Jeśli lubisz dowcipy o tamponach i onanizowaniu się w publicznych basenach - polubisz i to.
A daję aż 4 bo pewnie gdybym to przeczytał w wieku 11 lat (oczywiście schowany przed Rodzicami) byłbym pewnie zachwycony ;)

Akcja niestety nie za mądra, dialogi powtarzalne.

Jeśli lubisz dowcipy o tamponach i onanizowaniu się w publicznych basenach - polubisz i to.
A daję aż 4 bo pewnie gdybym to przeczytał w wieku 11 lat (oczywiście schowany przed Rodzicami) byłbym pewnie zachwycony ;)

Akcja niestety nie za mądra, dialogi powtarzalne.

Rush B сука! Ależ to jest pyszniutkie. Pamiętam, że czytałem tę książkę jakoś w połowie lat 2000 i wtedy kompletnie do mnie nie dotarła. Przeszła przez przełyk czytelniczy jak cienki barszcz i smakowała jak bezalkoholowa wódka. Do pewnych rzeczy trzeba dojrzeć. Jest się albo jak ogórek małosolny albo jak prawilny kiszony... bo inaczej jest się miękiszonem. Bo nie zna życia, kto nie służył w marynarce... gwiezdnej oczywiście.

No więc nie jest to lektura dla miękiszonów, których wrażliwe serduszka bledną ze strachu, gdy żołnierze klną, piją i uprawiają miłość, zgodnie z regulaminem albo wręcz przeciwnie.

Jako weteran wielu książek i cykli sajens-fikszyn, dostrzegam tutaj rewelacyjny pastisz military sf - z jajem, z puszczaniem oka do czytelnika, szorstki... i wulgarny. Taki jaki powinien być. Tak po rosyjsku od serca i z ułańską fantazją. Husaria kosmosu, która ma iść jutro do cywila... chociaż coś się czai w chmurach pyłu w obłoku Ooarta. Może po prostu trzeba mieć kompetencje gwiezdnego zabijaki by to czytać i rozumieć aluzje autora.

Więc zastanów się jak zaczniesz narzekać, by potem nie było płaczu jak dostaniesz kopa w tyłek na pożegnanie, wylatując przez luk w otwarty kosmos. Ama nos et vale!

Tak się bawi gwiezdna flota! Tak walczymy i kochamy!

Rush B сука! Ależ to jest pyszniutkie. Pamiętam, że czytałem tę książkę jakoś w połowie lat 2000 i wtedy kompletnie do mnie nie dotarła. Przeszła przez przełyk czytelniczy jak cienki barszcz i smakowała jak bezalkoholowa wódka. Do pewnych rzeczy trzeba dojrzeć. Jest się albo jak ogórek małosolny albo jak prawilny kiszony... bo inaczej jest się miękiszonem. Bo nie zna życia,...

Parafrazując starożytne przysłowie. Rosyjska literatura to nie książki, to stan umysłu. Właśnie to tu znajdziemy. Taka Drużyna A, Parszywa Dwunastka, Bękarty Wojny. Wszystko to podane w sosie zabawnym i twardym wręcz turpistycznym.. co do przebiegu samej akcji, no cóż bracia Strugaccy nauczyli mnie że w tym stanie literatury ważny jest klimat, tło, bohaterowie, narracja, pojedyncze epizody. Jakaś tam fabuła gdzieś w tle się nieśmiało pojawia, pewnie ma po prostu kaca po ich samogonie i nic jej się nie chce. Reasumuj pozycja godna polecenia, lecz nie dla amatorów, tutaj trzeba być smakoszem.

Parafrazując starożytne przysłowie. Rosyjska literatura to nie książki, to stan umysłu. Właśnie to tu znajdziemy. Taka Drużyna A, Parszywa Dwunastka, Bękarty Wojny. Wszystko to podane w sosie zabawnym i twardym wręcz turpistycznym.. co do przebiegu samej akcji, no cóż bracia Strugaccy nauczyli mnie że w tym stanie literatury ważny jest klimat, tło, bohaterowie, narracja,...

Zapowiada się naprawdę dobrze: z pieprznym jajem, kilkorgiem charakternych bohaterów "z przeszłością"... i na tym koniec. Akcja nie rozkręca się do samego końca, do tego brak jej większego sensu czy choćby jako takiej zwartości. Tu nic do niczego nie prowadzi, dowcipy z przaśnie prostych szybko stają się prostackie. Szkoda czasu.

Zapowiada się naprawdę dobrze: z pieprznym jajem, kilkorgiem charakternych bohaterów "z przeszłością"... i na tym koniec. Akcja nie rozkręca się do samego końca, do tego brak jej większego sensu czy choćby jako takiej zwartości. Tu nic do niczego nie prowadzi, dowcipy z przaśnie prostych szybko stają się prostackie. Szkoda czasu.

Cudowna książka! Wciągająca od pierwszego zdania, a kiedy się kończy, to człowiek jest bardzo zły i smutny, że to już. Fantastyczne postaci, świetne dialogi, komizm sytuacyjny i słowny, wszystko składa się na lekturę nie do zapomnienia.

Cudowna książka! Wciągająca od pierwszego zdania, a kiedy się kończy, to człowiek jest bardzo zły i smutny, że to już. Fantastyczne postaci, świetne dialogi, komizm sytuacyjny i słowny, wszystko składa się na lekturę nie do zapomnienia.

Szukasz książki, która nie zamęczy Cię poprawnością polityczną i dłużyznami? “Najlepsza Załoga Słonecznego”, stworzona przez Olega Diwowa jest dla Ciebie.

Pierwszy tom opowiada nam o Grupie F dowodzonej przez Olega Uspienskiego, zwanego Raszynem, twardego, ale uczciwego Rosjanina. Dość dokładnie poznajemy też najważniejszych członków jego załogi, ich charaktery oraz słabości, które widać tym wyraźniej, że każdy żołnierz Grupy F czuje przedsmak rozwiązania ich jednostki, na co kompletnie nie czują się przygotowani. Ci ludzie żyją w specyficznym środowisku i zbyt rzadko przebywają w normalnym społeczeństwie na Ziemi. Mają różnorakie problemy psychiczne, z których najmniejszym jest wcześniej wspomniany strach przed powrotem. Rodzi to wiele zabawnych (z punktu widzenia czytelnika) sytuacji.

Kiedy znamy już załogę i samego Raszyna, który jest tak samo barwną postacią jak jego podwładni, kończy się pierwszy tom i zaczyna drugi.

Poznajemy tu nieco dokładniej świat Słonecznego, w którym Ziemia wstrząsana jest problemami związanymi z głodem, gospodarką, chorobami, galaktycznymi piratami i czarnym rynkiem. W opisanym świecie nie panuje żaden znany nam system polityczny, ponieważ żaden z dotychczasowych się nie sprawdził. Autor stworzył tam ludowy kapitalizm. Ziemia została podzielona i zmieniona na przedsiębiorstwo holdingowe, które stworzyły pozostałe po zagładzie nuklearnej suwerenne państwa. Każdy człowiek otrzymał pakiet akcji i prawo głosu.

Moment, który obserwujemy, to zakończenie bratobójczej wojny z przesiedleńcami marsjańskimi, którym zachciało się walki o niepodległość spod ziemskiej kurateli. Wojna ta została wygrana przez flotę z niebieskiego globu, jednak sytuacja obróciła się przeciw żołnierzom – zostali uznani za niepotrzebnych, wręcz zagrażających i wplątani w intrygę mającą na celu wyeliminowanie ich z “gry” za wszelką cenę.

Więce na: https://przeczytana.com/2018/01/14/oleg-diwow-najlepsza-zaloga-slonecznego-recenzja/

Szukasz książki, która nie zamęczy Cię poprawnością polityczną i dłużyznami? “Najlepsza Załoga Słonecznego”, stworzona przez Olega Diwowa jest dla Ciebie.

Pierwszy tom opowiada nam o Grupie F dowodzonej przez Olega Uspienskiego, zwanego Raszynem, twardego, ale uczciwego Rosjanina. Dość dokładnie poznajemy też najważniejszych członków jego załogi, ich charaktery oraz...

Całkiem sympatyczna, zabawna lektura, bez wielowarstwowości i metafizycznych masek, szybka i łatwa w odbiorze. Fajna rozrywka na szybcika ;) Sięgam po drugą część.

Całkiem sympatyczna, zabawna lektura, bez wielowarstwowości i metafizycznych masek, szybka i łatwa w odbiorze. Fajna rozrywka na szybcika ;) Sięgam po drugą część.

To chyba miał być pastisz, ale tak nieumiejętnie napisany, że zorientowałam się dopiero koło 80 strony. MEH

To chyba miał być pastisz, ale tak nieumiejętnie napisany, że zorientowałam się dopiero koło 80 strony. MEH

Dobra rosyjska fantastyka. Dużo charakternych dialogów i ten specyficzny klimat... Polecam

Dobra rosyjska fantastyka. Dużo charakternych dialogów i ten specyficzny klimat... Polecam

Rany. Ja lubie rosyjska fantastyke I wychowalem sie na niej w czasach gdy promowano jedynie sluszna kulture Kraju Rad. Ta ksiazka ma dobry tytul I okladke, ciekawie sie zaczyna a potem jest juz tylko chaos. Mlody autor, z pelnymi gonadami (wybaczcie - mam nadzieje, ze miesci sie to w zakresie recenzalnej przyzwoitosci) chyba nie ma jednolitej wizji co chce opowiedziec. Do tego jest tam sporo niezbyt smacznych I zbednych seksualnych konotacji jak np. gwalcenie kobiety noga od krzesla. Po raz pierwszy od kilku lat zdarzylo mi sie kartkowac ksiazke aby dostac sie do jakichs bardziej sensownych tresci. Nie mowie aby tego nie czytac bo to tak jak zabojstwo ksiazki ale jest to tytul raczej dla mlodych czytelnikow.

Rany. Ja lubie rosyjska fantastyke I wychowalem sie na niej w czasach gdy promowano jedynie sluszna kulture Kraju Rad. Ta ksiazka ma dobry tytul I okladke, ciekawie sie zaczyna a potem jest juz tylko chaos. Mlody autor, z pelnymi gonadami (wybaczcie - mam nadzieje, ze miesci sie to w zakresie recenzalnej przyzwoitosci) chyba nie ma jednolitej wizji co chce opowiedziec. Do...