Sięgając po tę książkę trzeba koniecznie zdawać sobie sprawę, że jest ona faktycznie w większości poświęcona sprawom religii i magii, wierzeń i obrządków Melanezji. Autor rusza w podróż śladami swojego pradziadka, który był misjonarzem w tamtych rejonach. W związku z tym cała jego opowieść cały czas kręci się dookoła tematu misjonarzy chrześcijańskich, historii chrześcijaństwa na wyspach oraz tego, jak religia wygląda tam współcześnie - jak chrześcijaństwo łączy się z kultami pierwotnymi w czasami bardzo dziwne i fascynujące kombinacje.
Dlatego jest to książka duszna, trochę powodująca dyskomfort, przepełniona postaciami z pogranicza jakiejś baśni, szamanami, misjonarzami, a to wszystko w cieniu aktywnego wulkanu na rajskiej wyspie. Jest to książka niebywale klimatyczna, momentami mroczna, momentami zagadkowa. No i pytanie, czy autor odnalazł to, po co tam pojechał?
To skupienie się na tematyce religijnej odbiło się na jakości książki. Cała reszta, opisy miast, zachowań, innych aspektów kultury, zajmują w niej stanowczo za mało miejsca, ja przynajmniej czułam pewien niedosyt, a pod koniec - znużenie tym całym oniryzmem i tajemniczością. Co nie zmienia faktu, że i tak była to fantastyczna (moja pierwsza) wyprawa na Melanezję. Kiedyś pewnie wrócę (Paul Theroux, tak, oczywiście, o Tobie mówię!).

Sięgając po tę książkę trzeba koniecznie zdawać sobie sprawę, że jest ona faktycznie w większości poświęcona sprawom religii i magii, wierzeń i obrządków Melanezji. Autor rusza w podróż śladami swojego pradziadka, który był misjonarzem w tamtych rejonach. W związku z tym cała jego opowieść cały czas kręci się dookoła tematu misjonarzy chrześcijańskich, historii...