Po leniwym drugim tomie, w trzecim akcja wita nas od pierwszej strony. W porównaniu do poprzedniej części, jest znacznie więcej wątku związanego z czekającą bitwą, jednak wątek miłosny jest silny. W zasadzie jest go równie dużo co w tomie poprzednim, co sprawia trochę wrażenie, że 2 i 3 tom to romans z elementami fantasy, a nie fantasy z wątkiem miłosnym. Ja jednak całym sercem wspieram tą parę, więc w ogóle mi to nie przeszkadzało. Vhalla i Aldric walczą o siebie jak lwy, pada też wiele obietnic. Bohaterowie nie zawsze są racjonalni, strach podważa logikę ich zachowań, nie do końca potrafią się przed sobą otworzyć, co pod koniec owocuje pewną refleksją. Bardzo ładnie opisane są momenty wspólnej radości, odbudowywania dobrych relacji obu książąt oraz budowania nowej pozycji Vhalli wśród szlachty i żołnierzy. Faktycznie autorka nie boi się pokazać że wojna to zachłanność rządzących, i straty w cywilach. Końcówka łamie czytelnikowi serce.

Po leniwym drugim tomie, w trzecim akcja wita nas od pierwszej strony. W porównaniu do poprzedniej części, jest znacznie więcej wątku związanego z czekającą bitwą, jednak wątek miłosny jest silny. W zasadzie jest go równie dużo co w tomie poprzednim, co sprawia trochę wrażenie, że 2 i 3 tom to romans z elementami fantasy, a nie fantasy z wątkiem miłosnym. Ja jednak całym...