Bardzo poruszyła mnie emocjonalnie ta książka. Trochę wielkiej historii przedstawionej poprzez historię palestyńskiej rodziny ze strefy Gazy, nazywanej największym więzieniem. Jest to głównie historia silnych i mądrych kobiet, które po każdej kolejnej tragedii spowodowanej przez żołnierzy izraelskich podnoszą się i starają się żyć dalej. Opowieść napisana pięknym, wartkim językiem, narracja snuje się gładko, realizm miesza się z poetyzmem, magiczną aurą. To, co mną wstrząsnęło najbardziej to fragment ze wstępu: "Odtajnione dokumenty, pozyskane po latach, ukazały mrożącą krew w żyłach precyzję, z jaką Izraelczycy obliczyli, ile kalorii należy dostarczyć blisko dwóm milionom Palestyńczyków, by ich głodzić, ale nie zagłodzić". Trudno mi zrozumieć, że naród, który tyle złego doświadczył podczas II wojny zgotował taki los innemu narodowi.
Bardzo ciekawa powieść, choć porusza tak trudne sprawy.

Bardzo poruszyła mnie emocjonalnie ta książka. Trochę wielkiej historii przedstawionej poprzez historię palestyńskiej rodziny ze strefy Gazy, nazywanej największym więzieniem. Jest to głównie historia silnych i mądrych kobiet, które po każdej kolejnej tragedii spowodowanej przez żołnierzy izraelskich podnoszą się i starają się żyć dalej. Opowieść napisana pięknym, wartkim...

Jest wiele rzeczy, które w tej powieści mi się bardzo podobały: Przybliżenie historii Palestyny tuż przed Nakbą oraz po niej. Pokazanie jak wygląda życie w największym więzieniu świata i jak toczy się mimo ciągłej niepewności co przyniesie kolejny dzień. Autorka w tej sadze rodzinnej pięknie pisze o więzach rodzinnych, tęsknotach, przebytych traumach oraz nadziei i wierze w lepsze jutro, o chęci życia mimo wszystko. Bardzo ujął mnie również i temat życia na emigracji, chęci powrotu do domu, rodziny, korzeni. Zwłaszcza, że mowa tu o chęci powrotu do oblężonego kraju, z kraju „pełnego wolności”. Świetna pod względem ukazania kobiet, ich siły i zmagań. Dla tych tematów warto sięgnąć po tę książkę, mimo że fabularnie nie zagrało mi sporo rzeczy. Nie podobało mi się przesycenie cierpienia jakim obdarzyła autorka Nur, tego co przeszła w USA i tego jak traktowała ją matka - jak dla mnie to zabieg polegający tylko na wyciśnięciu łez. Potem też było kilka fragmentów z fabuły, które z chęcią bym wycięła i kilka zdań, o których chciałabym zapomnieć.

Mimo wszystko, polecam tę powieść, która przybliży i zapozna was z ogólnym kontekstem historycznym i kulturowym. A osobom, które nie mają aktualnie sił/chęci na literaturę faktu polecam tym bardziej.

Jest wiele rzeczy, które w tej powieści mi się bardzo podobały: Przybliżenie historii Palestyny tuż przed Nakbą oraz po niej. Pokazanie jak wygląda życie w największym więzieniu świata i jak toczy się mimo ciągłej niepewności co przyniesie kolejny dzień. Autorka w tej sadze rodzinnej pięknie pisze o więzach rodzinnych, tęsknotach, przebytych traumach oraz nadziei i wierze w...

Książka o silnych, dobrych i mądrych mądrością życiową kobietach.
Momentami bardzo smutna, bo porusza temat wojny, a akcja dzieje się głównie w Strefie Gazy.

Książka o silnych, dobrych i mądrych mądrością życiową kobietach.
Momentami bardzo smutna, bo porusza temat wojny, a akcja dzieje się głównie w Strefie Gazy.

Książka pokazuje nam konflikt izraelsko-palestyński poprzez życie rodziny w strefie Gazy. Jest to przekaz prosty, bez nadmiernego sentymentalizm ale jakże poruszający! Dobrze jest ją przeczytać aby mieć szerszy obraz tego konfliktu. Bardzo polecam.

Książka pokazuje nam konflikt izraelsko-palestyński poprzez życie rodziny w strefie Gazy. Jest to przekaz prosty, bez nadmiernego sentymentalizm ale jakże poruszający! Dobrze jest ją przeczytać aby mieć szerszy obraz tego konfliktu. Bardzo polecam.

Błękit między niebem a wodą, to niezwykła emocjonalna, bez zbędnego sentymentalizmu powieść, napisana pięknym, lirycznym językiem (ukłony dla tłumaczki),książka która mówi o sprawach ważnych i bardzo ważnych. Narratorem tej powieści jest chłopiec Chalid, który zawieszony w błękicie między niebem, a wodą pomaga śledzić nam losy swojej rodziny. Najpierw szczęśliwe życie w niewielkiej palestyńskiej wiosce Bajt Daras, a potem na skutek zamieszek wojennych i politycznych zależności w konflikcie izraelskim, gdzie rodzina została zepchnięta do tak zwanej Strefy Gazy i utraciła wszystko. Chalid nienarodzony chłopiec jest świadkiem dramatycznych wydarzeń, ale też miłości. Ta książka jest nie tylko świadectwem historii jaka wydarzyła się na bliskim wschodzie, ale przede wszystkim jest opowieścią o przywiązaniu do rodziców, braci, sióstr, kochanków, przywiązaniu silniejszym niż śmierć. Autorce udało stworzyć powieść, która jednocześnie jest dla nich hołdem, a sprytne manipulowanie pomiędzy metafizyką, a rzeczywistością, łączenie klimatów onirycznych z twardą rzeczywistością pozwoliły stworzyć powieść daleką od kiczowatych klimatów czym bardzo często kończą się tego typu próby literackie. Przyznam, że przedstawione tam bohaterki wymykają się stworzonym przez stereotyp wizjom. Wbrew powszechnej cywilizacji zachodu opinii nie są one zniewolone przez nikab. To otwarte, radosne i swawolne kobiety, które ze swojej seksualności potrafią żartować, ale i mówić wprost w obecności córek. Przyznam, że dla mnie dla mieszkanki dużego europejskiego i katolickiego kraju, gdzie lekcje wychowania seksualnego traktowane są jak praktyki do uprawiania prostytucji, gdzie nie wpuszcza się uchodźców, bo przykazanie o miłości odnosi się tylko do swoich, a obcy niech sobie idą gdzie ich miejsce, to był ciężki szok. A skoro już jestem przy katolicyzmie, to i tu widzę różnicę między wyznaniem katolickim i islamem. W mojej opinii Bóg u pewnej części chrześcijan służy za pośrednika do załatwiania spraw, muzułmanie są pokorni wobec Allaha i zdają się na jego wolę, z wdzięcznością przyjmując to co dostają. In shā' Allāh nie wydaje się być pustym frazesem. Gdybym miała odpowiedzieć sobie na pytanie czy Palestyna, to kraj który chciałabym zwiedzić, to odpowiedź pewnie brzmiała by "tak", chociaż sytuacja polityczna nie zachęca do zwiedzania tych rejonów, ale najbardziej chciałabym znaleźć się w kręgu takich kobiet.
To nie jest zbyt gruba książka, więc trudno oczekiwać tu jakiejś szczegółowej wiwisekcji, ale autorka tak wyraźnie zaznaczyła to co ważne i nie chodzi tu jakieś nieokreślone imponderabilia, ale takie wydarzenia jak wojna, utrata domu, śmierć, odrzucenie, molestowanie, że nie sposób przejść obok tych wydarzeń obojętnie z jednej strony, a liryczna konstrukcja powieści pozwala czytelnikom przejść bez ckliwości przez traumatyczne przeżycia bohaterów.

Błękit między niebem a wodą, to niezwykła emocjonalna, bez zbędnego sentymentalizmu powieść, napisana pięknym, lirycznym językiem (ukłony dla tłumaczki),książka która mówi o sprawach ważnych i bardzo ważnych. Narratorem tej powieści jest chłopiec Chalid, który zawieszony w błękicie między niebem, a wodą pomaga śledzić nam losy swojej rodziny. Najpierw szczęśliwe życie w...

Już dawno żadna książka nie wciągnęła mnie tak bardzo, jak ta. Może to kwestia tego, jak prosto i lekko jest napisana? Może nieco magiczna atmosfera zawieszenia między snem, a rzeczywistością... Na pewno bardzo zręcznie miesza się tu lekkość stylu i trudne tematy. Wpływ konfliktu izraelsko-palestyńskiego na życie zwykłych ludzi, problemy dzieci w rodzinach zastępczych, wpływ traumy z dzieciństwa na całe życie - wszystko to pojawia się w historii jednej rodziny. Historii, która skupia się wokół kobiet :) Dzięki temu można trochę "podejrzeć" życie palestyńskich kobiet, o którym większość z nas niewiele wie :)
Moim zdaniem bardzo fajnie napisana książka. Dzieje się w niej wiele, a jednocześnie wcale nie tak wiele. Są momenty, gdzie buduje się napięcie, ale chwilę później jest to zrównoważone scenami, które relaksują. Piękna.

Już dawno żadna książka nie wciągnęła mnie tak bardzo, jak ta. Może to kwestia tego, jak prosto i lekko jest napisana? Może nieco magiczna atmosfera zawieszenia między snem, a rzeczywistością... Na pewno bardzo zręcznie miesza się tu lekkość stylu i trudne tematy. Wpływ konfliktu izraelsko-palestyńskiego na życie zwykłych ludzi, problemy dzieci w rodzinach zastępczych,...

Skutki konfliktu izraelsko-palestyńskiego na przykładzie rodziny mieszkającej w Strefie Gazy. W książce opisane są autentyczne wydarzenia, jak śmierć amerykańskiej aktywistki broniącej własnym ciałem palestyńskich domów przed buldożerami. Nie jest to książka polityczna, jednak ukazuje bezduszność izraelskich żołnierzy i bezprawie izraelskiego rządu oraz rządów wspierających syjonistów. Jest wzmianka o Hamasie, palestyńskich bojownikach, tunelach, ale przede wszystkim przedstawione jest życie zwykłych ludzi w tych strasznie trudnych warunkach, w tym niesprawiedliwym czasie. Jednak są jednostki, które wychodzą poza ten czas, które zamykają się w wiecznej teraźniejszości, jednostki wyjątkowe, chore?, szczęśliwe?. Jednostki łączące pokolenia, matka Mariam, Mariam, Chalid... Miejscami magiczna, miejscami przygnębiająca, miejscami napawająca nadzieją, ale niestety bez rewelacji...

Skutki konfliktu izraelsko-palestyńskiego na przykładzie rodziny mieszkającej w Strefie Gazy. W książce opisane są autentyczne wydarzenia, jak śmierć amerykańskiej aktywistki broniącej własnym ciałem palestyńskich domów przed buldożerami. Nie jest to książka polityczna, jednak ukazuje bezduszność izraelskich żołnierzy i bezprawie izraelskiego rządu oraz rządów wspierających...

Książka jest trudna na swój własny sposób - porusza kwestie, o których nadal społeczeństwo woli milczeć, przekazane w sposób na pozór prosty.

Z każdą przeczytaną stroną dostrzega się jednak głębsze dno i dalszy plan, opisany momentami w sposób sennego marzenia, w którym prawda przeplata się z fikcją, świat żywych ze światem po drugiej stronie kresu życia.

Ciężko wydać mi jednoznaczną ocenę dla tego utworu, ponieważ pozostawia on tyle przestrzeni dla przemyśleń, że każdy powinien wyrobić sobie o nim własną opinię.

Książka jest trudna na swój własny sposób - porusza kwestie, o których nadal społeczeństwo woli milczeć, przekazane w sposób na pozór prosty.

Z każdą przeczytaną stroną dostrzega się jednak głębsze dno i dalszy plan, opisany momentami w sposób sennego marzenia, w którym prawda przeplata się z fikcją, świat żywych ze światem po drugiej stronie kresu życia.

Ciężko wydać...

Podeszłam do tej książki bardzo emocjonalnie, ponieważ - właściwie z bliżej nieokreślonych powodów - ta tematyka porusza mnie od czasów kiedy byłam nastolatką. Nigdy nie mogłam zrozumieć jak jakikolwiek naród (a tym bardziej naród tak tragicznie doświadczony przez Holokaust) może zawłaszczyć ziemie innego narodu, wypędzając z domów mężczyzn, kobiety i dzieci... a po lekturze "Błękitu..." nie rozumiem tego jeszcze bardziej.
Przejmująca, poruszająca opowieść... mimo wszystko okraszona pewną dozą optymizmu i humoru. O zwyczajnych, normalnych ludziach w nienormalnym miejscu i czasie. Polecam, choć nie jest to "lekka" lektura.

Podeszłam do tej książki bardzo emocjonalnie, ponieważ - właściwie z bliżej nieokreślonych powodów - ta tematyka porusza mnie od czasów kiedy byłam nastolatką. Nigdy nie mogłam zrozumieć jak jakikolwiek naród (a tym bardziej naród tak tragicznie doświadczony przez Holokaust) może zawłaszczyć ziemie innego narodu, wypędzając z domów mężczyzn, kobiety i dzieci... a po...

To taka trochę dziwna książka, zawieszona gdzieś na pograniczu magii i snu, między światem realnym i tym, który dzieje się w naszej wyobraźni, sercu i duszy.

To historia trzech pokoleń palestyńskich kobiet, a zaczyna się ona w roku 1947, kiedy izraelskie wojska zaczęły wysiedlać tamtejsze rodziny do strefy Gazy, tworząc swoiste getto dla tysięcy rodowitych mieszkańców. Na tle tych wydarzeń toczy się życie rodziny Baraka, rodziny, której śmierć nie oszczędziła, która straciła najpierw ojca, a potem Mariam - najmłodszą z sióstr, która mimo doznanych doświadczeń i strat, trzyma się blisko, która wierzy w dobroć i wsparcie Allaha.
Po 60 latach od tych wydarzeń do Gazy przybywa Nur - amerykańska psycholog, wspomagać tamtejsze dzieci. Nie przypuszcza, że los pozwoli jej trafić do własnej, palestyńskiej rodziny, której nigdy nie widziała, ale za którą podświadomie tęskniła. To tu dopiero odnajduje Nur spokój, miłość, zrozumienie, czułość i prawdziwą rodzinę, której po śmierci ojca i dziadka nie chciała stworzyć jej własna matka.

Czyta się nieźle; wciągają losy rodziny Baraka, uwikłanej przez historię, w dramatyczne zdarzenia, które mimo wszystko nie odbierają wiary i nadziei, lecz wprost przeciwnie - sycą je, zbliżają, tworzą wyjątkową więź. Niemniej, po długim oczekiwaniu w bibliotece na tę pozycję, spodziewałam się czegoś więcej, albo przynajmniej czegoś innego.

To taka trochę dziwna książka, zawieszona gdzieś na pograniczu magii i snu, między światem realnym i tym, który dzieje się w naszej wyobraźni, sercu i duszy.

To historia trzech pokoleń palestyńskich kobiet, a zaczyna się ona w roku 1947, kiedy izraelskie wojska zaczęły wysiedlać tamtejsze rodziny do strefy Gazy, tworząc swoiste getto dla tysięcy rodowitych mieszkańców. Na...