Kiedy miałam kilkanaście lat, chyba w ogóle nie czytałam książek dla młodzieży. Teraz spoglądam na nie nieco przychylniejszym okiem, starając się wynaleźć pozycje, którymi za jakiś czas zainteresowałaby się moja pociecha.

Timo Parvela to pisarz znany nie tylko w Finlandii, ale i za granicą. wielokrotnie nominowany do Nagrody im. Astrid Lindgren. Trylogia "Strażnicy Sampo" to natomiast młodzieżowe fantasy, w którym autor pełnymi garściami czerpie z fińskiej mitologii. Sięgamy zatem wstecz aż do starego eposu "Kalevali", którym inspirował się m.in. Tolkien.

Chociaż już pierwsza część opowieści –"Miecz" zabiera nas do krainy, gdzie rzeczywistość łączy się z magią, najmocniejszą stroną prozy Paraveli jest osadzenie jej we współczesnych realiach, z uwzględnieniem wszelkich nękających matuszkę Ziemię problemów. Degradacja środowiska naturalnego, egoistyczna polityka europejskich państw, starających się za wszelką cenę odciąć od biedniejszych, nawiedzanych przez klęski żywiołowe rejonów – oto problemy, które fiński autor przemyca w swoich powieściach.

Do nierównej walki z siłami zła i ciemności muszą stanąć dwaj nastoletni chłopcy: Ilmari i Ahti oraz ich przyjaciele. Przygody młodych ludzi, mimo iż podszyte nutką humoru, przesycone są atmosferą grozy i lęku. Oto bowiem zbyt niedoświadczeni bohaterowie muszą podjąć się zadania, do którego nie zostali przygotowani. Czy uda im się uratować świat, któremu grozi zagłada?

Akcja toczy się wartko, nie ma tu miejsca na nudę. Pewne rozczarowania przynoszą natomiast finałowe rozstrzygnięcia poszczególnych tomów, następujące zbyt nagle i niespodziewanie. Są niczym balonik, z którego zbyt nagle spuszczono powietrze.

Odnoszę również wrażenie, że poszczególnym postaciom brakuje nieco nutki indywidualizmu. Wyróżnia się na ich tle nieco zadziorny i przewrotny Joker, jednak pozostali bohaterowie wypadają przy nim dość blado. Całe szczęście, mimo iż mamy do czynienia z powieścią młodzieżową, autor szczędzi nam banalnych, ckliwych wątków miłosnych.

Podsumowując, trylogia "Strażnicy Sampo" adresowana jest do nastoletniego odbiorcy, jednak sięgnąć po nią mogą również dorośli, zainteresowani mitologią fińską. Ja również dzięki książkom Parveli zapragnęłam dowiedzieć się więcej o Louhi czy Väinämöinenie. Tylko ciągle zachodzę w głowę, dlaczego to czarne charaktery okazują się zawsze najciekawsze w opowieściach, nadają im charakter?

W "Strażnikach Sampo" to przede wszystkim oni (a nie ci, którzy dzierżą magiczne kantele) grają pierwsze skrzypce.

Kiedy miałam kilkanaście lat, chyba w ogóle nie czytałam książek dla młodzieży. Teraz spoglądam na nie nieco przychylniejszym okiem, starając się wynaleźć pozycje, którymi za jakiś czas zainteresowałaby się moja pociecha.

Timo Parvela to pisarz znany nie tylko w Finlandii, ale i za granicą. wielokrotnie nominowany do Nagrody im. Astrid Lindgren. Trylogia "Strażnicy Sampo"...

Świetnym zabiegiem literackim było tutaj krótkie przypomnienie fabuły z I tomu (to ważne),bo po kilku latach niestety się zapomina treść, choć ogólne wrażanie zawsze pozostaje, wiadomo :-). Jak poprzednio akcja jest bardzo dynamiczna, nie ma czasu na nudę. Bohaterowie poszukują poszukiwaniem zaginionych kawałków artefaktu, wpadając co chwilę w różne tarapaty. Niebezpieczeństwa, sekrety, ba a nawet zdrada... wszystko się tu znajdzie. Mimo dedykowania całej serii młodszemu czytelnikowi, to starsi też nie powinni być zawiedzeni
Trylogia się rozwija i o to wszak chodzi.

Świetnym zabiegiem literackim było tutaj krótkie przypomnienie fabuły z I tomu (to ważne),bo po kilku latach niestety się zapomina treść, choć ogólne wrażanie zawsze pozostaje, wiadomo :-). Jak poprzednio akcja jest bardzo dynamiczna, nie ma czasu na nudę. Bohaterowie poszukują poszukiwaniem zaginionych kawałków artefaktu, wpadając co chwilę w różne tarapaty....

,,Tiera. Strażnicy Sampo", którą napisał Timo Parvela to drugi tom trylogii, która w całości niebawem będzie dostępna także w Polsce.

Przyjemnie jest zagłębić się w młodzieżową lekturę, odmłodzić się o kilka lat, przenieść do fantastycznych miejsc, które w innym niż książkowe wydaniu nie byłyby dostępne. Z przyjemnością skusiłam się na kontynuację ,,Miecza", spodziewałam się, że czeka na mnie ciekawa lektura i wcale się w tym osądzie nie pomyliłam. Rzadko kiedy czytam coś fińskich twórców, więc nie mam wielkiego porównania. Na pewno mam jednak wrażenie, że drugi tom staje się jeszcze bardziej dopracowany niż pierwszy, co działa na korzyść.

Tym co działa na plus po zbyt długiej przerwie między tomami jest szybkie przypomnienie na początku tej części co wydarzyło się w poprzednie. Następnie przechodzimy do fabuły właściwej, w której akcja nie ustaje nawet na moment. Bohaterowie cały czas zajmują się poszukiwaniem zaginionych kawałków rogu obfitości, po drodze narażając się także na wiele niebezpieczeństw. szybko okazuje się, że nie wszyscy wyjdą bez szwanku z tej wyprawy, a jeśli dodatkowo pojawi się zdrajca, kto wie, w jaki sposób potoczą się dalsze wydarzenia.

Druga część to jeszcze więcej akcji, jeszcze więcej emocji. Jest także nieco obszerniejsza. Ponownie wydanie nie zawiera ozdobników, jednak nie jest to żadną przeszkodą, by zagłębić się w tę wciągającą lekturę. Widać progres w porównaniu do pierwszej części, więc jestem ciekawa co Timo Parvela zaserwuje czytelnikom w zwieńczeniu trylogii. W moim odczuciu jest to seria raczej typowo młodzieżowa, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by zapoznali się z nią także starsi czytelnicy.

,,Tiera. Strażnicy Sampo", którą napisał Timo Parvela to drugi tom trylogii, która w całości niebawem będzie dostępna także w Polsce.

Przyjemnie jest zagłębić się w młodzieżową lekturę, odmłodzić się o kilka lat, przenieść do fantastycznych miejsc, które w innym niż książkowe wydaniu nie byłyby dostępne. Z przyjemnością skusiłam się na kontynuację ,,Miecza", spodziewałam...

Walka o ocalenie świata trwa... Kto zwycięży? Nastoletni Strażnicy Sampo, czy upiory rodem z fińskiej Kalevali?

Drugi tom trylogii opartej na motywach fińskiej mitologii trzyma poziom pierwszego. Historia staje się coraz bardziej ciekawa, skomplikowana... wciągająca. Nastoletni bohaterowie kontynuują rozpoczętą w pierwszym tomie wędrówkę stawiając czoła kolejnym przeciwnościom losu... Spotykając jednak na swojej drodze również sprzymierzeńców... W tym tytułowego Tierę. Kim jest? Tego nie zdradzę :) ... Warto dowiedzieć się tego samemu.

Muszę przyznać, że, pomimo młodzieżowego stylu, ten cykl mnie po prostu... URZEKŁ. Kocham wszelakie mitologie, a fińska, jak się okazuje, jest mi również bliska :) ... Wykorzystanie jej elementów na gruncie współczesności niczego im nie ujmuje. Wręcz przeciwnie - ciekawi i prowokuje do sięgnięcia po epos w oryginale.

Strasznie jestem ciekaw, jak się to wszystko skończy... W grze, oprócz nastoletnich bohaterów, mamy wciąż bowiem mitologiczne potwory, Panią Krainy Śmierci, legendarną władczynię Pohjoli, Krainy Północy... i los świata na szalach... Nie mogę się doczekać finału! :)

Polecam.

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Kojro za udostepnienie niniejszej książki.

Walka o ocalenie świata trwa... Kto zwycięży? Nastoletni Strażnicy Sampo, czy upiory rodem z fińskiej Kalevali?

Drugi tom trylogii opartej na motywach fińskiej mitologii trzyma poziom pierwszego. Historia staje się coraz bardziej ciekawa, skomplikowana... wciągająca. Nastoletni bohaterowie kontynuują rozpoczętą w pierwszym tomie wędrówkę stawiając czoła kolejnym...

„Nie ten jest najniebezpieczniejszy, kto ma najwięcej sił, tylko ten, kto ma najwięcej czasu.”




Timo Parvela należy do grona niezwykle popularnych fińskich autorów piszących dla dzieci i młodzieży. W Polsce ukazały się dwie jego książki z serii Ella i przyjaciele oraz dwie z serii Strażnicy Sampo.

Pierwszy tom, „Miecz”, bardzo mi się spodobał i ze zniecierpliwieniem czekałem na drugi tom. Czy opłacało się czekać? Czy „Tiera” jest godna polecenia?

Książka, tak jak pierwszy tom, jest oparta na motywach eposu Kalevala. Język książki jest prosty, akcja czasami trzyma w napięciu, pomysł bardzo ciekawy, ale wykonany został średnio, bo według mnie autor w pewnych momentach powinien zdradzić nam więcej szczegółów. Niektóre sceny były trochę niedopracowane. Muszę wspomnieć o błędach, których sporo jest w pierwszych pięćdziesięciu stronach. Później jest ich znacznie mniej, ale niestety także się pojawiają. Są one bardzo irytujące. Bardzo ciekawy i dla mnie oryginalny jest podział "rozdziałów". Nie są one typowo zaznaczone, np. Rozdział I. Są one bardzo krótkie (czasem jednostronicowe),a czasem nazwami tworzą jedną, sensowną całość. Muszę przyznać, że Timo Parvela czasem wywiódł mnie w pole i zaskoczył. Nie spodziewałem się niektórych zdarzeń.

Świat się kończy… Brakuje paliw, niektóre państwa znikają pod wodą. Ludzie myślą tylko o tym, kiedy umrą. Nie podróżują między państwami ciesząc się życiem, ale siedzą w swoich domach, rodzinami albo samotnie. Jest też pewna grupa ludzi, którzy mają mniejszy bądź większy wkład w to. Wyruszają w podróż, która jest niebezpieczna i tajemnicza. W podróż, która może być ich ostatnią. Szukają drugiego odłamka magicznego przedmiotu, ale przede wszystkim chcą odzyskać swojego przyjaciela. Czy królowej śmierci oraz chciwej władczyni uda się im przeszkodzić? Czy ta grupa osiągnie swój cel?

Dla mnie bardzo ciekawy jest mit fiński mówiący o Sampo. Jest tam dużo tajemniczości, przebiegłości i manipulacji. Polecam przeczytać.

Ahti jest jest impulsywny, umie dobrze kłamać i nie słucha rad innych. Jest również bardzo naiwny. Ilmari jest natomiast spokojny i przezorny. Planuje, gdy chce coś zrobić. Joker to jeden z najlepszych złodziei oraz kłamców jakich widział świat. Ma duże poczucie humoru. Jest uprzedzony do wszystkich nowo poznanych ludzi. Dyrektor zna stare języki, jest obrońcą przyrody oraz najmądrzejszą osobą z całej grupy.

Minusem książki są nie tylko błędy oraz nierozwinięte niektóre sceny, ale również zakończenie. Rozumiem, że autor chciał wywołać w czytelnikach uczucie tajemniczości oraz sprawić, aby czekali na trzeci tom, ale – moim zdaniem – nie można robić ich za bardzo tajemniczych, trzeba zdradzić rąbek tajemnicy. Plusem jest okładka, która przed przeczytaniem książki jest taka sobie, ale po zapoznaniu się z treścią wydaje się być lepsza. Ja teraz snuję domysły, który z bohaterów został na niej ukazany, bo niewątpliwie któryś został. Tą lepszą stroną utworu jest pomysł, szkoda, że nie został wykonany świetnie, ale doceniam pomysłowość autora.

Ubolewam nad tym, że trylogia Strażnicy Sampo jest mało znana. Według mnie wydawnictwo powinno troszkę bardziej postarać się wypromować te utwory, które mogłyby przynieść im spore zyski, bo złe nie są.

Czy książkę polecam? Tak. Komu? Przede wszystkim młodzieży, bo to do nich jest ona kierowana. Pasjonaci mitologii fińskiej oraz ci, którzy chcą spędzić czas z lekką powieścią również powinni zastanowić się nad kupnem tej serii. Mnie nie pozostaje nic innego jak czekać na trzeci tom, który nazywać się będzie Louhi. Książkę najtaniej można kupić w księgarni Bonito, bo za 20,93 zł.

Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu Kojro.


Tytuł:„Tiera”
Tytuł oryginału: „Tiera”
Autor: Timo Parvela
Wydawnictwo: Kojro
Seria: Strażnicy Sampo (tom II)
Przekład: Bożena Kojro
Projekt okładki: Ewa Jurecka
Zdjęcia na okładce: © Fotolia, autor: Greenkira (front) © Fotolia, autor: Laks (tył)
Wydanie: I
Oprawa: miękka
Liczba stron: 256
Data wydania: październik 2015
ISBN: 978- 83-928235-5-1

„Nie ten jest najniebezpieczniejszy, kto ma najwięcej sił, tylko ten, kto ma najwięcej czasu.”




Timo Parvela należy do grona niezwykle popularnych fińskich autorów piszących dla dzieci i młodzieży. W Polsce ukazały się dwie jego książki z serii Ella i przyjaciele oraz dwie z serii Strażnicy Sampo.

Pierwszy tom, „Miecz”, bardzo mi się spodobał i ze zniecierpliwieniem...

Drugi tom cyklu"Strażnicy Sampo, opowiada dalszą podróż naszych młodych bohaterów, w poszukiwaniu kolejnej części układanki.
Książka bazująca na fińskim eposie Kalavela, to jedna, z najlepszych rzeczy jaką przeczytałem w tym roku.
Oczywiście, mówię tu, o szeroko pojętej fantastyce, każdy gatunek, że tak powiem ma swoje lepsze momenty.
Powieść fińskiego pisarza Timo Parvela, który swoją drogą jest autorem jednej z moich ulubionych książek, czyli Huśtawki.

A wracając do naszych bohaterów, będą oni musieli przeciwstawić się siłom, o których istnieniu mieli blade pojęcie, ale także będą musieli podjąć walkę ze sobą i swoimi słabościami.
Królowa śmierci, będzie się starać, aby im przeszkodzić, ale czy jej się uda?
To musicie odkryć sami.

Długo czekałem na ciąg dalszy tej opowieści, a gdy się doczekałem, nie zawiodłem się.
Piękna opowieść o przyjaźni, poświęceniu, opowiedziana w świetnym stylu.
Polecam.

Drugi tom cyklu"Strażnicy Sampo, opowiada dalszą podróż naszych młodych bohaterów, w poszukiwaniu kolejnej części układanki.
Książka bazująca na fińskim eposie Kalavela, to jedna, z najlepszych rzeczy jaką przeczytałem w tym roku.
Oczywiście, mówię tu, o szeroko pojętej fantastyce, każdy gatunek, że tak powiem ma swoje lepsze momenty.
Powieść fińskiego pisarza Timo Parvela,...