Susan Abulhawa

Bardzo poruszyła mnie emocjonalnie ta książka. Trochę wielkiej historii przedstawionej poprzez historię palestyńskiej rodziny ze strefy Gazy, nazywanej największym więzieniem. Jest to głównie historia silnych i mądrych kobiet, które po każdej kolejnej tragedii spowodowanej przez żołnierzy izraelskich podnoszą się i starają się żyć dalej. Opowieść napisana pięknym, wartkim językiem, narracja snuje się gładko, realizm miesza się z poetyzmem, magiczną aurą. To, co mną wstrząsnęło najbardziej to fragment ze wstępu: "Odtajnione dokumenty, pozyskane po latach, ukazały mrożącą krew w żyłach precyzję, z jaką Izraelczycy obliczyli, ile kalorii należy dostarczyć blisko dwóm milionom Palestyńczyków, by ich głodzić, ale nie zagłodzić". Trudno mi zrozumieć, że naród, który tyle złego doświadczył podczas II wojny zgotował taki los innemu narodowi. Bardzo ciekawa powieść, choć porusza tak trudne sprawy.