Rzadko się zdarza, żebym nie mogła się doczekać kiedy skończy się książka. A tak było w tym przypadku. Autorkę naprawdę poniosła wyobraźnia. Jak uwielbiam Bridget, tak Olivii nie mogłam znieść. Książka jak dla mnie momentami naprawdę infantylna. I naprawdę przykro mi to pisać. Całość ratuje duża porcja czarnego humoru.

Rzadko się zdarza, żebym nie mogła się doczekać kiedy skończy się książka. A tak było w tym przypadku. Autorkę naprawdę poniosła wyobraźnia. Jak uwielbiam Bridget, tak Olivii nie mogłam znieść. Książka jak dla mnie momentami naprawdę infantylna. I naprawdę przykro mi to pisać. Całość ratuje duża porcja czarnego humoru.

Książka nadająca się na komediowy film. Szybko się czyta.

Książka nadająca się na komediowy film. Szybko się czyta.

Nie lubię Fielding. Nie odpowiada mi jej pisarstwo. Jej bohaterowie, ich świat, postrzeganie otoczenia. BJ mnie do siebie nie przekonała, ani w książce, ani w filmie. Nie umiałam dostrzec tam dowcipu i lekkości. Zawsze miałam wrażenie, że to ciężkostrawne danie polane zasmażką i okraszone słoniną.
Ale ponoć tutaj miało być inaczej.
I było.
Było bardzo różnie.
Moje pierwsze wrażenie? Bohaterka nie z pełna rozumu. To niezaprzeczalny fakt. Bywa zabawna w swoim szaleństwie, choć na dłuższą metę dla takiego upierdliwego, nie znającego uroków młodzieńczego życia, może być to nużące. I męczące. Dla mnie było przynajmniej początkowo. Nurzanie się w świecie Oliwii jej przemyśleniach, zachowaniach, przekonaniu o swojej wyjątkowości.
Bohaterka żyje w swoim prywatnym świecie ułudy i szaleństwa. Sprawia wrażenie zadowolonej, choć nie docenianej. Wiecznie z poczuciem, że wie więcej niż inni, a nie ma jak innych do tego przekonać. Skryta w swojej wyobraźni. A potem nagle BUM, i staje na czele gigantycznej akcji ratunkowej. Niczym bohater niejednego filmu ratuje życie, ochrania, ocala, jak dobry duch, opatrzność i ostatni ratunek, pojawia się i nie zważając na własne obrażenia, ratuje i ratuje i ratuje. To wszystko daje znakomitą pożywkę do rozwoju jej wyobraźni. A to dopiero wstęp do narkotyków, porwań, szalonych pomysłów i pływających głów, szpiegowskich sprzętów i ratowania świata i jego bohaterów. Do tego wszystkiego miłość. On – być może jedyny, który jest w stanie utemperować odrobię tę wyobraźnię. Romans jest, HEA też. Nadzieja na „długo i szczęśliwie” raczej „szaleńczo i szczęśliwie”, ale jest.
Jak dla mnie za dużo w książce jest samej Oliwi. Kamera nie opuszcza jej nawet na moment, jak nie wisi na jej ramieniu, to jest skierowana na jej buty, oczy, włosy czy bagaż. I nawet rozumiem zabieg. I pewnie wcale nie narzekałabym, gdyby nie fakt, że czytałam i nadal zastanawiałam się czemu ja to czytam? Co jest w tej książce takiego, że przekładam kartki i śledzę kolejne słowa.
Książkę zapamiętam, choćby przez kontrast do BJ, która nadal wprawia mnie w długotrwałe drżenie emocjonalne i intelektualne. Ta mnie bawiła. A dokładnie zaczęła mnie bawić w momencie gdy nabrałam do niej dystansu. Gdy odłożyłam rozsądek i logikę na bok, i pogrążyłam się w obłędzie wyobraźni bohaterki.
Ogólnie cała historia dla totalnego odprężenia. Do zapomnienia o problemach i zadowolenia czerpanego z radości bohaterki, jej przygód i wyobraźni. Lektura lekka i niezobowiązująca. Wakacyjna. Do polecenia, ale ostrożnie, bo nadal twierdzę, że trzeba mieć na nią nastrój

Nie lubię Fielding. Nie odpowiada mi jej pisarstwo. Jej bohaterowie, ich świat, postrzeganie otoczenia. BJ mnie do siebie nie przekonała, ani w książce, ani w filmie. Nie umiałam dostrzec tam dowcipu i lekkości. Zawsze miałam wrażenie, że to ciężkostrawne danie polane zasmażką i okraszone słoniną.
Ale ponoć tutaj miało być inaczej.
I było.
Było bardzo różnie.
Moje pierwsze...

Szczerze mówiąc, miałam wrażenie, że czytam taki zamiennik "Pamiętnika księżniczki", tylko że dla pań około trzydziestki. Książka bardzo naiwna, skupiona wokół przewidywalnego wątku romansowego z mnóstwem odniesień do współczesnej kultury popularnej.
Może lepiej by było, gdyby Helen Fielding pozostała przy kultowej i niezapomnianej Bridget Jones...

Szczerze mówiąc, miałam wrażenie, że czytam taki zamiennik "Pamiętnika księżniczki", tylko że dla pań około trzydziestki. Książka bardzo naiwna, skupiona wokół przewidywalnego wątku romansowego z mnóstwem odniesień do współczesnej kultury popularnej.
Może lepiej by było, gdyby Helen Fielding pozostała przy kultowej i niezapomnianej Bridget Jones...

Powieść dla kobiet, zresztą seria nazywa się "literatura w szpilkach".
"Rozbuchana wyobraźnia Olivii Joules” to lekka, zabawna książka, zresztą w niektórych miejscach mocno się na głos uśmiałam i choć naprawdę bardzo dawno temu ją przeczytałam, to ten fakt dobrze pamiętam 🙂.
#RozbuchanawyobraźniaOliviiJoules, #dlakobiet, #kobiecaliteratura

Powieść dla kobiet, zresztą seria nazywa się "literatura w szpilkach".
"Rozbuchana wyobraźnia Olivii Joules” to lekka, zabawna książka, zresztą w niektórych miejscach mocno się na głos uśmiałam i choć naprawdę bardzo dawno temu ją przeczytałam, to ten fakt dobrze pamiętam 🙂.
#RozbuchanawyobraźniaOliviiJoules, #dlakobiet, #kobiecaliteratura

zabawna historia młodej dziennikarki z dużą wyobraźnią, która staje się faktem, polecam

zabawna historia młodej dziennikarki z dużą wyobraźnią, która staje się faktem, polecam

Z całą moją sympatią do Bridget, tutaj dotarłam jedynie do połowy. A to i tak sukces...

Z całą moją sympatią do Bridget, tutaj dotarłam jedynie do połowy. A to i tak sukces...

Naprawdę przeciętna książka. Momentami błagałam, aby jak najszybciej się skończyła.
Nie było ''super'' momentów.

Naprawdę przeciętna książka. Momentami błagałam, aby jak najszybciej się skończyła.
Nie było ''super'' momentów.

No cóż... książka lekka, łatwa i przyjemna , lecz nie da się ukryć iż jest to słabsza wersja Bridget.

No cóż... książka lekka, łatwa i przyjemna , lecz nie da się ukryć iż jest to słabsza wersja Bridget.

Zabawna i wkręcajaca. Świetna rozrywka na letnie popołudnie.

Zabawna i wkręcajaca. Świetna rozrywka na letnie popołudnie.