocna, 30 lat, a nadal się wszystko trzyma. Plus świetnie opracowane mapy i tablice genealogiczne.

Mus dla każdego zainteresowanego krucjatami i historią.

Cóż dużo mówić. Trzytomowa cegła to najlepsze omówienie tematu krucjat, jakie zdarzyło mi się czytać.

Wydanie PIW-u znakomite: oprawa mocna, 30 lat, a nadal się wszystko trzyma. Plus świetnie opracowane mapy i tablice genealogiczne.

Mus dla każdego zainteresowanego krucjatami i historią.

Dla mnie podstawowa książka o tematyce Krucjat wydana w języku Polskim. Jeśli ktoś chce zacząć zgłębiać średniowieczną ideę krucjat powinien wybrać książkę tego autora. Runciman jest autorem, który ma olbrzymią wiedzę z opisywanego zakresu. Do napisania książki wiedzę czerpał w dużej mierze ze źródeł Bizantyjskich, ale nie jest to spojrzenie przez Grecką perspektywę. Wg. mnie autor złapał balans w stosunku do opisywanych faktów i jest w miarę wolny od subiektywnych ocen autorów na których się powoływał jak i swoich odczuć. Do tego jest to książka napisana w przystępnym stylu, na ile mogą być napisane książki historyczne.
Jeśli ktoś che przeczytać tylko jedną książek o krucjatach to według mnie powinien przeczytać właśnie tą.

Dla mnie podstawowa książka o tematyce Krucjat wydana w języku Polskim. Jeśli ktoś chce zacząć zgłębiać średniowieczną ideę krucjat powinien wybrać książkę tego autora. Runciman jest autorem, który ma olbrzymią wiedzę z opisywanego zakresu. Do napisania książki wiedzę czerpał w dużej mierze ze źródeł Bizantyjskich, ale nie jest to spojrzenie przez Grecką perspektywę. Wg....

Doskonałe opracowanie tego niewątpliwie fascynującego okresu historii świata jakim były krucjaty do Ziemi Świętej. To nieczęsty przypadek gdy do rąk dostaje się książkę o walorach pracy naukowej, ogromnie obszerną a jednocześnie tak łatwą w odbiorze. Chwilami zapomina się, że czytany jest owoc pracy wybitnego historyka o wzorcowym warsztacie badawczym i ulega się czarowi właściwemu jakiejś fascynującej powieści.
W zamieszczonych tutaj na stronie recenzjach pojawia się zarzut, że autor jest negatywnie nastawiony do krzyżowców i ocenia ich często z dużą surowością. Rzeczywiście, coś jest na rzeczy. Ciekawe czy wynika to z jakichś uprzedzeń względem idei krzyżowej czy wojującego chrześcijaństwa czy może jest to efekt suchej oceny historycznych dokonań (na zasadzie, że czyny jednych bywały mniej chwalebne niż drugich)... Tego nie wiem, niemniej niezależnie od tego książka jest
obowiązkową lekturą dla każdego kogo interesują tamte wydarzenia i ludzie biorący w nich udział.

Doskonałe opracowanie tego niewątpliwie fascynującego okresu historii świata jakim były krucjaty do Ziemi Świętej. To nieczęsty przypadek gdy do rąk dostaje się książkę o walorach pracy naukowej, ogromnie obszerną a jednocześnie tak łatwą w odbiorze. Chwilami zapomina się, że czytany jest owoc pracy wybitnego historyka o wzorcowym warsztacie badawczym i ulega się czarowi...

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z „Dziejami wypraw krzyżowych”, usłyszałem opinię, że to „dzieło życia Stevena Runcimana” oraz że lektura tej książki nie będzie łatwa. Po dogłębnym zapoznaniu się z tym dziełem, a także z innymi książkami Sir Runcimana, z perspektywy czasu, w pełni zgadzam się z pierwszą opinią, jednocześnie całkowicie dementując drugą. Lektura „Dziejów...” była bodaj jedną z najbardziej ciekawych i zajmujących w całej mojej karierze czytelniczej. Dzieło Runcimana czyta się niczym najwspanialszą powieść historyczną. Najlepsze jest w tym to, że „Dzieje...” taką powieścią w żadnym calu nie są. Wszystkie wydarzenia przedstawione przez autora są autentyczne, pomimo tego, czytelnik nie potrafi sobie wyobrazić, że wydarzenia te mogły dziać się i działy się naprawdę. Książka ukazuje nie tylko stricte dzieje wypraw krzyżowych, ale de facto historię wszystkich państw i narodów, z którymi krzyżowcy kiedykolwiek się zetknęli. Autor przedstawia dogłębnie historię konfliktu pomiędzy światem chrześcijańskim a światem muzułmańskim i walkę o prymat na Wschodzie od zwołania synodu w Clermont w 1095 do upadku Akki, ostatniej twierdzy krzyżowców na Wschodzie, w roku 1291. Ponadto Runciman jako epilog ukazuje dzieje spadkobierców idei krzyżowej: władców Cypru, Węgier, zakonu szpitalników, ukazując, że krucjaty nie zakończyły się w 2. połowie XII wieku, ale dopiero w połowie XV wieku, wraz z upadkiem Konstantynopola. Dużym atutem książki jest spora liczba map, przedstawiająca zarówno tereny zmagań krzyża z półksiężycem, jak i inne opisane terytoria. „Dzieje wypraw krzyżowych” to klasa sama w sobie, obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika historii, szczególnie historii średniowiecznej i historii wojen i wojskowości.

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z „Dziejami wypraw krzyżowych”, usłyszałem opinię, że to „dzieło życia Stevena Runcimana” oraz że lektura tej książki nie będzie łatwa. Po dogłębnym zapoznaniu się z tym dziełem, a także z innymi książkami Sir Runcimana, z perspektywy czasu, w pełni zgadzam się z pierwszą opinią, jednocześnie całkowicie dementując drugą. Lektura...