Nie pamiętam, żeby jakakolwiek książka zirytowała mnie tak bardzo, że miałam ochotę rzucić Kindlem na etapie 80%, czyli kiedy zwykle zaczyna się podejście do finału. Spowodowało to siłą rzeczy, że wszystkie te wstrząsające i wzruszające wydarzenia miałam już gdzieś, czekałam, aż to się wszystko skończy i w zasadzie nie obchodziło mnie, co się stanie z protagonistką (choć trochę jeszcze współodczuwałam z wampirycznym emoboyem).
Książka jest bardzo długa i to głównie dlatego, że jest niemożliwie przegadana. Tłumaczy nam się wszystkie motywacje jak krowie na rowie, jakby autorka nie wierzyła w swoją własną ekspozycję (która moim zdaniem jest bardziej niż przyzwoita). Protagonistka ma cały czas te same refleksje, które non stop mieli, jeszcze nierzadko tymi samymi słowami, para ciągle roztrząsa te same kwestie, więc też siłą rzeczy muszą się powtarzać. Smarowanie tylu stron tego samego wygląda mi na celowe przeciąganie struny i rozwlekanie fabuły. Miało to najpewniej podkręcić napięcie między bohaterami, bo to taka zakazana miłość (och, jakie to wszystko zakazane) i tak dalej, ale na mnie zadziałało zupełnie odwrotnie. Zwłaszcza że tych podejść do sceny penetracji było tyle, że nawet jak protagoniści się w końcu rozebrali, to spodziewałam się już, że jeszcze im coś jednak przeszkodzi (nawet pomimo tego, że wszystkie książki tego cyklu mają zbliżony rytm: pierwszy pocałunek w okolicach 50%, seks w okolicach 80%).
Niemniej doceniam, że nareszcie więcej było gry wstępnej, bo walor edukacyjny też jest ważny, ale po tym całym gadaniu spodziewałam się jednak, że rozbudzenie erotyczne bohaterki będzie bardziej spektakularne. Zwłaszcza że ugryzienie przez wampira jako metafora seksu to motyw dobrze rozpoznany, a wampiry z seksualnością są w ogóle ściśle związane.
Książka jest też chyba najbardziej sentymentalna z cyklu, no ale emowampir zobowiązuje.

Nie pamiętam, żeby jakakolwiek książka zirytowała mnie tak bardzo, że miałam ochotę rzucić Kindlem na etapie 80%, czyli kiedy zwykle zaczyna się podejście do finału. Spowodowało to siłą rzeczy, że wszystkie te wstrząsające i wzruszające wydarzenia miałam już gdzieś, czekałam, aż to się wszystko skończy i w zasadzie nie obchodziło mnie, co się stanie z protagonistką (choć...