Błękit między niebem a wodą, to niezwykła emocjonalna, bez zbędnego sentymentalizmu powieść, napisana pięknym, lirycznym językiem (ukłony dla tłumaczki), książka która mówi o sprawach ważnych i bardzo ważnych. Narratorem tej powieści jest chłopiec Chalid, który zawieszony w błękicie między niebem, a wodą pomaga śledzić nam losy swojej rodziny. Najpierw szczęśliwe życie w niewielkiej palestyńskiej wiosce Bajt Daras, a potem na skutek zamieszek wojennych i politycznych zależności w konflikcie izraelskim, gdzie rodzina została zepchnięta do tak zwanej Strefy Gazy i utraciła wszystko. Chalid nienarodzony chłopiec jest świadkiem dramatycznych wydarzeń, ale też miłości. Ta książka jest nie tylko świadectwem historii jaka wydarzyła się na bliskim wschodzie, ale przede wszystkim jest opowieścią o przywiązaniu do rodziców, braci, sióstr, kochanków, przywiązaniu silniejszym niż śmierć. Autorce udało stworzyć powieść, która jednocześnie jest dla nich hołdem, a sprytne manipulowanie pomiędzy metafizyką, a rzeczywistością, łączenie klimatów onirycznych z twardą rzeczywistością pozwoliły stworzyć powieść daleką od kiczowatych klimatów czym bardzo często kończą się tego typu próby literackie. Przyznam, że przedstawione tam bohaterki wymykają się stworzonym przez stereotyp wizjom. Wbrew powszechnej cywilizacji zachodu opinii nie są one zniewolone przez nikab. To otwarte, radosne i swawolne kobiety, które ze swojej seksualności potrafią żartować, ale i mówić wprost w obecności córek. Przyznam, że dla mnie dla mieszkanki dużego europejskiego i katolickiego kraju, gdzie lekcje wychowania seksualnego traktowane są jak praktyki do uprawiania prostytucji, gdzie nie wpuszcza się uchodźców, bo przykazanie o miłości odnosi się tylko do swoich, a obcy niech sobie idą gdzie ich miejsce, to był ciężki szok. A skoro już jestem przy katolicyzmie, to i tu widzę różnicę między wyznaniem katolickim i islamem. W mojej opinii Bóg u pewnej części chrześcijan służy za pośrednika do załatwiania spraw, muzułmanie są pokorni wobec Allaha i zdają się na jego wolę, z wdzięcznością przyjmując to co dostają. In shā' Allāh nie wydaje się być pustym frazesem. Gdybym miała odpowiedzieć sobie na pytanie czy Palestyna, to kraj który chciałabym zwiedzić, to odpowiedź pewnie brzmiała by "tak", chociaż sytuacja polityczna nie zachęca do zwiedzania tych rejonów, ale najbardziej chciałabym znaleźć się w kręgu takich kobiet.
To nie jest zbyt gruba książka, więc trudno oczekiwać tu jakiejś szczegółowej wiwisekcji, ale autorka tak wyraźnie zaznaczyła to co ważne i nie chodzi tu jakieś nieokreślone imponderabilia, ale takie wydarzenia jak wojna, utrata domu, śmierć, odrzucenie, molestowanie, że nie sposób przejść obok tych wydarzeń obojętnie z jednej strony, a liryczna konstrukcja powieści pozwala czytelnikom przejść bez ckliwości przez traumatyczne przeżycia bohaterów.

Błękit między niebem a wodą, to niezwykła emocjonalna, bez zbędnego sentymentalizmu powieść, napisana pięknym, lirycznym językiem (ukłony dla tłumaczki), książka która mówi o sprawach ważnych i bardzo ważnych. Narratorem tej powieści jest chłopiec Chalid, który zawieszony w błękicie między niebem, a wodą pomaga śledzić nam losy swojej rodziny. Najpierw szczęśliwe życie w...