Mam strasznie mieszane uczucia po przeczytaniu " Adepta" Adama Przechrzty.
Z jednej strony doceniam naprawdę fajny i ciekawy pomysł połączenia historii z fantastyką, z drugiej mam nieodparte wrażenie,że autor chyba nie do końca udźwignął temat. Książka ma w zasadzie wszystko czym powinna charakteryzować się naprawdę dobra fantastyka( alchemia, magia,demony, tajne zaklęcia i jeszcze tajniejsze organizacje a wszystko to osadzone w realiach przedwojennej Warszawy) i początek istotnie zapowiadał się niezwykle obiecująco. Niestety im dalej w las ,tym bardziej zaczęły powielać się schematy,napięcie coraz bardziej spadało,fabuła momentami trzeszczała niemiłosiernie, autor nie potrafił mnie jakoś specjalnie zaskoczyć i sprawić, żeby moje początkowe zaciekawienie tylko się pogłębiało. Inną sprawą jest, że stworzeni przez Pana Adama bohaterowie( z jednym małym wyjątkiem) są zupełnie nijacy,ich postaci są nakreślone dość słabo, nie ma w nich życia, ciężko kogoś naprawdę polubić. Nie polubiłem również głównego bohatera, wyjątkowo miałkiego i irytującego buca,który zamiast wzbudzać sympatię, tylko mnie drażnił.
Mam nadzieję, że drugi tom będzie lepszy, bo jest pomysł, jest potencjał, tylko wykonanie jak na razie takie sobie.

Mam strasznie mieszane uczucia po przeczytaniu " Adepta" Adama Przechrzty.
Z jednej strony doceniam naprawdę fajny i ciekawy pomysł połączenia historii z fantastyką, z drugiej mam nieodparte wrażenie,że autor chyba nie do końca udźwignął temat. Książka ma w zasadzie wszystko czym powinna charakteryzować się naprawdę dobra fantastyka( alchemia, magia,demony, tajne zaklęcia i...