„Mały Książę zwykł mawiać, iż jeśli chcesz sprawdzić, czy coś jest twoje, powinieneś puścić to wolno. Wróci, o ile naprawdę należy do ciebie”.

Życie pisze dla nas przedziwne scenariusze — jednak tylko my możemy mieć wpływ na bieg kolejnych wydarzeń, bo to nasze decyzje, złe bądź dobre są odzwierciedleniem naszego losu. Czasem jedno spontaniczne posunięcie zupełnie odmienia dotychczasowe życie, stawiając przed nami nowe wyzwania, doświadczając w pozytywny lub negatywny sposób, a jednak każdy z nas ma szansę skubnąć dla siebie większy kawałek nieba…

Iga i Wiktor są z zupełnie różnych światów, jakby z dwóch przeciwstawnych biegunów, a jednak łączą ich bolesne doświadczenia, pewien smutek, który noszą w swoich poranionych sercach...

Iga wychowywała się w patologicznej rodzinie — jej wspomnienia z dzieciństwa to, ojciec alkoholik oraz bezbronna matka, która umarła zbyt wcześnie, bezwiednie skazując dziewczynę na ból i tęsknotę. Dzieciństwo Igi to pasmo cierpienia i braku poczucia bezpieczeństwa — bardzo szybko musiała zadbać nie tylko o własny byt, ale także o los lekkomyślnego i beztroskiego ojca. Jako dorosła kobieta żyje bardzo skromnie, ciężko pracuje, aby zapewnić sobie minimum stabilizacji. Igę nieustannie dręczą demony z przeszłości, ciągle boi się kontaktu z ojcem, który za każdym razem dostarcza jej kolejnych zmartwień — wstydu i stałych upokorzeń. Jedyną podporą jest jej przyjaciółka, która nigdy nie odmawia jej pomocy — zapewnia schronienie, jednocześnie dając Idze ogromne wsparcie duchowe.

Wiktor wychowywał się w dobrobycie, w dzieciństwie był otoczony opieką przez troskliwych i kochających rodziców — jako dorosły mężczyzna prowadzi własną restaurację. Jego sytuacja finansowa jest stabilna, a jednak boryka się z wielkim bólem, nieporadnie wychowując nastoletniego syna. Jego życiową partnerką jest Natalia, kobieta z klasą, żądna sukcesu i dobrobytu, szaleńczo zakochana w Wiktorze, akceptowana przez jego rodziców, nietolerowana przez syna — marzy o szybkim ślubie, aby mieć pewność, że nikt nie odbierze jej Wiktora. Niemniej jednak na drodze do jej szczęścia staje Iga — tylko czy tak skromna i niewierząca w siebie kobieta zdoła zwrócić uwagę Wiktora? I czy możliwy jest trwały związek prostolinijnej i pokiereszowanej przez życie kobiety, z przystojnym i dobrze sytuowanym mężczyzną, czy ta historia może skończyć się niczym bajka o Kopciuszku?

Autorce udało się pod płaszczykiem lekkości i trywialności tej historii przemycić istotne problemy zwyczajnych ludzi, którzy każdego dnia zmagają się z poważnymi problemami natury egzystencjalnej i wychowawczej. Krystyna Mirek zwraca uwagę czytelników na niebłahe kwestie i robi to bez nadmiernego patosu, w subtelny sposób poruszając najwrażliwsze struny czytelnika. W tej historii nie tylko Iga i Wiktor mają przyciągać uwagę odbiorcy, ważni są też pozostali bohaterowie, bardzo prawdziwi, z krwi i kości, tacy, którzy żyją dookoła nas i których los zupełnie nie oszczędza, dodając im kolejnych zmartwień. Pojawia się też zagubiony, ale nad wiek rozwinięty nastolatek, który swoim zachowaniem dostarcza wielu problemów nie tylko ojcu, ale i kolejnym gosposiom oraz partnerkom życiowym Wiktora, nieświadomie wyrządzając krzywdę przy okazji sobie.

Krystyna Mirek z pełnym wdziękiem i wyczuciem utkała wyjątkowo emocjonalną, wciągającą i błyskotliwą opowieść, o szalenie pozytywnym i zwiewnym klimacie — mimo tego, że ukazuje w niej nie tylko tę różową stronę życia. Sięgając po tę książkę, myślałam, że będzie to wyłącznie powieść o miłości, zwyczajny romans z elementami obyczajowymi, jakich wiele na rynku wydawniczym. Tymczasem „Większy kawałek nieba” to intrygująca, chwytająca za serce i absolutnie pogodna opowieść nie tylko o odcieniach miłości, ale także o przyjaźni, marzeniach i potrzebie bliskości, to historia z bogatym i głębokim tłem obyczajowym, ukazującym różnorakie aspekty zwyczajnego życia. Lektura niniejszej książki skłoniła mnie do wielu refleksji, niejednokrotnie wzruszyła, ale ostatecznie pozostawiała w pozytywnym nastroju i pozwoliła zaprzyjaźnić się z jej sympatycznymi bohaterami — niecierpliwie czekam na kontynuację, jestem bardzo ciekawa, jak potoczą się ich dalsze losy.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Krystyny Mirek, zaliczam je do bardzo udanych, podoba mi się styl, narracja i sposób ukazania codzienności, z pewnością nadrobię zaległości i poznam wcześniejszą twórczość autorki. Odnoszę wrażenie, że Krystyna Mirek jest dobrą i wrażliwą obserwatorką, dlatego potrafi w nieprzeciętny i bardzo subtelny sposób ukazać otaczającą nas rzeczywistość.

Moja ocena: 7,5/10
___________________________________________________________________
http://nieterazwlasnieczytam.blogspot.com/2016/05/wiekszy-kawaek-nieba-krystyna-mirek.html

„Mały Książę zwykł mawiać, iż jeśli chcesz sprawdzić, czy coś jest twoje, powinieneś puścić to wolno. Wróci, o ile naprawdę należy do ciebie”.

Życie pisze dla nas przedziwne scenariusze — jednak tylko my możemy mieć wpływ na bieg kolejnych wydarzeń, bo to nasze decyzje, złe bądź dobre są odzwierciedleniem naszego losu. Czasem jedno spontaniczne posunięcie zupełnie...