Tomasz Niziński

Niestety drugi tom okazał się dużo gorszy niż pierwszy. Przez większość książki główny bohater tylko biernie obserwuje wydarzenia i wysłuchuje monologów kolejnych postaci, które przedstawiają mu swoje poglądy społeczno-ekonomiczne. Rolę Isevdrira w całej opowieści najlepiej określa cytat z samej książki: "Mógłbym po prostu zniknąć w nocnych ciemnościach, pozwalając, aby wydarzenia, na które i tak nie miałem żadnego wpływu, toczyły się dalej swoim torem bez mojej obecności". Humor, który pojawiał się w pierwszym tomie, tutaj jest właściwie niezauważalny, a szkoda, bo był to największy atut. Mam jednak nadzieję, że autor w trzecim tomie wróci do tego, co udało mu się zaprezentować w pierwszym i ponownie stworzy dobrą, pełną sarkastycznego humoru historię, a nie dalszy ciąg podręcznika ekonomii świata fantasy.