Pierwsza powieść Davida Ignatiusa „Agenci niewinności” zrobiła na mnie tak duże wrażenie, że postanowiłem książka po książce przeczytać wszystko, co ten amerykański pisarz i dziennikarz napisał.
Wydaje mi się ważne podkreślić z samego początku, że Ignatius pracował i publikował jako dziennikarz w poważnych, czołowych amerykańskich i anglojęzycznych pismach - m.in. The Washington Post, International Herald Tribune, Foreign Affairs. Zatem ma co powiedzenia, wie o czym pisze i ma wiedzę o świecie.

„Agenci niewinności” opowiadała o młodym oficerze CIA, który operując z Bejrutu ma za zadanie przeniknąć do palestyńskich organizacji.

Oczywistą zaletą powieści, poza dobrze poprowadzoną akcją, sprawną narracją i dobrym literackim językiem jest bardzo prawdziwy obraz agencji wywiadowczej, klimatu tam panującego, relacji międzyludzkich a także dość wiarygodny i stosunkowo precyzyjny opis realiów politycznych, geograficznych.

Druga z kolei w dorobku autora powieść „Siro” zachowuje w zasadzie wszystkie wymogi dobrej powieści szpiegowskiej, ale autor podjął się pisania o ZSRR i Azji Centralnej, regionie, którego najwyraźniej nie zna za dobrze ani nie zna realiów końca lat 80. Ubiegłego wieku. W związku z tym są tam takie lapsusy jak nazwanie Czeczenii republiką w składzie ZSRR na takich samych prawach jak Uzbekistan czy Ukraina lub umiejscowienie Kirgizji na Kaukazie.

Pominąwszy te karygodne wpadki – do przeczytania, z oceną „dobrą”

Pierwsza powieść Davida Ignatiusa „Agenci niewinności” zrobiła na mnie tak duże wrażenie, że postanowiłem książka po książce przeczytać wszystko, co ten amerykański pisarz i dziennikarz napisał.
Wydaje mi się ważne podkreślić z samego początku, że Ignatius pracował i publikował jako dziennikarz w poważnych, czołowych amerykańskich i anglojęzycznych pismach - m.in. The...

Osobiście książka mnie nie zachwyciła, być może dlatego że nie przetrwała próby czasu. Napięcie jest znikome a to chyba podstawa w thrillerze szpiegowskim.
Sama książka została napisana w 1991, a akcja dzieje się w 1979 roku i tutaj według mnie został popełniony największy błąd. Osią fabuły miały być działania CIA mające na celu rozwalenie ZSRR od środka poprzez rewolty muzułmańskich narodów je zamieszkujące, gdyby autor poprowadził fabułę współcześnie ( tj. 1991 rok czyli czas ostatecznego końca ZSRR i uzyskania niepodległości m.i.n przez Uzbekistan ) to w moim odczuciu wyszłoby o wiele lepiej.

Osobiście książka mnie nie zachwyciła, być może dlatego że nie przetrwała próby czasu. Napięcie jest znikome a to chyba podstawa w thrillerze szpiegowskim.
Sama książka została napisana w 1991, a akcja dzieje się w 1979 roku i tutaj według mnie został popełniony największy błąd. Osią fabuły miały być działania CIA mające na celu rozwalenie ZSRR od środka poprzez rewolty...

Ciężko się czyta nie polecam

Ciężko się czyta nie polecam