Zamówiłam ją jeszcze przed premierą i czym prędzej zabrałam się do lektury. Nie oczekiwałam arcydzieła - chciałam przeczytać po prostu wciągającą książkę, która dałaby kilka godzin dobrej zabawy. Myślałam, że "Panika" będzie powieścią w stylu "Igrzysk Śmierci", to znaczy że spotkam się z okrutną, bezlitosną rywalizacją i desperacją, żeby przeżyć i wygrać. Co otrzymałam?

Pewnie z nudów widzieliście nieraz na yt jakieś wygłupy i dziwne 'zawody' nastolatków typu "wsadźmy sobie między pośladki petardy, zobaczymy co się stanie". Panika to nic innego jak takie bezsensowne rywalizacje, które wymyślają sobie znudzone życiem dzieciaki. Wsadźmy wszystkich do domu i go podpalmy. Puszczajmy na ulice ze związanymi oczami. Ten kto wygra zgarnie kasę. Wszystko organizuje minimum dwóch tajemniczych sędziów - to oni fundują uczestnikom nowe zadania. Paniki szukają policjanci, którzy mogliby z powodzeniem oskarżyć uczestników o kradzieże, naruszanie mienia i narażenie życia innych.

Moja lektura wyglądała tak. Pierwsze kilkanaście stron - ok, jest dziwnie, wyczuwam tani romans. Kilkadziesiąt stron - zaraz coś się stanie. Ponad sto - coś już powinno się dziać, prawda? Dwusetna - nooooo, może w końcu autorka czymś zaskoczy, błaaaaaagam. Koniec książki - uf, no w końcu, co za męczarnia.

W tej książce nie dzieję się kompletne nic. Żadnych emocji, żadnej zapierającej dech w piersi akcji, po prostu jakaś bezsensowna paplanina. A o czym? Tego też nie wiem. Ani to o przyjaźni, ani o miłości, ani o odwadze (ok, szacun za to, ze ktoś miał odwagę mieć bliskie spotkanie z tygrysami, ale tu może nie trzeba mieć odwagi - trzeba nie mieć mózgu), ani o rodzinnych problemach. Autorka niby miesza w małej ilości to wszystko i w efekcie otrzymujemy takie jedno wiele poplątanie NIC. "Panika" nie ma żadnego morału, żadnego sensu, nie zapewnia rozrywki, nic się w niej nie dzieje. Niektóre wątki są wymyślone jakby spontanicznie, autorka chce tylko czymś zapełnić strony.

Moja frustracja jest duża, głęboka jak ocean i przepraszam fanów, jeżeli uraziłam. Nie ujęli mnie ani płascy bohaterowie, ani fabuła, która nie jest owocem wielkiej kreatywności.Takie jest po prostu moje odczucie i naprawdę chciałabym zrozumieć, co ludzie widzą w "Panice". Jak dla mnie to jeden z największych zawodów czytelniczych ostatnich czasów.

Zamówiłam ją jeszcze przed premierą i czym prędzej zabrałam się do lektury. Nie oczekiwałam arcydzieła - chciałam przeczytać po prostu wciągającą książkę, która dałaby kilka godzin dobrej zabawy. Myślałam, że "Panika" będzie powieścią w stylu "Igrzysk Śmierci", to znaczy że spotkam się z okrutną, bezlitosną rywalizacją i desperacją, żeby przeżyć i wygrać. Co...