Fajnie napisane, krótkie opowiadania na pożegnanie z komisarzem Maciejewskim. Szczególnie miło się czyta teksty pozostałych autorów, przygody Zygi prowadzone są z duża znajomością całego oryginalnego cyklu o Maciejewskim, zarówno jeżeli chodzi o jego charakter słabości, jak i wydarzenia z poprzednich książek Wrońskiego. Szkoda, że to już koniec.

Fajnie napisane, krótkie opowiadania na pożegnanie z komisarzem Maciejewskim. Szczególnie miło się czyta teksty pozostałych autorów, przygody Zygi prowadzone są z duża znajomością całego oryginalnego cyklu o Maciejewskim, zarówno jeżeli chodzi o jego charakter słabości, jak i wydarzenia z poprzednich książek Wrońskiego. Szkoda, że to już koniec.

I skończyło sie. Żal i tęsknota, miło było tropić zbrodnie i intrygi z komisarzem Maciejewskim na ulicach strego Lublina, niezły myk z tym połączeniem sił 4 autorów. Trzeba będzie wrócić i od początku zacząć przygodę.

I skończyło sie. Żal i tęsknota, miło było tropić zbrodnie i intrygi z komisarzem Maciejewskim na ulicach strego Lublina, niezły myk z tym połączeniem sił 4 autorów. Trzeba będzie wrócić i od początku zacząć przygodę.

Całkiem ok

Całkiem ok

Rewelacja! Trzyma poziom. A forma krótkich opowiadań bardzo do mnie przemówiła. Zaproszeni koledzy pisarze też dają radę. Szkoda, że to już koniec Zygi, Olek dzielnie próbował przejmować pałeczkę. Duży plus za właściwe potraktowanie panów z PiS:). Pozdrawiam Pana Pisarza. I gratuluję warsztatu.

Rewelacja! Trzyma poziom. A forma krótkich opowiadań bardzo do mnie przemówiła. Zaproszeni koledzy pisarze też dają radę. Szkoda, że to już koniec Zygi, Olek dzielnie próbował przejmować pałeczkę. Duży plus za właściwe potraktowanie panów z PiS:). Pozdrawiam Pana Pisarza. I gratuluję warsztatu.

... I koniec...

... I koniec...

Kryminały to mój żywioł, a Zyga z miejsca został moim ulubionym bohaterem literackim. Świetnie mi się to czytało, strasznie go polubiłem, trafił w mój gust. To jest pierwsza książka której udało się mnie rozśmieszyć w jednym rozdziale lepiej niż w nie jednej komedii. Musiałem sobie zrobić przerwę od czytania żeby się wyśmiać 😅 Zyga Kozak, ale Olka też bardzo polubiłem. Książka super, mega trafiony prezent urodzinowy. Tyle że zacząłem od d*py strony, bo trafiłem na zwieńczenie historii 😅 Jednak to mnie tylko zmotywowało żeby przeczytać całą trylogię Pana Marcina Wrońskiego od początku.

Kryminały to mój żywioł, a Zyga z miejsca został moim ulubionym bohaterem literackim. Świetnie mi się to czytało, strasznie go polubiłem, trafił w mój gust. To jest pierwsza książka której udało się mnie rozśmieszyć w jednym rozdziale lepiej niż w nie jednej komedii. Musiałem sobie zrobić przerwę od czytania żeby się wyśmiać 😅 Zyga Kozak, ale Olka też bardzo polubiłem....

Moje pierwsze większe spotkanie z Maciejewskim, wcześniej z nim się spotkałem w powieści "Wszyscy słyszeli jej krzyk", gdzie nie był głównym bohaterem.
Mam wrażenie, że pierwsze opowiadanie jest najsłabsze, później czytało się lepiej. Opowiadania to właściwie dwóch Maciejewskich: ojciec i syn. Dzieli ich dużo czasy, w których żyją, ustrój, środowisko, po prostu gliny z innej gliny. Mimo to niektóre cechy pozostają niezmienne, no i obaj pracują w kryminalnej.

Moje pierwsze większe spotkanie z Maciejewskim, wcześniej z nim się spotkałem w powieści "Wszyscy słyszeli jej krzyk", gdzie nie był głównym bohaterem.
Mam wrażenie, że pierwsze opowiadanie jest najsłabsze, później czytało się lepiej. Opowiadania to właściwie dwóch Maciejewskich: ojciec i syn. Dzieli ich dużo czasy, w których żyją, ustrój, środowisko, po prostu gliny z...

Pilipiuk strasznie zaniża poziom opowiadań.... Żeby nie on to wrzuciłbym na 7*

Pilipiuk strasznie zaniża poziom opowiadań.... Żeby nie on to wrzuciłbym na 7*

Dotarłam do definitywnego końca serii….
Na otarcie łez dostaliśmy jeszcze fajne opowiadania o Maciejewskim
I można powiedzieć że to swoista perełeczka
Oprócz pana Wrońskiego udzielili się tutaj i Pilipiuk i Cwierlej 

Dotarłam do definitywnego końca serii….
Na otarcie łez dostaliśmy jeszcze fajne opowiadania o Maciejewskim
I można powiedzieć że to swoista perełeczka
Oprócz pana Wrońskiego udzielili się tutaj i Pilipiuk i Cwierlej 

Ostatnie już, dziesiąte, spotkanie z Zygą Maciejewskim. Jest ono swoistą podróżą w czasie, gdzie wehikuł wyobraźni autora przenosi nas raz w przód, raz w tył historii. Oprócz świetnego osadzenia w ówczesnych realiach, w tej części mamy możliwość również uczestniczyć w śledztwie syna Zygi - Olka, który idzie w ślady ojca i także zostaje stróżem prawa. Dostajemy jeszcze bonus w postaci krótkich form napisanych przez Ryszarda Ćwirleja, Roberta Ostaszewskiego i Andrzeja Pilipiuka - fajnie spojrzeć na Zygę okiem innych autorów.

Ostatnie już, dziesiąte, spotkanie z Zygą Maciejewskim. Jest ono swoistą podróżą w czasie, gdzie wehikuł wyobraźni autora przenosi nas raz w przód, raz w tył historii. Oprócz świetnego osadzenia w ówczesnych realiach, w tej części mamy możliwość również uczestniczyć w śledztwie syna Zygi - Olka, który idzie w ślady ojca i także zostaje stróżem prawa. Dostajemy jeszcze bonus...