Była szansa na piękną historie, jednak rozwleczono ją na różne, nierówne wątki. Brakuje rytmu dobrej historii, dużo tutaj rozproszeń przez mało angażujące wydarzenia

Była szansa na piękną historie, jednak rozwleczono ją na różne, nierówne wątki. Brakuje rytmu dobrej historii, dużo tutaj rozproszeń przez mało angażujące wydarzenia

Książka wydawała się niepozorna. Trafiła do mnie z wymiany książkowej.
I pozostanie już w mojej biblioteczne.
Poruszająca opowieść o życiu i śmierci oraz o dorastaniu.
Książka chwyta za serce i przy każdym kolejnym rozdziale na przemian pojawiają się łzy i radość. Momentami sama śmiałam się z bohaterami, momentami płakałam.

Książka wydawała się niepozorna. Trafiła do mnie z wymiany książkowej.
I pozostanie już w mojej biblioteczne.
Poruszająca opowieść o życiu i śmierci oraz o dorastaniu.
Książka chwyta za serce i przy każdym kolejnym rozdziale na przemian pojawiają się łzy i radość. Momentami sama śmiałam się z bohaterami, momentami płakałam.

Piękna baśń dla dorosłych, która ukazuje, jak nierozerwalnie splecione są ze sobą życie i śmierć. Grabarz Juan Rodrigo ma dar rozmawiania ze zmarłymi i wyjawia ich tajemnice najbliższym, co przynosi różne efekty. Czytelnik poznaje historie osób pochowanych przez grabarza, w tym te najważniejsze dla niego samego - opowieści o jego żonie i córce. W powieści Petera Grandbois zmarli są częścią świata żywych, natura pełna jest tajemnych znaków, które potrafią odczytać jedynie ci najwrażliwsi oraz prowadzący wędrowne życie Cyganie. Tylko w literaturze krajów hiszpańskojęzycznych znajdujemy tak oszałamiające połączenie nostalgii i groteski, które pokazuje, że życie składa się z najrozmaitszych odcieni, a koniec jednego etapu może oznaczać początek innego. Polecam.

Piękna baśń dla dorosłych, która ukazuje, jak nierozerwalnie splecione są ze sobą życie i śmierć. Grabarz Juan Rodrigo ma dar rozmawiania ze zmarłymi i wyjawia ich tajemnice najbliższym, co przynosi różne efekty. Czytelnik poznaje historie osób pochowanych przez grabarza, w tym te najważniejsze dla niego samego - opowieści o jego żonie i córce. W powieści Petera Grandbois...

świetna, króciutka, powieść o życiu i śmierci, cudownie hiszpański klimat i ujmująco pokazana kultura oraz wierzenia/przesądy mieszkańców wsi, jak ich uprzedzenia czy lęki i miłostki, czytając miałam w głowie ciągle animację z 2014 roku, w reżyserii Jorge R. Gutierreza - "Księga życia" (nie mam pojęcia dlaczego, ale gdzieś tam w zakamarkach mojej głowy właśnie przemykała)

czytając "Grabarza" miałam wrażenie, że czytam jakąś magiczną powieść, wręcz "baśń", niesamowity klimat książki, to muszę przyznać, w sumie nigdy jeszcze czegoś takiego nie czytałam (dodatkowo czytając miałam wrażenie, że odkrywam jakąś tajemnicę)

książka czekała na mnie... 7 lat! cieszę się, że wreszcie się doczekała

świetna, króciutka, powieść o życiu i śmierci, cudownie hiszpański klimat i ujmująco pokazana kultura oraz wierzenia/przesądy mieszkańców wsi, jak ich uprzedzenia czy lęki i miłostki, czytając miałam w głowie ciągle animację z 2014 roku, w reżyserii Jorge R. Gutierreza - "Księga życia" (nie mam pojęcia dlaczego, ale gdzieś tam w zakamarkach mojej głowy właśnie...

W małym hiszpańskim miasteczku mieszka grabarz posiadający, jak wszyscy jego męscy członkowie, dar rozmawiania z duchami. Zmarli po śmierci opowiadają mu o swoim losie, a Juan Rodrigo przekazuje te opowieści ich bliskim. Pośród opowieści o zmarłych z miasteczka, o życiu miasteczka, poznajemy historię życia grabarz i jego córki.

"Czasem ktoś, kto zechce wysłuchać drugiej osoby, ma większą moc niż czary."

"śmierć uczy nasz, żeby pozwolić zmarłym odejść, ale też przypomina, że zmarli zawsze nam towarzyszą, nie tylko żyją w naszej pamięci, ale są też obecni w naszym codziennym życiu"

"Ona jest jedynym światełkiem w moim życiu. Bez jej siły byłbym nikim."

"W śmierci nie ma żadnej chwały. Nawet w śmierci podczas bitwy."

""Gdyby mój mąż choćby pomyślał o innej kobiecie, nie dałabym mu nigdy więcej"."Co ty mówisz, Susana, żadnego seksu? Por Dios, tego bym nie zniosła"."Żadnego gotowania, ty głupia!""

"Wiem, że miłość, jeśli w ogóle pojawia się w naszym życiu, przylatuje na skrzydłach ptaka, którego nie można wstrzymać, bez względu na to, jak bardzo staramy się go ściskać w rękach."

W małym hiszpańskim miasteczku mieszka grabarz posiadający, jak wszyscy jego męscy członkowie, dar rozmawiania z duchami. Zmarli po śmierci opowiadają mu o swoim losie, a Juan Rodrigo przekazuje te opowieści ich bliskim. Pośród opowieści o zmarłych z miasteczka, o życiu miasteczka, poznajemy historię życia grabarz i jego córki.

"Czasem ktoś, kto zechce wysłuchać drugiej...

Nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek wcześniej czytała taką książkę. Tak niesamowicie boleśnie nostalgiczną.
Choć krótka - zachwycająca, mimo to w zdecydowanie ciężkim i gorzkim klimacie, który niesie ze sobą taki nienazwany żal.
Przez powieść przewijają się ludzie, dusze, Cyganie, ptaki, miłości, rozczarowania i przede wszystkim niewypowiedziane słowa.
A jednak jakoś tak tego wszystkiego było za mało...
Godna polecenia, lecz nie dla każdego.

Trzeba też wspomnieć o cudownej okładcę, która zdecydowanie oddaje "ducha książki".
Ten ciężki klimat Hiszpanii aż powala na kolana.
Wciąż, gdy o tej powieści myślę, to mam przed oczami zachmurzone niebo, niespokojne morze, szargane wiatrem liście cmentarnych drzew oraz Esperanzę, idącą wzdłuż klifu....

Nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek wcześniej czytała taką książkę. Tak niesamowicie boleśnie nostalgiczną.
Choć krótka - zachwycająca, mimo to w zdecydowanie ciężkim i gorzkim klimacie, który niesie ze sobą taki nienazwany żal.
Przez powieść przewijają się ludzie, dusze, Cyganie, ptaki, miłości, rozczarowania i przede wszystkim niewypowiedziane słowa.
A jednak jakoś...

Bardzo ładna, magicznie realistyczna proza. Niestety bardzo smutna, śmierć i śmierć i śmierć. Zazdrościmy grabarzowi, że może rozmawiać ze zmarłymi, także swoimi bliskimi, kto o czymś takim nie marzył.

Bardzo ładna, magicznie realistyczna proza. Niestety bardzo smutna, śmierć i śmierć i śmierć. Zazdrościmy grabarzowi, że może rozmawiać ze zmarłymi, także swoimi bliskimi, kto o czymś takim nie marzył.

www.czytajzfantazja.blogspot.com

Literatura należąca do nurtu realizmu magicznego nigdy jakoś specjalnie mnie nie ciekawiła. Wydaje mi się, że problemem był przede wszystkim fakt, że nie spotykałam takich książek zbyt często na swojej czytelniczej drodze, a jeśli już to zawsze przegrywały one z jakimś nieco bardziej przemawiającym do mnie gatunkiem. Przyznaję, że dopiero teraz kiedy w moje ręce wpadła książka Petera Grandboise’a Grabarz moje oczy otworzyły się na ten subtelny i piękny sposób opowiadania historii.

W pewnym małym hiszpańskim miasteczku mieszka grabarz Juan Rodrigo. Posiada on pewien dar, który przechodzi w jego rodzinie z pokolenia na pokolenie, jednak tylko w linii męskiej. Darem tym jest umiejętność słuchania i rozmawiania z duchami zmarłych. Tak więc jego zadanie nie ogranicza się tylko do wykopania grobu i zakopania go po pogrzebie. Często jest on spowiednikiem umarłych, przechowuje ich sekrety lub wysłuchuje ostatniej woli, by później móc przekazać rodzinie to co ich ukochany miał im do powiedzenia. Jednak czytelnicy poznają jedną z najważniejszych historii jakie kiedykolwiek przyjdzie Juanowi opowiedzieć, mianowicie opowieść o życiu jego córki, która zmarła tragicznie w młodym wieku.

Autor urzeka prostota i prostolinijnością. Jego styl doskonale trafia w czytelnicze serca ze względu na jasne ale przy tym subtelnie konstruowane zdania. Bohaterowie Grabarza są cudowni, przede wszystkim dzięki temu, że nie są niesamowicie naturalni. Tworzą barwną grupę mieszkańców małego miasteczka, gdzie jak wiadomo często sekretów jest więcej niż ludzi. Juan przeplata opowieść o swojej córce z innymi historiami, dzięki temu autorowi udaje się co jakiś czas wprowadzić świeżość i odciągnąć uwagę czytelnika od głównego wątku. Jest to ciekawy zabieg, gdyż oddaje leniwy acz plotkarski charakter małej miejscowości. Opowieść jest prowadzona w ciekawy sposób i nie sposób się nią znużyć, tym bardziej, że książka nie należy do zbyt obszernych.

Dodatkowym atutem powieści jest też fakt ukazania typowych ludzkich wad oraz komplikacji jakie wynikają w zwyczajnych związkach między ludzkich. Właśnie to tworzy największą magię książki Grabarz. I choć rzeczywiście powieść ta jest bardzo spokojna to daleko jej do monotonii. Dlatego też szczerze mogę polecić każdemu miłośnikowi głębszych doznań i wzruszeń jej lekturę. Z całą pewnością, od teraz nie będę już unikać realistyczno-magicznych książek, gdyż wiem, że potrafią być one szalenie wciągające i poruszające.

Na plus:
- ciekawa fabuła
- przepiękny styl narracji
- intrygujący bohaterowie
- magia przeplatana z realizmem
- cudowna atmosfera świata przedstawionego

Na minus:
- niektórym może nie przypaść do gustu spokojna narracja

www.czytajzfantazja.blogspot.com

Literatura należąca do nurtu realizmu magicznego nigdy jakoś specjalnie mnie nie ciekawiła. Wydaje mi się, że problemem był przede wszystkim fakt, że nie spotykałam takich książek zbyt często na swojej czytelniczej drodze, a jeśli już to zawsze przegrywały one z jakimś nieco bardziej przemawiającym do mnie gatunkiem. Przyznaję, że dopiero...

Kiedy wybieram książkę do czytania, sprawdzam jakiej narodowości jest autor. Bo narodowość i związane z nią stereotypy na temat temperamentu wiele mówią o tym, co będę czytać, na ogół się nie mylę. I tak właśnie było w przypadku "Grabarza", który jest czysto hiszpańską książką - pełną tkliwości i nostalgii, wypełnioną uczuciami, lokalną mitologią i mistycyzmem. Oryginalny pomysł na stworzenie postaci grabarza, który zwykle miło się ludziom nie kojarzy, umiejącym kontaktować się ze zmarłymi. Dla niego nikt nie odszedł, grabarz żyje wśród tych, którzy są i tych, którzy byli. Biedny człowiek, a jednak bogaty. Przyjemnie było poczytać.

Kiedy wybieram książkę do czytania, sprawdzam jakiej narodowości jest autor. Bo narodowość i związane z nią stereotypy na temat temperamentu wiele mówią o tym, co będę czytać, na ogół się nie mylę. I tak właśnie było w przypadku "Grabarza", który jest czysto hiszpańską książką - pełną tkliwości i nostalgii, wypełnioną uczuciami, lokalną mitologią i mistycyzmem. Oryginalny...

Przeniosła mnie w inny świat: taki nieznany i tajemniczy. Jedna z tych książek, które sprawiają, że zapominam gdzie jestem i przenoszę się tam, gdzie rozgrywają się wydarzenia.

Przeniosła mnie w inny świat: taki nieznany i tajemniczy. Jedna z tych książek, które sprawiają, że zapominam gdzie jestem i przenoszę się tam, gdzie rozgrywają się wydarzenia.