Mimo wielu negatywnych opinii, jakie widnieją na tej stronie, dla mnie ta książka jest arcydziełem. Bohater niezwykły, bo gronostaj o wdzięcznym imieniu Maks przedstawia 12 miesięcy swojego ciężkiego życia drapieżnika. Każdy rozdział to kolejny miesiąc. Autor nie szczędzi ponurych, (użyję tego słowa), obrzydzających niekiedy opisów efektów polowań czy otaczającego Maksa świata. Używa słów, których zapewne użyłby prosty, wyczerpany gronostaj. Są one jednak tak doskonale, wg mnie, dobrane, że rzeczywiście można powiedzieć w przypadku tej książki, że widzi się przedstawiony świat oczami bohatera. Najbardziej uraczyły mnie polowania prowadzone dzień w dzień przez Maksa. Uważam, że autor wybrał niezwykle ciekawy punkt widzenia. Gdy kończyłam tę lekturę, bardzo żałowałam, że nie ma jej kontynuacji lub że po prostu jest tak krótka, albowiem przeczytanie jej zajęło kilka godzin. Nieco makabryczne rysunki autorstwa Oscara Grillo pozwalają przybliżyć nam realia życia w lesie i związanych z tym trudów, zwłaszcza jeśli się jest jednym z niżej postawionych członków Gangu Drapieżców, powszechnie znanej i nielubianej grupy w okolicy.

Jedyne, co może irytować, to niezbyt wyszukane dialogi, niekiedy opierające się wyłącznie na sylabach, czy pojedynczych słowach, ale da się jakoś przez to przebrnąć.

Książkę polecam zatem miłośnikom gatunku bohatera, leśnych drapieżców, którym doskwiera brak dość szczegółowych opisów łowów w książkach, a także tym, którzy chcą pochłonąć w jeden wieczór mały zwierzęcy horror. Zdecydowane nie dla dzieci. Czarny humor dla niewybrednych wybrańców. Gorąco polecam.

Mimo wielu negatywnych opinii, jakie widnieją na tej stronie, dla mnie ta książka jest arcydziełem. Bohater niezwykły, bo gronostaj o wdzięcznym imieniu Maks przedstawia 12 miesięcy swojego ciężkiego życia drapieżnika. Każdy rozdział to kolejny miesiąc. Autor nie szczędzi ponurych, (użyję tego słowa), obrzydzających niekiedy opisów efektów polowań czy otaczającego Maksa...