(nie jestem pewna, czy tak naprawdę w tym tekście są spilery, ale wolę to ozanczyć, żeby może nie niszczyć komuś lektury jakimś jednym, zabłąkanym zdaniem)
Skończyłam czytać tę książkę o 2 w nocy, ponieważ... oh, wszyscy książkoholicy znają syndrom "jeszcze jeden rozdział... ah, dokończę stronę". A więc... Siedzę po 2 w nocy i zastanawiam się co począć teraz z życiem. A tak na serio... Sięgnęłam po pierwszy tom ( "Płytkie nacięcie") raz i odłożyłam, potem drugi i wtedy jakoś przeszło. Właściwie nie jestem pewna, czego oczekiwałam. Dostałam sześć tomów o nieco różnym poziomie, ale ogólnie plasujących się dość wysoko. Nie znam się na medycynie ani trochę, poza tym, że rany powinno się dezynfekować, więc nie poczuwam się, aby wypowiadać się na temat informacji, jakie autorka podaje przy anatomii, leczeniu, sekcji zwłok itp. Uważam, że ogólny poziom został zachowany na dość wysokim półpapie, a bohateriowie tak skonstrowani, że po zakończeniu 6 tomów w ciągu dwóch tygodniu poczułam się do Sary, Jeffrey'a i Leny przywiązana. Tak, do Leny także, chociaż przez poprzednie 5 części sama nie raz miałam ochotę ją zamordować.
Skupiając się na tej części - początek jakoś mi się wlókł. Nie chcę przez to obniżać oceny książce, ponieważ nie jestem pewna przyczyny. Nie należę do osób, które uwielbiają cykle, a jeśli za jakiś cykl się zabiorę to zwykle między kolejnymi tomami wtrącam sobie książki z "innej półki". Może więc to dlatego początek tego tomu szedł mi jak krew z nosa? Potem akcja robi się bardzo ciężka i człowiek zaczyna odczuwać paranoję razem z bohaterami. Osobiscie odczuwam niemal klaustorfobiczny lęk, jeśli mogę tak to określić w momencie, gdy w popkulturze mamy przedstawionych skorumowanych przedstawicieli organów ścigania i zwalczania przestępstw, tak w skrócie ujmując. Tutaj autorka naprawdę się popisała konstruując dość dobrą sieć podejrzeń, paranoi i niedokończoncyh domysłów. Jednym z minusów (jak dla mnie) tego tomu jest to nagłe zamieszanie wokół matki Leny??? Uważam, że w tej sprawie nic by się nie zmieniło, gdyby martwi pozostali martwymi. No i na koniec muszę zaakcentować - co to zakończenie ze mną zrobiło!!!

(nie jestem pewna, czy tak naprawdę w tym tekście są spilery, ale wolę to ozanczyć, żeby może nie niszczyć komuś lektury jakimś jednym, zabłąkanym zdaniem)
Skończyłam czytać tę książkę o 2 w nocy, ponieważ... oh, wszyscy książkoholicy znają syndrom "jeszcze jeden rozdział... ah, dokończę stronę". A więc... Siedzę po 2 w nocy i zastanawiam się co począć teraz z życiem. A...