W mojej opinii książka wybitna, taka która powinna wpłynąć na pokolenie, ale niestety Pan Sobota, nie został dostrzeżony a szkoda.

W mojej opinii książka wybitna, taka która powinna wpłynąć na pokolenie, ale niestety Pan Sobota, nie został dostrzeżony a szkoda.

Pomysł śmiały i obrazoburczy, wykonanie odrobinę nierówne. Należy docenić kunsztowną konstrukcję, kolejne opowiadania oraz zawarte w nich wątki przenikają się, zazębiają i wzajemnie dopełniają. Także budowa poszczególnych opowiadań bywa bardzo skomplikowana. Autor panuje nad tym wszystkim w niezawodny sposób. Zamieszcza wiele nawiązań religijnych, filozoficznych, literackich, podanych jednak w niełopatologiczny, w miarę przystępny sposób. Istotny plus książki to bogaty, pełen aluzji język. Czego mi zabrakło, to dopracowania fabularnego. J. Sobota rozpoczyna zwykle fabułę z wysokiego „C”, związując na wstępie niemal każdego opowiadania frapującą, często sensacyjną intrygę. W miarę zapełniania kolejnych stron traci jednak dla niej zainteresowanie i pod względem fabularnym kolejne teksty zawodzą zazwyczaj banalnym raczej zakończeniem. Nie spełniają rozbudzonych oczekiwań. Albo zabrakło pomysłów, albo też, co bardziej prawdopodobne, sensacyjnie zawiązywane fabuły Autor traktuje pretekstualnie, jako zachętę do podjęcia lektury oraz tło dla rozważań filozoficznych, etycznych, religijnych. Im dalej w tekst, tym rozważań więcej, fabuły mniej. Jak już wspomniałem, pod względem fabularnym zakończenia zwykle zawodzą.

Pomysł śmiały i obrazoburczy, wykonanie odrobinę nierówne. Należy docenić kunsztowną konstrukcję, kolejne opowiadania oraz zawarte w nich wątki przenikają się, zazębiają i wzajemnie dopełniają. Także budowa poszczególnych opowiadań bywa bardzo skomplikowana. Autor panuje nad tym wszystkim w niezawodny sposób. Zamieszcza wiele nawiązań religijnych, filozoficznych,...

Do dziś pamiętam kiedy pierwszy raz przeczytałem fragment "Głosu Boga" w e-zinie Esensja. Byłem zachwycony, ale minęły lata zanim dzieło Jacka Soboty wpadło w moje ręce. Miło mi poinformować, że cała książka trzyma wysoki poziom. Na szczególną uwagę zasługuje styl autora, który charakteryzuje ciągła zabawa z językiem.

Do dziś pamiętam kiedy pierwszy raz przeczytałem fragment "Głosu Boga" w e-zinie Esensja. Byłem zachwycony, ale minęły lata zanim dzieło Jacka Soboty wpadło w moje ręce. Miło mi poinformować, że cała książka trzyma wysoki poziom. Na szczególną uwagę zasługuje styl autora, który charakteryzuje ciągła zabawa z językiem.

Bardzo nierówna.
Niektóre opowiadania bardzo dobre a nie które bardzo słabe.
Narracja czasami porywająca czasami bardzo nużąca.
80% Bohaterów nijakich.

Bardzo nierówna.
Niektóre opowiadania bardzo dobre a nie które bardzo słabe.
Narracja czasami porywająca czasami bardzo nużąca.
80% Bohaterów nijakich.

Dawno nie miałam tak mieszanych uczuć po przeczytaniu książki. Zaczęło się ciężko, jakby sam autor dopracowywał styl i klimat powieści, jakby wciąż szukał. I sama nie jestem pewna, czy po prostu to znalazł, czy odpuścił czy może ja przywykłam. I podobnie rzecz ma się z fabułą. Początkowo to zbiór pozornie niezwiązanych ze sobą opowieści, które łączy w zasadzie miejsce akcji. Da się jednak szybko zauważyć, że tam, gdzie kończy się jedna historia, zaczyna się druga. Trzeba tutaj dodać, że jestem dość nietypowym czytelnikiem – potrafi urzec mnie forma, nawet jeśli sama treść nie zdążyła wciągnąć. I początkowo tak właśnie było – lubię doszukiwać się związków między postaciami czy też przyczynowo-skutkowych, więc to nieźle przykuło moją uwagę. A później się po prostu wciągnęłam. Przeskakiwanie od postaci do postaci, od miejsca do miejsca, buduje specyficzny klimat zawieszenia czytelnika. Sprawia że chce się czytać dalej, poznać wszystkie motywy i możliwe powiązania i zależności między bohaterami. A tych czasami jest zaskakująco sporo, choć nawet o tym nie wiedzą.
Rozważań natury filozoficznej nie oceniam, bo to mocno subiektywna kwestia. Ujęło mnie jednak dość mocno w niektórych miejscach zaakcentowane poczucie beznadziei , bezradności wobec kolei przewrotnego losu.
Czy poleciłabym tę książkę? Myślę że warto samemu wyrobić sobie opinię na jej temat, gdyż jest zdecydowanie jedną z bardziej specyficznych, jakie zdarzyło mi się przeczytać.

Dawno nie miałam tak mieszanych uczuć po przeczytaniu książki. Zaczęło się ciężko, jakby sam autor dopracowywał styl i klimat powieści, jakby wciąż szukał. I sama nie jestem pewna, czy po prostu to znalazł, czy odpuścił czy może ja przywykłam. I podobnie rzecz ma się z fabułą. Początkowo to zbiór pozornie niezwiązanych ze sobą opowieści, które łączy w zasadzie miejsce...

Zbiór trochę nierównych opowiadań ("Wieczór trzech psów" jest zdecydowanie najlepszy jako pojedynczy utwór),składających się na znakomitą całość. Fabuła nawiązuje do Nowego Testamentu, ale książka jako taka nie ma wydźwięku religijnego, a raczej filozoficzny. Przy czym nie jest to niesławny filozoficzny bełkot, lecz interesująca (przynajmniej dla mnie) filozofia cierpienia.

Co do aspektów literackich, książka jest napisana bardzo dobrym, charakterystycznym językiem - widać, że autor bawi się słowem. Ma również Jacek Sobota talent do zręcznego splatania losów bohaterów, którzy pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego. Rzuca się również w oczy, że większość wykreowanych przez siebie postaci autor uśmierca (niektóre bardzo szybko),ale są to śmierci, które mają sens w kontekście całego dzieła.

Ogólnie, mocno "Głos Boga" polecam. Książka wywiera wrażenie i zmusza do refleksji, choć - jak widać po rozstrzale opinii na jej temat - nie każdemu się spodoba.

Zbiór trochę nierównych opowiadań ("Wieczór trzech psów" jest zdecydowanie najlepszy jako pojedynczy utwór),składających się na znakomitą całość. Fabuła nawiązuje do Nowego Testamentu, ale książka jako taka nie ma wydźwięku religijnego, a raczej filozoficzny. Przy czym nie jest to niesławny filozoficzny bełkot, lecz interesująca (przynajmniej dla mnie) filozofia...

7 /10. Pierwszy raz zetknąłem się z połączeniem Fantasy i filozofii. Muszę przyznać, że jest dość osobliwe. Daje się odczuć, że autor to mądry koleś ( w końcu wykłada filozofię ) przy okazji również niezły szyderca, którego przemyślenia niezwykle przypadły mi do gustu.Nie jest to powieść sensu stricto a raczej zbiór filozoficznych przemyśleń ubranych w szaty opowiadań Fantasy. Nie spodoba się każdemu , raz, że filozofia nie każdego interesuje a dwa styl pisania pana Soboty, choć zjadliwy daleki jest od doskonałości. Mnóstwo powtórzeń i dziwne zbudowanych zdań. Niemniej ciekawa lektura zwłaszcza dla bardziej wyrobionego czytelnika.

7 /10. Pierwszy raz zetknąłem się z połączeniem Fantasy i filozofii. Muszę przyznać, że jest dość osobliwe. Daje się odczuć, że autor to mądry koleś ( w końcu wykłada filozofię ) przy okazji również niezły szyderca, którego przemyślenia niezwykle przypadły mi do gustu.Nie jest to powieść sensu stricto a raczej zbiór filozoficznych przemyśleń ubranych w szaty opowiadań...

'Głos Boga' jest jedną z najgorszych książek jakie w życiu wpadły mi w ręce i dlatego uważam, że każdy powinien ją przeczytać. Serio! Nawet nie wiem od czego zacząć! Fabuła nie trzyma się kupy, językowe potworki walczą ze sobą zaciekle o dominację przez całą długość książki, a do tego żadnego z bohaterów nie da się zapamiętać na dłużej niż 30 stron (oprócz Dolsilwy, który nie tyle jest podobny do Jaskra, co de facto JEST Jaskrem). Do tego doliczmy pseudofilozoficzne tyrady bohaterów, które ciągną się w nieskończoność, cytaty z dzieł całkiem autentycznych (próba postmodernistycznej intertekstualności, albo pochwalenia się znajomością wyżej wymienionych) czy fakt, że jest to po prostu Nowy Testament z pozmienianymi imionami i powykręcaną kolejnością...

Ech. Jak za 10 lat ta książka nie trafi na listę lektur to będę mocno zawiedziony.

'Głos Boga' jest jedną z najgorszych książek jakie w życiu wpadły mi w ręce i dlatego uważam, że każdy powinien ją przeczytać. Serio! Nawet nie wiem od czego zacząć! Fabuła nie trzyma się kupy, językowe potworki walczą ze sobą zaciekle o dominację przez całą długość książki, a do tego żadnego z bohaterów nie da się zapamiętać na dłużej niż 30 stron (oprócz Dolsilwy, który...

tylko dla fanów twórczości J.Soboty

tylko dla fanów twórczości J.Soboty

Książka według mnie bardzo nierówna. Raz autor w rewelacyjny sposób prowadzi akcję, zagęszcza ją i sprawia, że czytelnik ciekaw jest cóż to się wydarzy na kolejnej stronie. I kiedy już czytający przewróci tę stronę aby dowiedzieć się dokąd zmierzają bohaterowie, natrafia na solidny wywód filozoficzno-religijno-etyczny, który mimo swojej treści (i sensu) tak spowalnia akcję, że naprawdę czasem aż trudno przebrnąć przez te wywody. Dlatego też tylko 6/10.

Książka według mnie bardzo nierówna. Raz autor w rewelacyjny sposób prowadzi akcję, zagęszcza ją i sprawia, że czytelnik ciekaw jest cóż to się wydarzy na kolejnej stronie. I kiedy już czytający przewróci tę stronę aby dowiedzieć się dokąd zmierzają bohaterowie, natrafia na solidny wywód filozoficzno-religijno-etyczny, który mimo swojej treści (i sensu) tak spowalnia akcję,...