Niestety, często się zdarza, że kontynuacja nie dorównuje pierwszej części. Tak też jest i w tym przypadku. Niby coś się dzieje, niby barwnie i kolorowo, ale... trochę miłostek podstarzałej władczyni, nieco samotności - głównie zawinionej, polityka, ale jakoś w tle. Nie żałuję lektury, lecz w pamięci pozostaje pierwsza część.

Niestety, często się zdarza, że kontynuacja nie dorównuje pierwszej części. Tak też jest i w tym przypadku. Niby coś się dzieje, niby barwnie i kolorowo, ale... trochę miłostek podstarzałej władczyni, nieco samotności - głównie zawinionej, polityka, ale jakoś w tle. Nie żałuję lektury, lecz w pamięci pozostaje pierwsza część.

Z przykrością muszę stwierdzić, że 'Cesarzowa nocy' bardzo mnie rozczarowała i zmęczyła. Spodziewalam się pięknie opowiedzianej spójnej historii, ciekawych faktów z życia carycy, a otrzymałam urwane myśli i chaotyczne wspomnienia. Taka narracja kompletnie do mnie nie przemawia. Jedyny plus za piękną okładkę. Niestety, książkę odłożyłam w połowie...

Z przykrością muszę stwierdzić, że 'Cesarzowa nocy' bardzo mnie rozczarowała i zmęczyła. Spodziewalam się pięknie opowiedzianej spójnej historii, ciekawych faktów z życia carycy, a otrzymałam urwane myśli i chaotyczne wspomnienia. Taka narracja kompletnie do mnie nie przemawia. Jedyny plus za piękną okładkę. Niestety, książkę odłożyłam w połowie...

Kolejne spojrzenie na postać, która tak bardzo zapisała się w historii Polski jako ta, z którą niektórzy wiązali wielkie nadzieje, a zawiodła, zdradziła, przyczyniła się do klęski.
Zazwyczaj przedstawiana jest jako bezwzględna, okrutna, rozwiązła. Tu te cechy też są widoczne, ale poznajemy również przyczyny niektórych posunięć, zachowań Katarzyny Wielkiej. Intrygi, konwenanse, zwyczaje panujące na dworze, którym musiała stawić czoła. Zawiedzione nadzieje związane z małżeństwem.

Kolejne spojrzenie na postać, która tak bardzo zapisała się w historii Polski jako ta, z którą niektórzy wiązali wielkie nadzieje, a zawiodła, zdradziła, przyczyniła się do klęski.
Zazwyczaj przedstawiana jest jako bezwzględna, okrutna, rozwiązła. Tu te cechy też są widoczne, ale poznajemy również przyczyny niektórych posunięć, zachowań Katarzyny Wielkiej. Intrygi,...

Będę w mniejszości...jestem usatysfakcjonowana kontynuacją losów Katarzyny Wielkiej.
Pani Stachniak (moja polska Philippa Gregory),po raz kolejny, z wielkim kunsztem odsłoniła sylwetkę Carycy Katarzyny.

Będę w mniejszości...jestem usatysfakcjonowana kontynuacją losów Katarzyny Wielkiej.
Pani Stachniak (moja polska Philippa Gregory),po raz kolejny, z wielkim kunsztem odsłoniła sylwetkę Carycy Katarzyny.

W pierwszym tomie o życiu cesarzowej i jej dojściu do władzy opowiadała zauszniczka Warwara. Tutaj to te same zdarzenia, tyle że z perspektywy samej Katarzyny Wielkiej. Plus zdarzenia i myśli, o których służka nie miała pojęcia. Powody, dla których podejmowała decyzje, skryte głęboko uczucia i emocje. W tym tomie Katarzyna nie musi już walczyć o władzę, tylko ją utrzymać i zadbać o taką sukcesję, jakiej by sobie życzyła.
Do tej pory jawiła mi się jako despotka i tyran, biorąca czynny udział w rozbiorze Polski, kochanka, która pożerała kochanków na śniadanie. Tu dostrzegłam kobietę zdeterminowaną, reformatorkę, dalekowzroczną, nieprzeciętnie inteligentną i błyskotliwą. Szkoda, że można to było wyczytać tylko między wierszami lub w epizodach, bo autorka w dużej części skupiła się na knowaniach, dworskich intrygach i łóżkowych schadzkach z faworytami. I na wnukach, bo dziećmi Katarzyna była rozczarowana.

Dla mnie drugi tom trochę słabszy niż pierwszy. Trudniej się też czytało ze względu na konstrukcję powieści. Książka obejmuje ostatnie 2 dni życia Katarzyny, dokładnie jej ostatnie chwile. Zanim znajdzie się w dosłownym łożu śmierci, umierająca cesarzowa leży sparaliżowana, samotnie, na podłodze w toalecie ( fakt),znikąd pomocy, wie, że umiera. Cały czas cierpi i czeka na ratunek, który długo nie nadchodzi. I cierpi, boli ją, jest przerażona. I właśnie wtedy wspomina. Całe życie przebiega jej przez głowę. Trochę to niekomfortowe dla czytelnika i często powoduje chaos, a poza tym przykro się czyta o umierającym człowieku, o jego bólu, mękach, agoni.
A wspomnienia? Cesarzowa nie napomyka nawet o wielu wydarzeniach, o których wiem, że miały miejsce, a obraz siebie jaki kreśli jest chyba zbyt wyidealizowany. Z drugiej strony skoro narratorem jest ona sama i to na łożu śmierci, to nic dziwnego, każdy przecież sam o sobie dobrze myśli, wiele potrafi sobie wytłumaczyć i się samousprawiedliwić.
Pierwszy tom polecam, drugi trochę mniej.

W pierwszym tomie o życiu cesarzowej i jej dojściu do władzy opowiadała zauszniczka Warwara. Tutaj to te same zdarzenia, tyle że z perspektywy samej Katarzyny Wielkiej. Plus zdarzenia i myśli, o których służka nie miała pojęcia. Powody, dla których podejmowała decyzje, skryte głęboko uczucia i emocje. W tym tomie Katarzyna nie musi już walczyć o władzę, tylko ją utrzymać i...

Nie przemówiła do mnie ta książka. Lubię powieści historyczne i temat Katarzyny Wielkiej nie jest mi obcy, ale ta histora mnie nie powaliła. Ciężko mi było doczytać do końca.

Nie przemówiła do mnie ta książka. Lubię powieści historyczne i temat Katarzyny Wielkiej nie jest mi obcy, ale ta histora mnie nie powaliła. Ciężko mi było doczytać do końca.

Po ten drugi tom powieści o Katarzynie Wielkiej sięgnęłam pod wpływem oczywiście pierwszego. Czułam niedosyt, chciałam kontynuacji. Nie zawiodłam się. Barwna, pełna emocji, nostalgii i dramatyzmu opowieść przeniosła mnie do osiemnastowiecznej Rosji pod rządami Carycy. Tej Carycy! Znienawidzonej przez Polaków, uwielbianej przez Rosjan. Złoty wiek imperium rosyjskiego, a na jego czele twarda kobieta, wiedząca czego chce, ale też pełna uczuć, wrażliwa. Bardzo serdecznie polecam!

Po ten drugi tom powieści o Katarzynie Wielkiej sięgnęłam pod wpływem oczywiście pierwszego. Czułam niedosyt, chciałam kontynuacji. Nie zawiodłam się. Barwna, pełna emocji, nostalgii i dramatyzmu opowieść przeniosła mnie do osiemnastowiecznej Rosji pod rządami Carycy. Tej Carycy! Znienawidzonej przez Polaków, uwielbianej przez Rosjan. Złoty wiek imperium rosyjskiego, a na...

Męcząca Książka. Dziwnie się zaczyna. Nie wciąga raczej ciągnie się fabuła. Szokoda bo historia naprawdę ciekawa.

Męcząca Książka. Dziwnie się zaczyna. Nie wciąga raczej ciągnie się fabuła. Szokoda bo historia naprawdę ciekawa.

Niestety, po pierwszej części, którą pochłonęłam z ciekawością i pełna emocji, druga kompletnie mnie rozczarowała. Po raz pierwszy od dawna nie chciałam nawet doczytać do końca. Szkoda.

Niestety, po pierwszej części, którą pochłonęłam z ciekawością i pełna emocji, druga kompletnie mnie rozczarowała. Po raz pierwszy od dawna nie chciałam nawet doczytać do końca. Szkoda.

Słaba pozycja, szło mi topornie. Za dużo opisów, przemyśleń - do znudzenia

Słaba pozycja, szło mi topornie. Za dużo opisów, przemyśleń - do znudzenia