Cudna rozrywka. Uśmiałam się przednio.

Cudna rozrywka. Uśmiałam się przednio.

Przecież to jest tragiczne. Aż bolą zęby od zaciskania czytając te głupoty. 5 sol i jedna okrutnie głupia i niezdarna ziemianka. Dla mnie nie do przejścia.

Przecież to jest tragiczne. Aż bolą zęby od zaciskania czytając te głupoty. 5 sol i jedna okrutnie głupia i niezdarna ziemianka. Dla mnie nie do przejścia.

Aaaaa! Super! Świetna książka :) ciekawa fabuła, fajnie wykreowani bohaterowie, śmieszna główna bohaterka pseudonim kamień ;) Lektura wypełniona świetnym humowem. Po ciężkim dniu fajnie było oderwać się od rzeczywistości i poczytać o nierealnym świecie gdzie żyją bogowie. Dawno się tak nie śmiałam. Polecam.

Aaaaa! Super! Świetna książka :) ciekawa fabuła, fajnie wykreowani bohaterowie, śmieszna główna bohaterka pseudonim kamień ;) Lektura wypełniona świetnym humowem. Po ciężkim dniu fajnie było oderwać się od rzeczywistości i poczytać o nierealnym świecie gdzie żyją bogowie. Dawno się tak nie śmiałam. Polecam.

Przyjemna w czytaniu i zabawna książka. Niestety można się trochę pogubić wśród 5 braci .

Przyjemna w czytaniu i zabawna książka. Niestety można się trochę pogubić wśród 5 braci .

Historia Willi miała być zabawna, w jakiś sposób lekka i zajmująca. Na początku taka właśnie była.
Wprowadzenie było bardzo ciekawe.
Intrygował mnie świat Sol, który wydawał się być barwny i pociągający. Główna bohaterka irytowała mnie od samego początku, ale myślałam , że po czasie to minie. Było jednak tylko gorzej. Ze strony na stronę miałam ochotę rzucić książką i już do niej nie wracać.
Sami bohaterowie, (skupię się teraz na braciach Abklętych) których los łączy się z losem Willi byli z charakteru nijacy, bez wyrazu, tacy sami. Często miałam problem żeby w jakiś sposób ich rozróżnić. Żaden bohater nie zjednał sobie mojej sympatii, jeśli już to zanudził. Oprócz tego
bieg wydarzeń po czasie wydawał mi się po prostu lekko przypadkowy, mało rozwinięty, nużący. Gdybym się trochę wysiliła może znalazłabym kilka malutkich plusów tej historii, ale myśle, że nie zmieni to mojej opinii o niej.

To pierwsza przeczytana przeze mnie książka z tego gatunku. Wiem już, że raczej nie są to moje klimaty, ale nie chce skreślać innych pozycji przez jedną powieść. Może kiedyś przyjdzie mi jeszcze zetknąć się z tym gatunkiem, ale tej książce stanowczo mówię „nie”.

Historia Willi miała być zabawna, w jakiś sposób lekka i zajmująca. Na początku taka właśnie była.
Wprowadzenie było bardzo ciekawe.
Intrygował mnie świat Sol, który wydawał się być barwny i pociągający. Główna bohaterka irytowała mnie od samego początku, ale myślałam , że po czasie to minie. Było jednak tylko gorzej. Ze strony na stronę miałam ochotę rzucić książką i już...

Sposób bycia Willy i jej wewnętrzne myśli to złoto. Humor tej książki jest tym czego mi było trzeba.

Sposób bycia Willy i jej wewnętrzne myśli to złoto. Humor tej książki jest tym czego mi było trzeba.

Od razu trzeba podkreślić, iż nie jest to literatura wymagająca jakiegokolwiek wysiłku intelektualnego i nie należy się tego po tej serii spodziewać.
Natomiast akcja jest zabawna, wartka, miejscami nieco monotematyczna, ale nadrabiają to różnego rodzaju gagi. Monologi wewnętrzne głównej bohaterki wydają się naturalne i choć lekko przerysowane - nie są kiczowate.
Ciekawie zbudowany świat co kilka stron zaskakuje nas czymś nowym.
Jedynie piątka naszych głównym bohaterów pozostawia sporo do życzenia. Na chwilę obecną mógłby być tylko jeden i książka niczego by nie straciła.

Od razu trzeba podkreślić, iż nie jest to literatura wymagająca jakiegokolwiek wysiłku intelektualnego i nie należy się tego po tej serii spodziewać.
Natomiast akcja jest zabawna, wartka, miejscami nieco monotematyczna, ale nadrabiają to różnego rodzaju gagi. Monologi wewnętrzne głównej bohaterki wydają się naturalne i choć lekko przerysowane - nie są kiczowate.
Ciekawie...

Ok wybrnęłam rozkręciła się po około 50stronach

Ok wybrnęłam rozkręciła się po około 50stronach

Klątwa Bogów. Oszustwo – Jaymin Eve i Jane Washington – już dawno się tak przy książce nie uśmiałam
„Klątwę Bogów. Oszustwo” złapałam do czytania w pochmurną niedzielę, dzień który sprawia, że człowiekowi nic się nie chce, nawet czytać. „Mesjasz Diuny”, którego miałam zaczętego dzień wcześniej, solidnie zmęczył mi mózg już po pierwszym rozdziale, więc tym razem chciałam coś lekkiego i szybkiego. A „Oszustwo” aż do mnie wołało z półki. I och, nie zawiodłam się!

Willa jest niezwykle niezdarną i pechową ziemianką w świecie, w którym ludzie są jak robaki. Rasą dominującą są niesamowici sol, istoty, które po śmierci mogą zostać bogami. Co roku z każdej wioski dwoje najlepszych ziemian zostaje wybranych do służby w Bożylesie – akademii dla najbardziej utalentowanych sol. Willa w swojej klątwie pecha zostaje tam wysłana. Co może pójść źle gdy zostanie przypisana na służbę do pięciu braci – najpotężnieszych w całej akademii z mocami odpowiadającymi ich przydomkom – Oszustwu, Perswazji, Uwodzeniu, Sile i Bólow?

Zacznijmy od razu od tego, że to nie jest literarura piękna, a zwyczajne guilty pleasure. To teraz jak już wiemy z jaką książką mamy do czynienia przejdźmy do moich wrażeń.

Zaraz na pierwszej stronie uderzył mnie prostacki i wulgarny język i w tym momencie myślałam, że chyba jednak nie przebrnę przez tą książkę, ale odsunęłam nieprzyjemne wrażenie na bok i czytałam dalej. Już po kilku następnych stronach dosłownie wyłam ze śmiechu. Fatum Willi sprawia, że potyka się na równej drodze i ściaga na siebie wszystkie niezbepieczeństwa, do tego nic nie umie zrobić, jest impulsywna, gadatliwa i wręcz naiwna a jednocześnie nie akceptuje niższej pozycji ludzi. Żyje dzięki swej przyjaciółce Emmy, która jest jej całkowitym przeciwieństwem. Język szybko przestaje razić, gdy zdamy sobie sprawę z tego, że stanowi on część postaci. Myśli głownej bohaterki są mocno przerysowane, ale dzięki temu jeszcze zabawniejsze. No i że to jest guilty pleasure, nie może zabraknąć niezwykle aktrakcyjnych, aroganckich i potężnych kolesi. Z trudem tłumionemu seksualnemu napięciu nie pomaga fakt, że dziewczyna niemal regularnie kończy w jakimś stopniu negliżu. (SPOILER! Aż serce peka jak zawieraja pakt, by traktować ją jak bratodziewczynę). Fabuła? No jest jakaś tam, ale odniosłam wrażenie, że tylko po to by coś napędzało relacje między naszą szóstką. Może w kolejnych częściach się bardziej rozwinie, choć już czytając pierwszą część umysł mi podsuwał w którą stronę zmierza ta historia, za kilka tomów zobaczę czy miałam rację. I choć w jakimś tam stopniu jestem w stanie przewidzieć wydarzenia ani trochę mi to nie przeszkadza.

„Klątwa Bogów. Oszustwo” dostarczyła mi masę śmiechu. Musiałam robić przerwy w czytaniu, by sie uspokoić i otrzeć łzy, a w tych kilku momentach, gdy musiałam odłożyć książkę, by zająć się domowymi obowiązkami uśmiech nie schodził mi z twarzy – to jest nawet lepsza powieść niż liczyłam na ponury i smętny dzień. Od razu może też zaznaczę, że nie każdy może sie przy niej tak ubawić, zależy od typu humoru, ale mnie śmieszy niezdarność bohaterki (pewnie przez to, że też jestem niezdarą, choć nie aż tak!) i jej reakcja na braci. A o tym jak bardzo mi sie podobała niech świadczy fakt, że pochłonęłam ją w jeden dzeń pomimo dzieci w domu!

Moja ocena 10/10 – za radość, którą mi sprawiła.

Po więcej recenzji zapraszam na mojeg bloga napolcerenaty.pl

Klątwa Bogów. Oszustwo – Jaymin Eve i Jane Washington – już dawno się tak przy książce nie uśmiałam
„Klątwę Bogów. Oszustwo” złapałam do czytania w pochmurną niedzielę, dzień który sprawia, że człowiekowi nic się nie chce, nawet czytać. „Mesjasz Diuny”, którego miałam zaczętego dzień wcześniej, solidnie zmęczył mi mózg już po pierwszym rozdziale, więc tym razem chciałam coś...

Dawno się tak nie uśmiałam :D

Dawno się tak nie uśmiałam :D