I tom bardzo dobrej serii fantasy.
A dobrej dlatego, że nic tu nie jest oczywiste i jest to chyba zaledwie przedsmak tego, co czeka czytelnika w kolejnych częściach opowieści z Eterny.

Kagelia, jedno z królestw w świecie Eterny została najechana przez Franciska Ollara i jego armię. W zamachu na króla Kagelii i jego zabójstwie pomagał jeden z najwyższych arystokratów w Państwie.

Mija 400 lat. Na tronie Kagelii (przemianowanej na Ollarię) zasiadają potomkowie Franciska, a armią rządzi Roke Alva, potomek dawnego zdrajcy. Stara arystokracja bez sukcesu stara się odebrać władzę uzurpatorowi i osadzić na tronie spadkobiercę zamordowanego przed wiekami władcy, w międzyczasie starając się żyć wg reguł narzuconych przez najeźdźców.
Właśnie w efekcie tego układu do szkoły rycerskiej prowadzonej przez nową władzę trafia potomek jednego ze starych arystokratycznych domów - książę Richard Ockdell. Młodzieniec ma głowę zapakowaną ideałami i marzeniami o wolności wpajanymi mu od dziecka, ale placówka do której trafia to dopiero początek długiej drogi chłopaka do poznania samego siebie i własnych na tę wolność zapatrywań. Droga o tyle wyboista, że wskutek pewnych wydarzeń trafia on na służbę do najwyższego dowódcy ollariańskiej armii, potomka dawnego zdrajcy i ... zabójcy ojca Richarda, generała Roke Alvy.

Tyle o fabule. Chciałabym jednak zaznaczyć, że nie jest to opowieść o szkolnych przygodach księcia; to opowieść o poszukiwaniu siebie, formułowaniu własnych sądów i zbieraniu po kawałku doświadczeń odmieniających życie, ubrana w przygodową pelerynkę.
Największą zaletą tej powieści są bohaterowie - wielowymiarowi, zaskakująco ewoluujący w trakcie rozwijania się historii, nie dający się jednoznacznie zaklasyfikować (myli się ten, komu wydaje się, że książęta są zawsze silni i szlachetni, a okrutni mordercy tylko bezwzględni). Magii nie ma tu za wiele (myślę, że na to czas przyjdzie w kolejnych tomach), jest sporo religii (państwem Ollarii de facto rządzi arcybiskup). Istotne jest to, że autorka tworzy na kartach powieści swój własny system magiczno-religijny, wzorowany na mixie chrześcijaństwa, judaizmu i animizmu, bogato opisywany w przypisach (podobnie jak historia Kagelii - tak więc czytać przypisy wręcz należy!).
Powieść jest dobrze skonstruowaną epicką historią, z wojną w tle - ale zakończoną jak przypuszczam, w najlepszym możliwym momencie. Czytelnik nie zostaje w każdym razie pozostawiony w stanie niezaspokojenia i natychmiastowej potrzeby na "jeszcze". Chociaż może to i dobrze, skoro kolejne tomy jakoś nie pokazują się w Polsce.
Co do wad; Mniej więcej pod koniec pojawia się delikatne znużenie wojażami naszych bohaterów (wojna opisywana jest z dwóch perspektyw). Brakowało mi także trochę kobiet - owszem panie się pokazywały, ale odniosłam wrażenie, że służyły głównie za tło. Od czasu do czasu, zwłaszcza w pierwszej części, odnosiłam wrażenie, że autorka mogłaby szerzej opisać pewne wydarzenia. Powieść skorzystałaby także, gdyby długachne przypisy znalazły się (przynajmniej częściowo) w głównym nurcie fabularnym. A także gdyby uchylono rąbka przynajmniej kilku tajemnic (nie dostajemy prawie nic).

Podsumowując: to książka dla smakoszy, ładnie prowadząca czytelnika do ciekawych spostrzeżeń na temat ludzkiej natury i targających nią rozterek, ale także niezła powieść przygodowa. Sądzę jednak, że to dopiero preludium do właściwej historii i tak traktowana jest zdecydowanie godna polecenia.

I tom bardzo dobrej serii fantasy.

A dobrej dlatego, że nic tu nie jest oczywiste i jest to chyba zaledwie przedsmak tego, co czeka czytelnika w kolejnych częściach opowieści z Eterny.



Kagelia, jedno z królestw w świecie Eterny została najechana przez Franciska Ollara i jego armię. W zamachu na króla Kagelii i jego zabójstwie pomagał jeden z najwyższych arystokratów w...