Moja opinia tutaj:
https://www.instagram.com/p/C1CuoahLTwb/

Moja opinia tutaj:
https://www.instagram.com/p/C1CuoahLTwb/

Lektura przeczytana podczas jednego wypadu do miasta. Kilkanaście minut dosłownie. Na początku nie bardzo nie widziałam, o co chodzi, że historia jest urwana w połowie? Wbrew pozorom w tej mini książeczce znajduje się wiele wątków, które autor porusza. Przede wszystkim samotność głównej bohaterki, która łaknie zainteresowania swoją osobą, powrotem do przeszłości i młodości. Z drugiej strony widać również chęć szaleństwa z nowo zapoznanymi mężczyznami. Przykre jest to, że małżeństwo Aptekarzowej, rutyna w związku, prowadzą do nieszczęścia głównej bohaterki. Można też pomyśleć, że Aptekarzowa otarła się o zdradę lub szansę na dalsze szczęście. Dużo przemyśleń zaledwie po kilkunastu stronach.

Lektura przeczytana podczas jednego wypadu do miasta. Kilkanaście minut dosłownie. Na początku nie bardzo nie widziałam, o co chodzi, że historia jest urwana w połowie? Wbrew pozorom w tej mini książeczce znajduje się wiele wątków, które autor porusza. Przede wszystkim samotność głównej bohaterki, która łaknie zainteresowania swoją osobą, powrotem do przeszłości i młodości....

W tym krótkim opowiadaniu autor zdołał zawrzeć przegląd zachowań ludzkich. Mimo, że na przeczytanie nie trzeba poświęcić więcej niż kilka minut, treść zostaje z czytelnikiem na długo.

Tytułowa bohaterka to kobieta pragnąca od życia więcej niż ma. Kobieta nieszczęśliwa i niespełniona. Prawdopodobnie zwyczajnie znudzona. Kiedy codzienność oferuje jedynie powtarzalne rytuały, człowiek zaczyna tęsknić na odmianą. Płacze i wzdycha często nie wiedząc nawet do czego konkretnie.

Mąż pojawia się jedynie na krótką chwileczkę. Wystarczającą jednak, by wyrobić sobie zdanie na jego temat. Być może nawet odrobinę zrozumieć jego małżonkę.

Dwoje zaś przypadkowych klientów to synonim niezdecydowania i braku wyczucia chwili.

Podsumowując polecam serdecznie do przeczytania i rozważenia.

W tym krótkim opowiadaniu autor zdołał zawrzeć przegląd zachowań ludzkich. Mimo, że na przeczytanie nie trzeba poświęcić więcej niż kilka minut, treść zostaje z czytelnikiem na długo.

Tytułowa bohaterka to kobieta pragnąca od życia więcej niż ma. Kobieta nieszczęśliwa i niespełniona. Prawdopodobnie zwyczajnie znudzona. Kiedy codzienność oferuje jedynie powtarzalne rytuały,...

"w ogóle księżyc, kiedy wyłazi spoza krzaków, zawsze jest czymś zawstydzony."

"w ogóle księżyc, kiedy wyłazi spoza krzaków, zawsze jest czymś zawstydzony."

Od jakiegoś czasu kilku znajomych powtarzało mi: nie wygłupiaj się, czytaj Czechowa! Najpierw był to Wojtek, potem Marcin, potem ktoś jeszcze, ale nie pamiętam kto, bo jest już późno, gdy piszę te słowa i takich rzeczy wymagać ode mnie nie można.

W międzyczasie przez pomyłkę zjadłem dwa tomiki Czechowicza, ale potem okazało się, że to ktoś inny, więc to chyba się nie liczy (ale co się naczytałem, to moje).

Tak czy inaczej, dziś czytałem Hrabala i ten Hrabal dość jasno w jednym z opowiadań powiada, że nie ma się co wygłupiać, że Czechowa czytać trzeba. Nie miałem więc wyjścia. Zdobyłem na Wolnych Lekturach kilka jego opowiadań i wziąłem się za lekturę, oto wnioski z pierwszego.

Późna pora usprawiedliwia przesadnie duże słowa, więc napiszę tak: „Aptekarzowa to jest traktat o samotności, o tym, że żyjemy nie ze sobą ale obok siebie”. Napiszę tak i zaraz wybuchnę śmiechem, bo to chyba taki trochę banał a ja trochę niepotrzebnie powtarzam go już któryś raz z rzędu. Ale cóż na to poradzić?

Wybucham śmiechem, także przez to, że opowiastka Czechowa to jest rzecz cokolwiek zabawna. Pan Aptekarz (jedyna szczęśliwa postać na tych kilku stronach),śpi spokojnie i błogo śni sobie jakieś piękne sceny. A Pani Aptekarzowa nie śpi. Nie śpi i płacze, albowiem jest nieszczęśliwa. Ale oto Pan Doktór w parze z Panem Oficerem – także szukający szczęścia po nocy. Szczęście chwilowo znajdują robiąc nocne zakupy – pastylki, wino i rumieniec Pani Aptekarzowej potrafią zdziałać cuda.

Ale zaraz przyjdzie im pójść dalej, bo to nie wypada po nocy wysiadywać w aptekach. A gdy jeden z nich ośmielony chyba księżycem, postanowi wrócić i podnieść poprzeczkę relacji z Panią Aptekarzową, srodze się zawiedzie, gdyż spotka Pana Aptekarza.

I wszyscy wrócą do swoich ról. Jeden do słodkich snów, drugi w rozczarowanie, trzecia do gorzkich łez, księżyc zaś potoczy się dalej w stronę kolejnego dnia.

Pisanie późno w nocy daje ten przywilej, że od spójnego zakończenia można się wykpić najzwyczajniej w świecie pisząc: dobranoc! Tak też uczynię, dając sobie spokój z edycją tekstu (niech wszelakie buble, niespójności i błędy staną się pięknym środkiem stylistycznym!),nawet tego nie wyjustuję (kto bogatemu zabroni!?). Dobranoc, idę między gorzkie tęsknoty a błogie sny!

Od jakiegoś czasu kilku znajomych powtarzało mi: nie wygłupiaj się, czytaj Czechowa! Najpierw był to Wojtek, potem Marcin, potem ktoś jeszcze, ale nie pamiętam kto, bo jest już późno, gdy piszę te słowa i takich rzeczy wymagać ode mnie nie można.

W międzyczasie przez pomyłkę zjadłem dwa tomiki Czechowicza, ale potem okazało się, że to ktoś inny, więc to chyba się nie...

"uśmiecha się, bo roi we śnie, że wszyscy w mieście kaszlą i stale kupują u niego krople anyżowe"

"uśmiecha się, bo roi we śnie, że wszyscy w mieście kaszlą i stale kupują u niego krople anyżowe"

W ciemności każda nienachlana uroda nabiera dziwnego blasku, jednak gdy nadchodzi dzień uroda to za mało, liczą się też słowa, niestety bardzo często decydujące i najbardziej znaczące są te, które o ironio nie zostały wypowiedziane. Ileż to dziś po wsiach oraz miastach mężczyzn i kobiet uwikłanych w codzienność, przepełnionych rutyną, nie pamiętających samych siebie sprzed lat. Czechow mistrzostwo, jak zawsze. Bez pardonu i wymownie w sedno sprawy, a przy tym finezyjnie i ponadczasowo.

W ciemności każda nienachlana uroda nabiera dziwnego blasku, jednak gdy nadchodzi dzień uroda to za mało, liczą się też słowa, niestety bardzo często decydujące i najbardziej znaczące są te, które o ironio nie zostały wypowiedziane. Ileż to dziś po wsiach oraz miastach mężczyzn i kobiet uwikłanych w codzienność, przepełnionych rutyną, nie pamiętających samych siebie sprzed...

tak dawna, tak współczesna

tak dawna, tak współczesna

Tak prawdziwa i aktualna, że aż przerażająca. Klasyka!

Tak prawdziwa i aktualna, że aż przerażająca. Klasyka!

Eh, panowie widzicie źdźbło w oku żon, a belki w swoim oku nie widzicie. Poczciwy aptekarz (a jakże) i aptekarzowa przedstawiona do bólu przewidywalnie. Niezbyt odkrywcza śmiesznostka.

Eh, panowie widzicie źdźbło w oku żon, a belki w swoim oku nie widzicie. Poczciwy aptekarz (a jakże) i aptekarzowa przedstawiona do bólu przewidywalnie. Niezbyt odkrywcza śmiesznostka.