Odpoczywając od przyciężkiej lektury, wspierając wakacyjno letni nastrój żyłam czas jakiś jako członek Nocnego Patrolu. Członkiem Patrolu jestem już raz drugi i będę pewnie jeszcze nie jeden jak tylko wyjdą kolejne części.
Cóż tak rozbraja mnie w tej, zasadniczo prostej historii, jakich wiele. Historii utrzymania status quo między dobrem a złem. Po prostu się zakochałam, tak zwykle i dziecinnie. Zakochałam się w Antonie i jest to, zaraz po niejakim Wiedźminie Geraldzie, moja ulubiona postać. Czemu? A ja mam wiedzieć czemu, czy to miłość jest racjonalna, ja go po prostu rozumiem, rozumiem jego rozterki, jego zawody, walkę o miłość, głupotę, zaślepienie, nagłe olśnienia. Inny ten jest mi bliski bo dręczą go te same pytania, które mnie kiedyś dręczyły, a na które ja już znam odpowiedzi, a on biedny jeszcze nie.
Bliski jest mi także styl pisania Łukianienki. Wszystko jest takie nasze, swojskie. Brudne smutne miasta, paskudne bloki z dużej płyty - pamiątka po poprzednim systemie, z małymi mieszkankami, w których sufit mamy na wyciągnięcie ręki. Osiedla nowobogackich, ogrodzone płotami, do których dostępu broni ochrona. Małe knajpki, dzielnicowe mordownie, tanie i drogie restauracje, żarłodajnie. Wypady za miasto gdzie kawałek lasu i jeziorka okupują tysiące ludzi. Ludzi przygniecionych ciężarem codzienności, z niezmiennie smutnymi twarzami, oczami zapatrzonymi w jakiś nieokreślony punkt za oknem cuchnącego autobusu komunikacji miejskiej, w którym akurat dzisiaj kierowca, przez oszczędność zakładu, nie włączył klimatyzacji. Jak by tak zamienić w całej książce słowo "Moskwa" na "Katowice" nie było by żadnej różnicy. Może tylko takiej wieży widokowej Katowice nie mają, ale wielka akcja patroli w knajpie na ostatnim piętrze Altusa też by uszła.
Nie ma w tej książce angielskiego optymizmu, zapatrzenia w siebie, tego specyficznego "wszystko jest cool” i to jest miła odmiana. U nas nie jest „cool” w Rosji pewnie też nie. Trochę jak w tej anegdocie: Nigdy nie pytaj Polaka How are you?… Bo ci powie.

Odpoczywając od przyciężkiej lektury, wspierając wakacyjno letni nastrój żyłam czas jakiś jako członek Nocnego Patrolu. Członkiem Patrolu jestem już raz drugi i będę pewnie jeszcze nie jeden jak tylko wyjdą kolejne części.
Cóż tak rozbraja mnie w tej, zasadniczo prostej historii, jakich wiele. Historii utrzymania status quo między dobrem a złem. Po prostu się zakochałam, ...