„Kot, który czytał wspak” to ponoć największy hit od czasu Agaty Christie. „Kot, który czytał wspak” to ponoć kryminał. „Kot, który czytał wspak” to z całą pewnością bardzo sympatyczna książka na leniwy, wakacyjny dzień.

Od razu na wstępie zaznaczam – nie miałam przyjemności zapoznać się z twórczością wspomnianej Pani Christie, jednakże z tego co mi wiadomo, pisała ona kryminały, a nie historie o kotach – dlatego porównanie książki pani Braun do twórczości pani Christie budzi moje poważne wątpliwości. Podobnie jak nazwanie tej książki kryminałem. „Kot, który czytał wspak” to bardzo sympatyczna historia, w której najgłówniejszą, dominującą postacią jest pewien Kot, Kao K’o-Kung, a wątek kryminalny rozgrywa się niejako w tle. Momentami miałam wrażenie, że zagadka została użyta tylko i wyłącznie dlatego, że Autorka uznała, że historia kota sama w sobie byłaby po prostu nudna – a tak wszystko jest na swoim miejscu: mamy zagadkę, a w jej rozwiązaniu dużą rolę odgrywa Kot – a więc kot musi być.

Generalnie, nie jest to literatura najwyższych lotów: zagadka jest dość prosta, a postacie ( oczywiście poza Kotem) płytkie i mało skomplikowane. Jednakże ta historia ma w sobie Coś – coś, co wciąga, trzyma i nie pozwala się oderwać. I za to Coś daję 3 gwiazdki i sięgam po kolejną część.

„Kot, który czytał wspak” to ponoć największy hit od czasu Agaty Christie. „Kot, który czytał wspak” to ponoć kryminał. „Kot, który czytał wspak” to z całą pewnością bardzo sympatyczna książka na leniwy, wakacyjny dzień.

Od razu na wstępie zaznaczam – nie miałam przyjemności zapoznać się z twórczością wspomnianej Pani Christie, jednakże z tego co mi wiadomo, pisała ona...