Niewątpliwie książka z nietuzinkowym pomysłenm i długimi fragmentami świetnie się ją czytało. Zakończenie mnie jednak rozczarowało. W ogóle całość kupy się nie trzyma, logiki tutaj za grosz nie ma (i nie chodzi mi o logikę świata przedstawionego tylko samą konstrukcję fabularną, założenia przyjęte podczas pisania). Przez cały czas Kosik tworzy niedomówienia, tajemnice, zagadki by na końcu spuścić na to wszystko kurtynę milczenia dając w zamian jedynie źdźbło wiedzy o konstrukcji świata przedstawionego.

W którymś wywiadzie Kosik zapytany o to, jak pracuje nad powstaniem książki odparł, że nie tworzy konspektów i pisze od razu na podstawie ogólnych przemyśleń a szczegóły tworzy tak jak akurat mu przyjdą do głowy. I to niestety widać. Historia kupy się nie trzyma właśnie w założeniach, a zamiast tego autor serwuje nam długie i zbędne opisy techniczne rakiet, miast, czy samych projektów. Nie chcę w tym miejscu odnosić się do poszczególnych wad książki bo bym niechcący mógł zdradzić elementy fabuły ale takie rzeczy jak to skąd się wzięła mistyczna motywacja Her, na czym tak naprawdę polega zapętlenie świata pod względem czasu i przestrzeni (zero wyjaśnienia!), skąd się wzięły liny itd.

Ja rozumiem że syn i ojciec zamienili się w którymś momencie w przodka i potomka ale kiedy i gdzie to miało miejsce (zero wyjaśnienia!) nie ma o tym ani słowa. Tak jakby gdzieś po drodze była czarna dziura do której wpadł Jonathan ale z braku korekty Kosik zapomniał o niej napisać.

Im dłużej nad tym myślę tym bardziej czuję że Kosik mnie oszukał. Dał mi nadzieję na mega klimatyczną i oryginalną opowieść fiction science a dostałem jedynie pomysł nie zwieńczony mistycznym zakończeniem do czego historia przez cały czas zmierzała (wracam tutaj do kluczowej dla fabuły motywacji Her i determinizmu losów Murka). W tej sytuacji Kosik tuszuje brak pomysłu na zakończenie książki jednym zdaniem, że to wszystko to jednak był przypadek i Murk, cudowny dzieciak, prorok i zbawca ludzkości w końcu nie wie po co to robił, ale i tak jest szczęśliwy bo ma kobietę. Kobietę, która jest z nim, bo jak go zobaczyła to wiedziała że to on jest jej PRZEZNACZONY i później bezgranicznie wierzy każdemu zwariowanemu pomysłowi 15-latka nawet tym graniczącym z samobójstwem. I to jest książka dla dorosłych?

Niewątpliwie książka z nietuzinkowym pomysłenm i długimi fragmentami świetnie się ją czytało. Zakończenie mnie jednak rozczarowało. W ogóle całość kupy się nie trzyma, logiki tutaj za grosz nie ma (i nie chodzi mi o logikę świata przedstawionego tylko samą konstrukcję fabularną, założenia przyjęte podczas pisania). Przez cały czas Kosik tworzy niedomówienia, tajemnice,...