Order to druga część przygód maga Herberta Kruka. Pierwszy tom mnie porwał i świetnie się bawiłem podczas czytania. Z wielką ochotą sięgnąłem po kolejną część przygód Kruka i też się nie zawiodłem. Nasz bohater zostaje poproszony o zajęcie się kradzieżą Orderu i znów trafia na niesamowitą przygodę pełną kłopotów. Będzie musiał sobie dać radę z przebiegłym przeciwnikiem i jak zwykle uratować Warszawę przed niebezpieczeństwem.
Na samym początku autor zakańcza niektóre wątki z Okupu krwi, dlatego warto czytać po kolei. Dowiadujemy się wszystkiego i dostajemy odpowiedzi na pytania powstałe w pierwszym tomie. Nie trwa to długo, ale warto najpierw przeczytać Okup krwi. Trochę później zaczyna się już nowa opowieść o kradzieży amuletu chroniącego miasto Warszawę przed każdym niebezpieczeństwem. Akcję umiejscowiono nie tylko na powierzchni, ale również pod nim w mrocznych tunelach pełnych mroku i ciemności. Śledztwo prowadzi Herbert Kruk, który wykorzystując pomoc starych znajomych (Zezela, Anny) i umiejętności magiczne stara się dociec, kto za wszystkim stoi. Wrażenie pozytywne robi Warszawa, gdzie magia powróciła. Z jednej strony obserwujemy zwykłe znane nam miasto tętniące życiem, ale z drugiej strony za tym parawanem rzeczywistości kryje się pełna magii Warszawa. Autorowi udała się sztuka połączenia tego, co magiczne i nie magiczne w znakomity sposób. Właśnie podobało mi się to, bo w jednej chwili nasi bohaterowie przykładowo robią zakupy w sklepie, aby za chwilę wpaść w poważne kłopoty i dzięki magii uciec. Ale to nie wszystko. Niektóre budynki są zabezpieczone różnymi zaklęciami lub znajdują się przedziwne miejsca w podziemiach albo w zaułkach. Spotykamy starych znajomych naszych bohaterów, czyli bazyliszki. Okrutni, pozbawieni skrupułów i ślepo wykonujący rozkazy przez swoje modyfikacje wyglądają jak maszkary z piekła rodem. Pomysł na nich był świetny i zawsze jak się pojawiają to robią przerażające wrażenie.
Wracając do śledztwa to zostało ono dobrze poprowadzone, chociaż mogło być jeszcze lepiej gdyby było ciekawsze. Zabrakło mi trochę czegoś tutaj, ale sama historia wypada interesująco. Autor pokusił się o wprowadzenie postaci Grzybowskiego, który wniósł wiele swoją obecnością do opowieści. Niewierzący w magię i sceptyczny do niej zawsze próbuje wyjaśnić wszystko racjonalnie. Nawet gdyby zobaczył coś magicznego pewnie nie uwierzyłby w to, co widzi. Typ takiego „starego dobrego gliny”, jaki znamy z różnych książek. Nie jest to zarzut w żadnym razie tylko pozytywne zaskoczenie i nieraz przekomarzania jego z Herbertem Krukiem potrafią rozbawić. Oboje swoim torem prowadzą sprawę i próbują wyjaśnić, kto za tym stoi. Oczywiście są fałszywe tropy podrzucane przez autora. Największą radość sprawia śledzenie niezwykłych przygód naszego bohatera, który zwykle w takich sprawach wpada w kłopoty.
Bohaterem wszystkich części jest Herbert Kruk. Mag i obrońca Warszawy stara się jak może ustrzec mieszkańców od kłopotów żeby byli bezpieczni. Na samym początku rozpamiętuje swoje dzieciństwo i nieszczęścia, jakie go spotkały w Okupie krwi. Jego sylwetka została znakomicie zbudowana pod każdym względem. Interesująca z niej postać niepozbawiona wad, ale również zalet. Najczęściej właśnie narrację prowadzi Kruk i poznajemy jego spojrzenie na historię. Jego komentarze zawierają sporo humoru i nieraz bawiłem się przednie podczas czytania. Na pewno ciekawa z niego postać, którą można polubić.
Oprócz niego do paczki dołączyli znani z poprzednich części komputerowy geniusz, posiadający dużą wiedzę i możliwość zdobycia informacji Zezel . Pomaga mu w niektórych sprawach i może nie wybija się za bardzo, jako postać to też nie można nic mu zarzucić. Drugą osobą jest policjantka Anna. W poprzedniej części grała większą rolę, ale tutaj autor pomniejszył jej rolę i tylko w większości jest wykorzystywana do robienia zakupów. Szkoda, bo mogłaby wyjść interesująca i twarda policjantka rozwiązująca problemy przy pomocy siły. Grzybowski za to wypada znakomicie i jako postać podobała mi się. W jego osobie czuć było urok starych glin, jakie spotykamy w kinie lub filmie. Z dystansem, nieraz lubiący zażartować, trzymających się zasad, ale kiedy trzeba gotowych do działania. Na pewno można go było polubić. Sylwetki zostały znakomicie nakreślone pod każdym. Interakcje pomiędzy postaciami i dialogi nie przeszkadzają, nie irytują, lecz wypadają świetnie. Nie sposób się do czegoś przyczepić.
Na pewno wielkim plusem jest błyskawiczna akcja lecąca jak torpeda. Ciągle się coś dzieje cały czas i nie ma chwili odpoczynku. Sama historia podobała mi się, chociaż czasami przydałoby się większej ilości napięcia, bo w pierwszej części było go znacznie więcej. Nie braknie sporej ilości zabawnych sytuacji lub humoru. Tutaj autor nie zawodzi w żadnym razie. Nieraz można się wspaniale bawić przy różnorakich zabawnych sytuacjach lub podczas rozmów bohaterów. Przeczytałem z wielką przyjemnością i bawiłem się podczas lektury świetnie. Książka nie ukrywam rozrywkowa i pełna niezwykłych przygód bohaterów, ale autor poradził sobie znakomicie. Okup krwi ustawił poprzeczkę wysoko i dostałem powieść na takim samym poziomie. Trochę się bałem przyznaje, bo nieraz kontynuacja nie dorównuje pierwszemu tomowi. Myliłem się. Dostałem znakomitą i interesująca powieść pełną szalonej akcji i przygód. Książkę warto przeczytać tylko zaznaczam, że lepiej czytać po kolei. Niekiedy nawiązania do poprzedniej części są spore i można trafić na jakiś spojler. Mogę polecić każdemu, kto lubi fantastykę z dawką humoru albo w rodzaju historii na przykład o przygodach maga Dresdena. Podobny typ literatury nastawiony na miłe spędzenie czasu z rozrywkową książką.
Polecam.

Order to druga część przygód maga Herberta Kruka. Pierwszy tom mnie porwał i świetnie się bawiłem podczas czytania. Z wielką ochotą sięgnąłem po kolejną część przygód Kruka i też się nie zawiodłem. Nasz bohater zostaje poproszony o zajęcie się kradzieżą Orderu i znów trafia na niesamowitą przygodę pełną kłopotów. Będzie musiał sobie dać radę z przebiegłym przeciwnikiem i...