kolejna część o antykach i problemach starzejących się miasteczek, ale mamy tu szeroko zakrojoną akcję agenta do zadań zamiejscowych, brawurowy i genialny warsztatem opis wystawiania monodramy oraz psie zaprzęgi. bardzo wesoła..

Jeśli jakiś znawca literatury czyta tę serię, jestem bardzo ciekawa opinii o zastosowanych sposobach opowiadania o kolejnych występach Qwila, moim zdaniem sposób Autorki jest kunsztowny literacko i daje maksimum treści nie zanudzając czytelnika męczącymi monologami czy opisami, w wielu powieściach przydało by się zastosować ten sposób.

kolejna część o antykach i problemach starzejących się miasteczek, ale mamy tu szeroko zakrojoną akcję agenta do zadań zamiejscowych, brawurowy i genialny warsztatem opis wystawiania monodramy oraz psie zaprzęgi. bardzo wesoła..

Jeśli jakiś znawca literatury czyta tę serię, jestem bardzo ciekawa opinii o zastosowanych sposobach opowiadania o kolejnych występach Qwila, moim...

Cały cykl kryminalny to opowieść o cieszeniu się życiem. Mowa jest o zwyczajnym życiu. Qwill jak zwykle cieszy się z poznawania nowych ludzi, a szczególnie gdy są to osoby wyróżniające się czymś na tle przeciętnej masy i są w stanie pozytywnie zainspirować innych. W tym tomie zainteresował się 88 letnia babką swojego redaktora naczelnego, Euphonią, która na Florydzie rzekomo popełniła samobójstwo. Jak ustalił, była ona "tancerką, snobką, miała obsesję na punkcie zdrowego odżywiania i fioletowego koloru. Była też hojna, skąpa, elegancka, wyniosła, dowcipna, nieprzewidywalna, uprzejma i zadzierała nosa". Z reguły osoby takie uchodzą za dziwaków i nie są odbierane zbyt pozytywnie, u Qwilla jest inaczej. I właśnie przez to i Qwill jest postacią bez cienia wątpliwości interesującą i książki o nim również. Nasz bohater nie poszukuje osób typu matka Teresa, bo takie zdarzają sie pewnie raz na milion, wynajduje oryginały w pobliżu siebie. A w przypadku wspomnianej kobiety przeczucie nie myliło Qwilla, została ona zamordowana.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2020/01/lilian-jackson-braun-kot-ktory-myszkowa.html

Cały cykl kryminalny to opowieść o cieszeniu się życiem. Mowa jest o zwyczajnym życiu. Qwill jak zwykle cieszy się z poznawania nowych ludzi, a szczególnie gdy są to osoby wyróżniające się czymś na tle przeciętnej masy i są w stanie pozytywnie zainspirować innych. W tym tomie zainteresował się 88 letnia babką swojego redaktora naczelnego, Euphonią, która na Florydzie...

O, ta pozycja chyba jak na razie podobała mi się najbardziej, jeśli chodzi o sam wątek kryminalny. Dla równowagi niestety o samych kotach było chyba mniej, niż w poprzednich częściach, które na razie czytałam. Ogólnie jednak moja miłość do tej serii jest utrzymana i muszę się zabrać za kolejną część.

O, ta pozycja chyba jak na razie podobała mi się najbardziej, jeśli chodzi o sam wątek kryminalny. Dla równowagi niestety o samych kotach było chyba mniej, niż w poprzednich częściach, które na razie czytałam. Ogólnie jednak moja miłość do tej serii jest utrzymana i muszę się zabrać za kolejną część.

Po nastaniu pierwszych mrozów zwiastujących nadejście srogiej zimy, Qwilleran postanawia przeprowadzić się ze składu jabłek do eleganckiej rezydencji Gage’ów. Imponujących rozmiarów dom wybudowano z kamienia pod koniec dziewiętnastego wieku dla jednego z ówczesnych potentatów drzewnych i baronów węglowych. Choć majestatyczna posiadłość jest dużo większa od ośmiokątnego domu dziennikarza, Jim wierzy, że podczas spodziewanej śnieżycy zapewni mu dzięki położeniu w samym sercu Pickax lepszy kontakt ze światem. Nie bez znaczenia dla decyzji o wynajmie akurat tej posiadłości pozostawał również fakt, że na tyłach rezydencji, w zaadaptowanej na mieszkanie dawnej powozowni, mieszka bliska przyjaciółka Qwilla, Polly Duncan. Koko również jest zachwycony przeprowadzką. W ogromnym domu praktycznie nie ma mebli... poza pięćdziesięcioma szafami wnękowymi. Syjamczyk nareszcie może w pełni zrealizować swoją naturę poszukiwacza skarbów! Oczyma wyobraźni Qwill widzi już wszystkie przyjemne wieczory, jakie przyjdzie mu spędzić w zaciszu domowego ogniska. Jednak tę błogą wizję przepędza smutna wieść o samobójczej śmierci wiekowej właścicielki rezydencji. Koko, jakby przeczuwając, co się stało, zaczyna wywlekać z szaf przedmioty jednoznacznie kojarzące się z sędziwą, lecz niezwykle żywotną staruszką. Tak jakby wspominał właścicielkę rezydencji. A może Koko znów próbuje Qwillowi coś powiedzieć?!
Kot, który myszkował w szafach (1993) to piętnasta powieść cyklu opowiadającego o perypetiach Jima Qwillerana, którą bez cienia wątpliwości należy zaliczyć do lepszych jego pozycji. Fabuła książki opiera się na dwóch intrygach kryminalnych, pozornie niezależnych, które splatają się ze sobą w w zaskakującym finale. Jednak nie tylko wątki kryminalne stanowią atut powieści. Podobnie jak to miało miejsce w przypadku poprzednich książek, Lilian Jackson Braun powołuje na jej kartach do życia arcyciekawą i przezabawną galerię postaci. Ekscentryczna Euphonia Gage, pogodna Celia Robinson czy intrygująca hodowczyni psów, Nancy Fincher, to zaledwie kilku z wielu bohaterów, którzy nadają powieściowemu Pickax City tak charakterystyczny dla niego klimat. A ten jest wyjątkowy – pomimo mrozu jest tu ciepło, sympatycznie i przyjemnie familiarnie. I chyba właśnie dlatego tak miło było mi tu powrócić. Słowem, spotkanie z Lilian Jackson Braun uważam za bardzo udane i mam nadzieję, że w przeciągu kilku miesięcy uda mi się skończyć czytać całą serię. Jakby nie było, już jestem na półmetku. Teraz to już tylko z górki… ;)

Po nastaniu pierwszych mrozów zwiastujących nadejście srogiej zimy, Qwilleran postanawia przeprowadzić się ze składu jabłek do eleganckiej rezydencji Gage’ów. Imponujących rozmiarów dom wybudowano z kamienia pod koniec dziewiętnastego wieku dla jednego z ówczesnych potentatów drzewnych i baronów węglowych. Choć majestatyczna posiadłość jest dużo większa od ośmiokątnego domu...

Uwielbiam te koty!

Uwielbiam te koty!

Dzięki tej serii książek przekonałam się do powieści detektywistycznych. Doskonały klimat. Ciekawa postać głównego bohatera. Koci pierwiastek. Wartka akcja. Książka napisana lekko i z humorem.

Dzięki tej serii książek przekonałam się do powieści detektywistycznych. Doskonały klimat. Ciekawa postać głównego bohatera. Koci pierwiastek. Wartka akcja. Książka napisana lekko i z humorem.